Książkę dostałam jako gwiazdkowy prezent. Zwykle takie pozycje czekają jakiś czas na mojej półce, aż po nie sięgnę. Tym razem postanowiłam, że tę książkę przeczytam jeszcze tej zimy. I udało się dotrzymać danego sobie słowa. Zrobiłam kakao, otuliłam się kocykiem i zaczęłam.

„Jeden dzień w grudniu” to opowieść debiutującej, niepoprawnej romantyczki. O czym możemy się dowiedzieć czytając krótką notę biograficzną zawartą w książce.

Moje początki czytania tej pozycji były dość trudne. Byłam troszeczkę negatywnie nastawiona do historii dwojga osób, którym wystarczyło spojrzenie na siebie przez szybę zatłoczonego autobusu, aby się zakochać. Cóż, chyba nie jestem taką romantyczką. Strzała amora trafiona w serca bohaterów zdecydowanie do mnie nie przemówiła. Stwierdziłam, że to strasznie banalne i naciągane. I kto się w ogóle tak zakochuje? I jeszcze do tego roczne poszukiwania, które kończą się porażką, a potem jak gdyby nigdy nic okazuje się, że chłopak najlepszej przyjaciółki Laurie to jej ideał z przystanku? Serio? Nie dość, że zakończenia można się domyślać od początku, to jeszcze takie sytuacje, które tylko w filmach zdarzyć się mogą (albo książkach;). Ale pomyślałam… okej nie poddaje się, zobaczymy, może czymś pozytywnym mnie jeszcze ta lektura zaskoczy.

W miarę jak przekręcałam każdą kolejną kartkę, historia zaczynała mnie coraz bardziej ciekawić. W końcu odnalazłam w niej coś, co wpłynęło na zmianę mojego zdania na jej temat. Skłoniła mnie do pewnej refleksji. Może nasze życie też jest takie jak ta historia? Zakochujemy się we wzroku osób, które później gdzieś znikają, boimy się ryzykować, nie chcemy innych skrzywdzić i tak jak Laurie przez 10 lat nigdy nie próbujemy wyjść ze strefy komfortu. Godzimy się na to co daje nam los. Myślimy, że nie może być idealnie i zaczyna nam wystarczać nasze 70% zostajemy w relacji, która nie do końca nam odpowiada. Pozbawieni pełni szczęścia. Możemy żyć i kochać na pół gwizdka, tylko czy to nam wystarczy na długo? Kiedy znajdzie się swoje 100% wie się po prostu, że to właśnie to i czas nie gra roli. Przelotne romanse i próby zapominania o kimś też na nic się nie zdadzą . Miłość wydaje się dziwna. Kochamy kogoś nie wiedząc właściwie za co? Przecież inni też to mają, ale przy nikim innym nie czujemy się tak, jak przy tej właśnie osobie. I tak oto zmieniłam zdanie, bo choć z początku cała tak historia wydawała mi się irracjonalna, to na koniec stwierdziłam, że jest pięknym świadectwem prawdziwej miłości, która przetrwa wiele, aż w końcu dotrze do miejsca, w którym powinna się znaleźć już na samym początku, jeśli tylko jej pomożemy. Czy uwierzyłam, że ta historia mogłaby się zdarzyć w realu? Tak, bo bohaterowie są tacy jak my. Ich życie tak jak nasze jest pełnie dylematów i trudnych decyzji. Wyborów i wielu rozterek.

Lekturę podsumowałabym jednym zdaniem: Szukajmy swoich 100%, bo warto.

Miła, przyjemna opowieść, którą nie koniecznie trzeba czytać zimą. Warto po nią sięgnąć. Szczególnie polecam fanką/fanom historii miłosnych. Zdecydowanie dobra na prezent 😊

Książkę dostałam jako gwiazdkowy prezent. Zwykle takie pozycje czekają jakiś czas na mojej półce, aż po nie sięgnę. Tym razem postanowiłam, że tę książkę przeczytam jeszcze tej zimy. I udało się dotrzymać danego sobie słowa. Zrobiłam kakao, otuliłam się kocykiem i zaczęłam.

„Jeden dzień w grudniu” to opowieść debiutującej, niepoprawnej romantyczki. O czym możemy się...