Nowa seria w starym dobrym stylu.
Dwoje rodzeństwa po dwudziestu latach wraca do Afryki, aby odnaleźć zagubionego ojca . Znanego misjonarza, podróżnika i odkrywcę.
Jak się okazuje nie taki cel przyświeca jemu . Między rodzeństwem dochodzi do konfliktu ...
Kolejna bardzo dobra powieść Wilbura Smitha . Początek jak zwykle u tego autora niemrawy , ale jak już się rozkręci....

Nowa seria w starym dobrym stylu.
Dwoje rodzeństwa po dwudziestu latach wraca do Afryki, aby odnaleźć zagubionego ojca . Znanego misjonarza, podróżnika i odkrywcę.
Jak się okazuje nie taki cel przyświeca jemu . Między rodzeństwem dochodzi do konfliktu ...
Kolejna bardzo dobra powieść Wilbura Smitha . Początek jak zwykle u tego autora niemrawy , ale jak już się rozkręci....

Niestety nie dorównuje sadze rodu Courteneyów, ale warta przeczytania, chociażby ze względu na ciekawy i tragiczny wątek niewolniczy.

Niestety nie dorównuje sadze rodu Courteneyów, ale warta przeczytania, chociażby ze względu na ciekawy i tragiczny wątek niewolniczy.

Typowy Wilbur. Brat z siostrą wracają do Afryki w celu poszukiwania ojca. Siostra feministka-lekarz, lubi się puścić z amerykańskim handlarzem niewolników. Brat typowy Anglik - nosi kija w dupie. Bardzo dobrze napisane opisy przyrody. Czytać bo warto

Typowy Wilbur. Brat z siostrą wracają do Afryki w celu poszukiwania ojca. Siostra feministka-lekarz, lubi się puścić z amerykańskim handlarzem niewolników. Brat typowy Anglik - nosi kija w dupie. Bardzo dobrze napisane opisy przyrody. Czytać bo warto

Dobre, ale, moim zdaniem, prostsze niż pierwsza trylogia rodu Courteneyów. Tamci bohaterowie wydawali mi się ciekawsi i bardziej skomplikowani.

Opisy przyrody jak zawsze u Smitha świetne, chociaż mnie osobiście bardziej interesował wątek niewolnictwa i rywalizacji kapitana Codringtona z Mungo St Johnem, niż afrykański interior Zougi. Polowanie na słonie i naturalistyczne opisy były dla mnie wręcz przykre. Z jednej strony bardzo pasuje to do opisywanej epoki, ale z drugiej strony znam zamiłowania Autora - sporo pewnie pisał z własnego doświadczenia.

Liczę na to, że seria się rozkręci.

Dobre, ale, moim zdaniem, prostsze niż pierwsza trylogia rodu Courteneyów. Tamci bohaterowie wydawali mi się ciekawsi i bardziej skomplikowani.

Opisy przyrody jak zawsze u Smitha świetne, chociaż mnie osobiście bardziej interesował wątek niewolnictwa i rywalizacji kapitana Codringtona z Mungo St Johnem, niż afrykański interior Zougi. Polowanie na słonie i naturalistyczne...

Chyba nie najmocniejsza część sagi. Dużo powtórzeń, umolna akcja, ale w końcu trzeba przeczytać całego Smitha...

Chyba nie najmocniejsza część sagi. Dużo powtórzeń, umolna akcja, ale w końcu trzeba przeczytać całego Smitha...

statki niewolnicze w których ładowano ludzi na leżąco jak sardynki na niskich pokładach bez jedzenia i picia, i początki walki z niewolnictwem, Burowie wyzwalają zajęte przez dzikich nowe ziemie, Zambezja, Botswana --Lincoln zostaje prezydentem

statki niewolnicze w których ładowano ludzi na leżąco jak sardynki na niskich pokładach bez jedzenia i picia, i początki walki z niewolnictwem, Burowie wyzwalają zajęte przez dzikich nowe ziemie, Zambezja, Botswana --Lincoln zostaje prezydentem

„Lot Sokoła” zaliczę do lepszych powieści Smitha. Po kilku tytułach z cyklu o Courteneyów zmiana historii na Ballantyne wpłynęła bardzo orzeźwiająco na treść książki. Na plus zaliczę nareszcie ciekawych bohaterów, normalnych ludzi z wadami, a nie, jak w serii Courteneyów świętości i ideały. Co prawda dawno nie czytałam o tak irytującej, powiem dosadniej- wkurzającej- bohaterce, jaką była Robyn, ale to właśnie zapisuję po stronie pozytywów. Jednak muszę stwierdzić, że mało kiedy jakiś bohater działa na mnie jak płachta na byka- tutaj akurat się to udało. Ponadto autor odszedł o stałego szablonu i przygody były ciekawe, chociaż i tutaj Smith nie ustrzegł się od powtórzeń, jak na przykład polowania na słonie, chociaż w „Locie Sokoła” nie przesadzał z nadmiarem- ale czytałam już o tym u Smitha tak często, że niestety, nie da się dodać nic nowego i tego typu opisy po prostu nużą, podobnie dłużyły mi się kilka razy opisy podróży. Ale tych minusów jest niewiele, powieść w większości jest ciekawa, bohaterowie skonstruowani z polotem, żywi i wreszcie, mniej szablonowi. Język barwny, czasem aż przesadnie udziwniony i niestety tutaj też trafiają się powtórzenia. Mimo to „Lot Sokoła” polecam każdemu, komu podobała się choć jedna książka Smitha, ta też powinna się spodobać.

„Lot Sokoła” zaliczę do lepszych powieści Smitha. Po kilku tytułach z cyklu o Courteneyów zmiana historii na Ballantyne wpłynęła bardzo orzeźwiająco na treść książki. Na plus zaliczę nareszcie ciekawych bohaterów, normalnych ludzi z wadami, a nie, jak w serii Courteneyów świętości i ideały. Co prawda dawno nie czytałam o tak irytującej, powiem dosadniej- wkurzającej-...

Całkiem OK. Smith pisze naprawdę porywające powieści przygodowe i może dlatego w jego wypadku poprzeczka jest naprawdę wysoko. "Lot sokoła" zaczyna się naprawdę dobrze, jednak im głębiej wchodzimy w ląd, tym...nudniej. Ogromny plus za kreacje głównych postaci, ponieważ bywają one baardzo irytujące- a skoro mają wpływ na czytelnika, to znaczy że jest dobrze. Książka jest OK. Zaczynam czytać kolejny tom i liczę na troszkę więcej rozrywki- mimo wszystko ;)

Całkiem OK. Smith pisze naprawdę porywające powieści przygodowe i może dlatego w jego wypadku poprzeczka jest naprawdę wysoko. "Lot sokoła" zaczyna się naprawdę dobrze, jednak im głębiej wchodzimy w ląd, tym...nudniej. Ogromny plus za kreacje głównych postaci, ponieważ bywają one baardzo irytujące- a skoro mają wpływ na czytelnika, to znaczy że jest dobrze. Książka jest OK....

cała saga mistrzostwo

cała saga mistrzostwo

czasami zbyt dużo dłużyzn o tematyce marynistycznej (nie jestem fanką) ale poza tym o mojej ukochanej Afryce więc jestem kontenta :D

czasami zbyt dużo dłużyzn o tematyce marynistycznej (nie jestem fanką) ale poza tym o mojej ukochanej Afryce więc jestem kontenta :D