Jak zwykle, ten autor pisze książki, które mają prawie idealnie logiczną konstrukcję. Wbrew pozorom podobne zdarzenia mogłyby się zdarzyć naprawdę w amerykańskiej rzeczywistości prawniczej. Obniżam gwiazdkę za zakończenie, które podług mojego oglądu wydaje się zaburzać ową logikę konstrukcji w świetle zachowania naszych bohaterów w opowiadanej historii.
Powiem tak: gdybym znalazł się w posiadaniu powiedzmy kilku milionów i ktoś by miał udział w moim wejściu w posiadanie tego czegoś, to nie wyobrażam sobie grabieży wszystkiego, bo człowiek może zjeść dwa kotlety, a nie osiem i mieszkać w jednym, no dobrze, w kilku domach, ale nie w osiemnastu. Ludzie, którzy nie mają żadnych granic w grabieży, wywołują we mnie najwyższe obrzydzenie.
Wbrew pozorom nasz główny cwaniaczek ukradł kradzione, a gdyby tego nie zrobił, pieniądze zniknęłyby na dobre z budżetu będącego własnością podatników. Pieniądze wróciły, gdzie powinny, a to co zostało pomnożone jest nagrodą za zatrzymanie grabieży, bardzo podobną do pierwotnej nagrody, która przecież się nie należała „okradzionym” złodziejom. W rzeczy samej to służby państwowe zawiodły i można by traktować działalność naszego bohatera, jako kogoś, kto owe służby wyręczył.
Dla mnie karanie ludzi za „bezczeszczenie zwłok”, to absurd będący skutkiem wiary w zabobony polegające na wierze, że zwłoki są czymś więcej niż materią nieożywioną. Jest zresztą więcej durnych przepisów karzących ludzi za coś, co nie czyni nikomu realnej krzywdy, wskutek zabobonnego myślenia. Ot, choćby karanie za kazirodztwo dorosłych ludzi, którzy z własnej nieprzymuszonej obopólnej woli dopuszczają się takich czynów. Jeśli coś jest wyłącznie kwestią estetyki może mieć znaczenie wyłącznie w wymiarze publicznym. Na przykład obsceniczne lewicowe marsze z prowokacyjnym zachowaniem wystawionym na widok publiczny nie wiedzieć czemu są dopuszczalne, co w świetle tego o czym piszę wyżej jest absurdem. To co dzieje się publicznie może mieć wpływ na nieuformowane i nieprzygotowane do tego dzieci, zaś to co ludzie robią ze sobą we własnym domu bez łamania czyjejś woli, to ich prywatna sprawa.

Jak zwykle, ten autor pisze książki, które mają prawie idealnie logiczną konstrukcję. Wbrew pozorom podobne zdarzenia mogłyby się zdarzyć naprawdę w amerykańskiej rzeczywistości prawniczej. Obniżam gwiazdkę za zakończenie, które podług mojego oglądu wydaje się zaburzać ową logikę konstrukcji w świetle zachowania naszych bohaterów w opowiadanej historii.
Powiem tak: gdybym...