Miałem spore oczekiwania co do tego tytułu,jest on na liście światowych klasyków literatury, więc spodziewałem się kolejnego wielkiego dzieła.I chociaż książka okazała się dobra,to jednak można mówić o pewnym rozczarowaniu i niespełnionych nadziejach.Bohaterem i narratorem powieści jest Oskar-garbaty karzeł,który przebywa w zakładzie dla nerwowo chorych i opowiada historię swojego życia.Tytułowy blaszany bębenek to jego nieodłączny atrybut,który dostał w wieku 3 lat i nieustannie na nim bębnił.Sposób narracji i przedstawianie wydarzeń począwszy od losów dziadków był bliźniaczo podobny do niedawno czytanej przeze mnie powieści "Dzieci północy". Podobieństwo jest wręcz ogromne,bohater też ma magiczne zdolności,przy pomocy swojego głosu (krzyku?śpiewu?) potrafił sprawić,by pękało szkło.Akcja toczy się w ówczesnym wolnym mieście Gdańsku,bohater urodził się w latach 20tych XX wieku,opowiada swoje losy aż do osiągnięcia trzydziestych urodzin.Jest sporo o wojnie,o jego zagmatwanym życiu,o dwóch domniemanych ojcach,babce noszącej 4 spódnice,matce,która przedawkowała jedzenie ryb,obronie poczty polskiej,czasach powojennych.Jest trochę satyry,trochę odniesień do prawdziwych wydarzeń,natomiast nie powiedziałbym żeby książka mnie zaangażowała i wywołała jakieś emocje.Nic mnie tu specjalnie nie zaskoczyło,było sporo dłużyzn,przyznaję bez bicia ,że pod koniec nie mogłem się już doczekać kiedy w końcu to zamknę i wezmę się za coś ciekawszego.Nie umniejszam wartości tej pozycji,ale dla mnie to żadne arcydzieło.

Miałem spore oczekiwania co do tego tytułu,jest on na liście światowych klasyków literatury, więc spodziewałem się kolejnego wielkiego dzieła.I chociaż książka okazała się dobra,to jednak można mówić o pewnym rozczarowaniu i niespełnionych nadziejach.Bohaterem i narratorem powieści jest Oskar-garbaty karzeł,który przebywa w zakładzie dla nerwowo chorych i opowiada historię...