"Człowiek to tak skomplikowana istota, że - nawet wbrew sobie - o wiele silniej utrwali w pamięci zło, jakiego doświadczył, aniżeli dobro."

Kiedy sięgam po powieść obyczajową oczekuję przede wszystkim realizmu, świata i wydarzeń, które mogłyby wydarzyć się w rzeczywistości. Za sprawą dorosłego debiutu Marleny Rytel otrzymałam to wszystko i to jeszcze z nawiązką. Autorka podjęła się trudnego tematu i wyszło jej to fenomenalnie. "Kiedy znów zaświeci słońce" to powieść, w której nie ma owijania w bawełnę, mydlenia oczu, jest życie i to w tej najgorszej postaci.

Marlena Rytel nie wybrała drogi na skróty, jej powieść porusza tematy, o których nie chcemy rozmawiać, albo po prostu nie umiemy. Uważamy, że one nas samych nigdy nie dotkną, nie staniemy się ich niewolnikami. A przecież nigdy nie możemy być tego pewni, bo czasem to nie są nasze wybory.

"Serce matki jest nieodgadnione. Zniesie wszystko, każdy ból i cierpienie w imię miłości do dziecka. Nawet, gdy dziecko ma czterdzieści lat i mnóstwo grzechów na sumieniu."

"Kiedy znów zaświeci słońce" to książka złożona z dwóch części. Pierwsza nosząca tytuł Koleje losu to cztery bolesne i niezwykle trudne życiorysy, wybory życiowe i skutki jakie ze sobą niosą. W drugiej części Kiedy znów zaświeci słońce losy bohaterów spotkają się ze sobą, dojdzie do wielu konfrontacji, walki ze swoimi słabościami i samym sobą. A wszystko po to, aby w tym mroku własnych demonów ujrzeć promień słońca dający siłę i nadzieję.

Marlena Rytel ma dar tworzenia bardzo wiarygodnych postaci, które bez problemu odnajdziemy w świecie rzeczywistym. Trzeba tylko otworzyć oczy, aby zobaczyć więcej niż tylko czubek własnego nosa. Zobaczyć życie z wszelkimi jego odcieniami, nie tylko to sielankowe i różowe, ale przede wszystkim to brutalne, gdzie walka o przetrwanie toczy się na każdym polu i każdego dnia. Wspaniałe w tej książce jest także to, że pomimo wielu tragedii życiowych, daje ona nadzieję. Wszystko zależy od nas i naszej siły.

"Gdyby wtedy wiedziała! Gdyby znała przyszłość! Gdyby...! Zawsze jest jakieś 'gdyby', ale czy to coś zmienia? Czy ludzie słuchają swego wewnętrznego 'gdyby', gdy są zakochani, ślepo zapatrzeni w osobę, którą darzą gorącym uczuciem? Wszystko jest wtedy takie piękne, takie idealne, takie czyste i niewinne. 'Gdyby' nie ma i nie zastanawiają się nad tym, czy kiedykolwiek nadejdzie."

"Kiedy znów zaświeci słońce" to powieść naszpikowana emocjami i nawet nie próbujcie z nimi walczyć, bo z całą pewnością nie wygracie. Historie bohaterów dotkną waszych serc, sprawiając, że niejednokrotnie będzie ono płakać rzewnymi łzami.

Styl i język jakim posługuje się autorka, jest dosadny, często wzbogacony wulgaryzmami, ale przez to tak bardzo prawdziwy i tożsamy z przedstawionymi historiami. A co najważniejsze autorka nawet w najmniejszym stopniu nie neguje swoich bohaterów, nie ocenia ani ich samych, ani ich wyborów. Skupia się za to na tym jednym momencie ich życia, skąd droga prowadzi albo w głąb niszczycielskich demonów, albo w stronę słońca i nadziei. Którą drogą pójdą bohaterowie? Tego dowiecie się czytając "Kiedy znów zaświeci słońce" do czego bardzo Was zachęcam.

"Człowiek to tak skomplikowana istota, że - nawet wbrew sobie - o wiele silniej utrwali w pamięci zło, jakiego doświadczył, aniżeli dobro."

Kiedy sięgam po powieść obyczajową oczekuję przede wszystkim realizmu, świata i wydarzeń, które mogłyby wydarzyć się w rzeczywistości. Za sprawą dorosłego debiutu Marleny Rytel otrzymałam to wszystko i to jeszcze z nawiązką. Autorka...