Po książki Anety Krasińskiej mogę sięgać w ciemno, a i tak wiem, że zawsze mnie zadowolą. Cykl Małe tęsknoty za każdym razem czytam z zapartym tchem. Muszę jednak przyznać, że ostatni tom zrobił na mnie największe wrażenie. Moim zdaniem nie dość, że to najpiękniejsza okładka z trzech tomów, to jeszcze ta część najbardziej chwyta za serce. A Aneta z całą pewnością wie jak to zrobić.

Wracamy do losów Olgi, Kaliny oraz Leny. Każda z nich została doświadczona przez los w różny sposób. Kalina nie może normalnie funkcjonować żyjąc w ciągłym stresie i niepewności co do ogłoszenia wyroku. Olga odchodzi od męża tyrana zabierając ze sobą synów. Natomiast Lena wciąż dusi w sobie to, co ją dręczy, w efekcie czego decyduje się na nieodwracalny krok. Mimo wszystkich niepowodzeń, te trzy kobiety zaczyna łączyć ze sobą coś pięknego – przyjaźń.

To co uwielbiam w powieściach autorki, to niezwykłe emocje i realność przedstawionych sytuacji. Wsiąkam w świat bohaterów i zaczynam żyć tuż obok nich, a cała reszta przestaje mieć znaczenie. Śledzę ich poczynania, analizując każde zachowanie i zastanawiając się czy słusznie postępują. Cieszę się z ich powodzeń, i smucę, kiedy coś idzie nie tak.

Aneta Krasińska porusza w swojej powieści niełatwe sytuacje: poczucie odrzucenia, brak miłości ze strony partnera, czy też obawę przed tym co nas czeka. Myślę, że każdy z nas choć raz mógł się znaleźć w podobnej sytuacji. Autorka pokazuje nam również jak mamy sobie radzić w takich sytuacjach. Jak ważne jest, aby w takich momentach mieć wsparcie bliskich nam osób. Bo kiedy pozostajemy zdani tylko na siebie, wszystko zaczyna się układać nie tak jakbyśmy chcieli, a nasze myśli wędrują w najczarniejsze zakątki umysłu.

„Samotność zwykle torturowała jej emocje, z którymi nie potrafiła sobie poradzić, przez co czuła się pokonana. Miała tak niską samoocenę, że nawet z lupą nie dałoby się jej odnaleźć.
Nieoczekiwanie wyciągnięta w jej stronę ręka obcej osoby stanowiła promyk nadziei, którego ciepło zdawało się powoli zagnieżdżać w jej świadomości, dając nieznane wcześniej poczucie wartości.”

Doskonała kreacja bohaterów, ogrom emocji i historia napisana samym życiem. Język, którym posługuje się autorka jest tak przyjemny, iż powieść czyta się w mgnieniu oka. I jedyne co pozostaje mi powiedzieć, aż żal, że to już koniec losów bohaterek. Chętnie spotkałabym się z nimi w kolejnej części, tak miło spędzałam z nimi czas.

"Nadzieje Olgi" to doskonałe zwieńczenie losów bohaterek, które w większości miały pod górkę, jednak nadzieja umiera ostatnia i dlatego warto ją zawsze mieć. Nie ma na świecie rzeczy niemożliwych i nawet po najgorszej burzy, kiedyś wyjdzie słońce. Przed Wami historia, która skradnie wasze serca i na długo nie pozwoli o sobie zapomnieć. Polecam z całego serca całą serię.


czytaninka.blogspot.com

Po książki Anety Krasińskiej mogę sięgać w ciemno, a i tak wiem, że zawsze mnie zadowolą. Cykl Małe tęsknoty za każdym razem czytam z zapartym tchem. Muszę jednak przyznać, że ostatni tom zrobił na mnie największe wrażenie. Moim zdaniem nie dość, że to najpiękniejsza okładka z trzech tomów, to jeszcze ta część najbardziej chwyta za serce. A Aneta z całą pewnością wie jak to...