Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa sprawa z tym zaufaniem - stale potrzebuje zapominania, wymazywania.

Bywają takie sytuacje, w których człowiek uczy się doceniać to, co ma. I nie rozgrzebywać przeszłości.

O wschodzie słońca znaleźli ją na brzegu jeziora. W piżamie przesiąkniętej krwią, stała w wodzie na płyciźnie. Chlupoczące fale obmywały jej stopy i powoli zabarwiały się na czerwono. W zaciśniętej ręce trzymała nóż. Stała tyłem i nie odwróciła się, gdy jeden z funkcjonariuszy otrzymał polecenie przeszukania lasu. Ani gdy dwadzieścia minut później wybiegł stamtąd, potykając się o własne nogi, i zwymiotował na gruntowy trakt.

[...] Amber opiera się plecami o pień drzewa i spogląda na Gretę. - Wiesz, że nigdy nie dam ci tego, czego chcesz?

- A czego według ciebie chcę?

- Łez. Chcesz usłyszeć, że moja mamusia była niedobra, a tatuś wolał uważać ją za wariatkę i że oboje do spółki zniszczyli mi życie. Chcesz, żebym przed tobą grała. Ale wiesz ci, Greto? Tu nie ma żadnych kamer, a ty nie dowiesz się, czy żałuję, czy jest mi smutno, i nie poczujesz się lepiej, jeśli chodzi o ten cały bajzel.