Lektura „Mani Skłodowskiej” przypomniała mi pewne lato spędzone na lekturze powieści Edith Nesbit „Historii Amuletu”, którą pożerałam z wypiekami na twarzy. Jej bohaterowie również cofnęli się w czasie, obserwowali bieg historii, byli uczestnikami wydarzeń sprzed wieków. Jakże im wtedy zazdrościłam! A jednocześnie cieszyłam się, że razem z nimi mogłam zbliżyć się do czasów dawno zapomnianych, poznać dzieje przeszłości z innej perspektywy. Jakub Skworz rozbudził we mnie tamto poczucie fascynacji i radości z bliskości czegoś i kogoś, kto do tej pory był raczej obcy, przedstawiał się jako symbol i idea, niekoniecznie osoba z krwi i kości. Maria Skłodowska-Curie, mała Mania, okazała się być dziewczynką rezolutną, pewną siebie dziewczyną i wreszcie fascynującą kobietą, którą chciałoby się poznać, z którą chciałoby się zamienić chociaż kilka słów, która była taka jak wszyscy, ale swoim uporem i siłą osiągnęła więcej niż kiedykolwiek sama potrafiła wymarzyć. Ot, życie pełne ograniczeń, poświęceń, przełamywania barier i walki o samą siebie. Czyż nie brzmi to pasjonująco? Czy nie brzmi chociaż trochę znajomo?

Wciągające Książki o Wielkich Polakach wciągają, wciągają prawdziwie i nawet dorosły czytelnik może zostać pochłonięty przez nie bez reszty. Warto przeżyć tę przygodę na własnej skórze!

P.S. Jeśli szukacie prezentu dla dociekliwej dziewczynki, to „Mania Skłodowska” wraz ze zjawiskowymi ilustracjami Pauliny Dereckiej będzie strzałem w dziesiątkę!

Lektura „Mani Skłodowskiej” przypomniała mi pewne lato spędzone na lekturze powieści Edith Nesbit „Historii Amuletu”, którą pożerałam z wypiekami na twarzy. Jej bohaterowie również cofnęli się w czasie, obserwowali bieg historii, byli uczestnikami wydarzeń sprzed wieków. Jakże im wtedy zazdrościłam! A jednocześnie cieszyłam się, że razem z nimi mogłam zbliżyć się do czasów...