Tydzień po urodzeniu córki, Sadie Banner pakuje się i w środku nocy znika bez śladu z mieszkania. Jej mąż przez szesnaście lat samotnie wychowuje dziecko, aż pewnego dnia do drzwi puka Sadie. Trójka stopniowo stara się odbudować swoje relacje i uporać się z upiorami, które dręczą rodzinę. Dwa lata później ekipa filmowa towarzyszy osiemnastoletniej Amber Banner, córce Sadie i Milesa, która została oskarżona o morderstwo, a następnie uniewinniona. Czy słusznie?
„Człowiek z lasu” owiany jest tajemnicą już od pierwszych stron. Od początku nic nie jest jasne. Tak samo niejasne są moje odczucia wobec niej. Nie potrafiłam wkręcić się w historię Bannerów, odróżnić legend o Człowieku z Lasu od możliwych urojeń Sadie Banner. Nie mogłam zrozumieć motywów ani osobowości Amber Banner. Z każdym kolejnym rozdziałem było to trochę łatwiejsze, bo w każdym z nich występują przeskoki czasowe. Pozwalają one na szersze spojrzenia na opisywane wydarzenia. Są tu fragmenty z dzieciństwa Sadie, kiedy to wraz z koleżankami uwierzyły w legendę o Człowieku z Lasu (swoją drogą zalatuje mi Slendermanem, brr). Są też rozdziały o powrocie Sadie, fragmenty dzienników, maile oraz współczesność, czyli 2018 rok i historia Amber.
Mimo upływu większości stron ciągle nie wiedziałam, czy ta historia mi się podoba, czy jednak będę miała wobec niej więcej zastrzeżeń. Otóż od początku nie wiadomo, kogo i dlaczego zabito. Jest to dość ciekawe zagranie, ale w tej książce niesamowicie mnie to irytowało. Jak te thrillery potrafią podnieść ciśnienie!
Jednak pomijając to to niestety większość „Człowieka z lasu” czytało mi się tak samo. Racja, szybko i przyjemnie, ale w dużej mierze po prostu kartka za kartką, rozdział za rozdziałem. Bez większych emocji. Czasem nawet ich brakowało, bo zdarzały się dłużyzny, przestoje w akcji. Nie pomagały liczne zagadki, mylenie tropów. Nie było przyspieszonego bicia serca, opadającej z wrażenia szczęki. Książka nie budziła we mnie większych emocji. Wydarzenia mną nie wstrząsały, do bohaterów się nie przywiązywałam, a podczas końcówki zagadałam się z M. Gdyby to była powieść Chrisa Cartera to szybciej bym ją wykopała za drzwi niż pozwoliła sobie na przerwanie czytania! Ale właśnie to ta końcówka była najbardziej zaskakująca i nieoczekiwana, co niewątpliwie jest sporym atutem książki. Jednak dla mnie to za mało. Oczekiwałam więcej po tej książce, zwłaszcza takiej o zagadkowo-kryminalnej tematyce. Polecam osobom, które chcą poczytać coś, co od początku mąci w głowie.

Tydzień po urodzeniu córki, Sadie Banner pakuje się i w środku nocy znika bez śladu z mieszkania. Jej mąż przez szesnaście lat samotnie wychowuje dziecko, aż pewnego dnia do drzwi puka Sadie. Trójka stopniowo stara się odbudować swoje relacje i uporać się z upiorami, które dręczą rodzinę. Dwa lata później ekipa filmowa towarzyszy osiemnastoletniej Amber Banner, córce Sadie...