Pozycja podsumowująca przykładowe słabości państwa, pokazuje też możliwe rozwiązania, a w końcowych rozdziałach mam wrażenie że autor nie tylko zachęca do podjęcia działania, buduję poczucie wiary że się da, ale szkicuje wizję jak mogłoby wyglądać lepsze państwo. Nie jestem w stanie ocenić merytorycznie takich propozycji, ale przy okazji czytania kilku rzeczy o polityce się nauczył, choćby tak banalnej jak to żeby szukać obiektywnych miar, aby zweryfikować to co politycy obwieszczają sukcesem. Uważam że dla osoby która nie ma wiedzy politologicznej jest to przystępny przegląd problemów, która pozwala wyostrzyć myślenie o dobrze funkcjonującym państwie. Jeśli ktoś chce dany temat pogłębić, to Sienkiewicz odwołuje się też do innych pozycji, źródeł. Sienkiewicz w 2018 trafił na ciekawy moment w którym polska polityka została właściwie zdefiniowana.

Pozycja podsumowująca przykładowe słabości państwa, pokazuje też możliwe rozwiązania, a w końcowych rozdziałach mam wrażenie że autor nie tylko zachęca do podjęcia działania, buduję poczucie wiary że się da, ale szkicuje wizję jak mogłoby wyglądać lepsze państwo. Nie jestem w stanie ocenić merytorycznie takich propozycji, ale przy okazji czytania kilku rzeczy o polityce się...

jak człowiek przestaje być (choć na chwilę) politykiem i w tym czasie zaczyna pisać książkę to nagle okazuje się, że parę ciekawych rzeczy ma do powiedzenia

jak człowiek przestaje być (choć na chwilę) politykiem i w tym czasie zaczyna pisać książkę to nagle okazuje się, że parę ciekawych rzeczy ma do powiedzenia

Interesująca refleksja byłego min. spraw wewnętrznych Bartłomieja Sienkiewicza na temat państwa polskiego i jego bolączek. Zaciekawiły mnie rozdziały o klęskach w budowie społeczeństwa obywatelskiego i edukacji z nim związanej. (szkoły i iniech aspektów państwowości)

Interesująca refleksja byłego min. spraw wewnętrznych Bartłomieja Sienkiewicza na temat państwa polskiego i jego bolączek. Zaciekawiły mnie rozdziały o klęskach w budowie społeczeństwa obywatelskiego i edukacji z nim związanej. (szkoły i iniech aspektów państwowości)

Wskazuje na 3 obszary: edukację, prawo (fikcyjny kodeks drogowy) i władza kościoła (cmentarze). Postuluje reorganizację samorządów. Do tego dochodzą ciekawe wstawki autobiograficzne, zwłaszcza opis afery taśmowej.

Wskazuje na 3 obszary: edukację, prawo (fikcyjny kodeks drogowy) i władza kościoła (cmentarze). Postuluje reorganizację samorządów. Do tego dochodzą ciekawe wstawki autobiograficzne, zwłaszcza opis afery taśmowej.

Książka nie jest tak popularna jak wydane w tym samym czasie wspomnienia ministra Sikorskiego, a szkoda. Wszystkim, którzy zastanawiają się jak usprawnić funkcjonowanie państwa po rozwałce zafundowanej przez dobrą zmianę spokojnie mogę tę pozycję polecić, choć nie zawsze się z autorem zgadzam.

Książka nie jest tak popularna jak wydane w tym samym czasie wspomnienia ministra Sikorskiego, a szkoda. Wszystkim, którzy zastanawiają się jak usprawnić funkcjonowanie państwa po rozwałce zafundowanej przez dobrą zmianę spokojnie mogę tę pozycję polecić, choć nie zawsze się z autorem zgadzam.

Książka pełna kontrastów. Z jednej strony mocny i rozsądny początek i koniec, ale środek książki to droga przez brak logiki i składu. Autor najpierw słusznie diagnozuje problemy III RP - czyli ogólnie rzecz ujmując słabość Państwa, by po chwili zaproponować jako rozwiązanie... więcej Państwa. W dużej mierze powiela on schemat myślowy obowiązujący wśród obecnych elit, czyli "nasi zrobią to lepiej" i wierzy, że przedstawiając kilka klocków można naprawić system. Z drugiej strony, proponuję kilka ciekawych rozwiązań, których jednak nie potrafił przeprowadzić będąc częścią mechanizmu władzy jako Minister, co drastycznie ogranicza wiarygodność jego propozycji zawartych e książce. Mimo wszystko polecam zapoznać się z poglądami ministra Sienkiewicza jako element treningu intelektualnego

Książka pełna kontrastów. Z jednej strony mocny i rozsądny początek i koniec, ale środek książki to droga przez brak logiki i składu. Autor najpierw słusznie diagnozuje problemy III RP - czyli ogólnie rzecz ujmując słabość Państwa, by po chwili zaproponować jako rozwiązanie... więcej Państwa. W dużej mierze powiela on schemat myślowy obowiązujący wśród obecnych elit, czyli...

Skończyłem "Państwo teoretyczne" w chwili gdy tragedia w Gdańsku w pełni ukazana została retoryczność państwa.
Wiele lat temu przeczytałem "Co z tą Polską". Stawiane przez Lisa diagnozy okazały się niezmiernie celne. Tym razem esej napisany przez osobę, która miała bezpośredni wpływ na politykę. Mnie szczególnie zainteresowały kwestie dotyczące oświaty, relacji państwo-kościół, sprawa imigracji zarobkowej. Zastanawia mnie przede wszystkim dlaczego nie rząd PO i PSL nie zrobił nic w kwestii udemokratycznienia systemu oświaty. Rozumiem że dla PSL i tzw. prawego skrzydła PO poruszanie kwestii dotyczących Kościoła były niemożliwe do rozwiązania. Dlatego próżny płacz Sienkiewicza nad rozlanym mlekiem.
Osobną sprawa to sprawa imigrantów, skoro nikt nie nagłaśniał jaka skala jest zapotrzebowania na rynku pracy w Polsce. Zostawienie przestrzeni dla prawicy i jej skrajnej odmiany. Narracja obawy przed obcymi, a nie publikowanie informacji o skali rodzimej przemocy. W konsekwencji mamy różaniec wokół granic i mord wewnątrz różańca.
Polecam książkę, której lektura skłania do refleksji.

Skończyłem "Państwo teoretyczne" w chwili gdy tragedia w Gdańsku w pełni ukazana została retoryczność państwa.
Wiele lat temu przeczytałem "Co z tą Polską". Stawiane przez Lisa diagnozy okazały się niezmiernie celne. Tym razem esej napisany przez osobę, która miała bezpośredni wpływ na politykę. Mnie szczególnie zainteresowały kwestie dotyczące oświaty, relacji...

„Państwo teoretyczne” to rodzaj eseju pisanego z „politycznej emigracji”, na chłodno, choć poruszającego gorące współczesne tematy, stawiającego kilka nieprzyjemnych diagnoz, bez unikania samokrytyki, podsuwającego wreszcie niemal pozytywistyczne w duchu pomysły na poszukanie rozwiązań problemów, jakie wiążą się z tezą zawartą w tytule.

Książka Bartłomieja Sienkiewicza, byłego ministra MSWiA w rządzie Donalda Tuska, zaczyna się od przywołania tak zwanej „afery taśmowej”, czyli ujawnienia prywatnych rozmów polityków partii rządzącej oraz zaprzyjaźnionych z nimi osób ze świata biznesu, które miały miejsce między innymi w restauracji „Sowa i Przyjaciele”. To podczas jednego z takich spotkań Sienkiewicz, sformułował epitet „państwo teoretyczne”, który przez jego przeciwników politycznych został podchwycony i wykorzystany jako krzywdzące podsumowanie 8 lat rządów PO.

Krzywdzące, bo upraszające i szalenie spłycające, choć trzeba przyznać, że sam autor całkowicie nie odżegnuje się od tej diagnozy. Potwierdza, że powiedział prawdę. W swojej książce pisze wprost o zaniedbaniach wszystkich poprzednich rządów, które niestety doprowadziły do sytuacji, którą dość brutalnie zdiagnozował na potrzeby prywatnej, trzeba to wyraźnie podkreślić, podsłuchanej rozmowy. Rzeczona szczerość jest zdecydowanie czymś unikatowym, jeśli chodzi o polityków, pamiętajmy jednak, że Bartłomiej Sienkiewicz nie jest typowym przedstawicielem tej „profesji”, pewnie trafniejszym byłoby określenie go mianem intelektualnego wsparcia polityków, co zresztą może potwierdzić jego zawodowy dorobek w administracji państwowej.

Określiłem „Państwo teoretyczne” mianem eseju, bo faktycznie zdaje się być raczej przyczynkiem do większej, nie tylko objętościowo, pracy analitycznej, nad którą być może Autor pracuje, ale powodowany niepokojem o rozwój wypadków na rodzimym poletku politycznym, postanowił podzielić się z opinią społeczną (a zwłaszcza z tymi, których działania mogą mieć realny w pływ na losy Państwa) swoimi przemyśleniami. Szkicowość i lakoniczność w sposobie poruszania niektórych tematów, mogą być uznane jako wady przez tych, którzy mogli oczekiwać, że przez te cztery lata, które upłynęły od publikacji w tygodniku „Wprost” sławetnej rozmowy o „państwu teoretycznym”, dostaną wypraną z emocji pogłębioną analizę rzeczonego przypadku. A jednak trudno oprzeć się wrażeniu, że głównym wyzwaniem, przed jakim stawia Autor czytelnika, to pobudzenie go do samodzielnej refleksji, a przede wszystkim do wywołania dyskusji. Dyskusji, która może, a nawet powinna, stanowić przyczynek do jakiegoś oddolnego (praca u podstaw) kreowania programu, który następnie można by zaimplementować do programów politycznych.

„Jak w każdym działaniu w społeczeństwie trzeba zaangażowania wielu ośrodków, sporu, dyskusji. Na końcu projekt trzeba wcielić w politykę , bo tylko ona jest zdolna doprowadzić do jego uruchomienia.”

Na tej deklaracji Sienkiewicz nie poprzestaje i cały ostatni rozdział zatytułowany znamiennie „Państwo. Powrót” poświęca na przedstawienie wstępnych propozycji i kierunków myślenia. Przypomina, że w klasycznej analizie SWOT, prócz poszukiwania i diagnozowania słabych stron przedsięwzięcia oraz zagrożeń, poszukuje się też stron mocnych i definiuje się potencjalne szanse. Autor wychodzi od trzech niesamowicie ważnych momentów w naszej historii między 1918, a 1989 rokiem, gdzie o sukcesie społeczeństwa zdecydowała zbiorowa wola, gdzie wspólnota działa się w praktyce, a nie w śmiesznych deklaracjach polityków o „silnym państwie” czy „wstawianiu z kolan”, które w istocie są tylko niebezpiecznymi sloganami w ustach skrajnie nieodpowiedzialnych populistów.

„Państwo teoretyczne” nie jest typowym manifestem politycznym, ale mocnym i wyraźnym wezwaniem do działania, głosem obywatela, któremu nie jest wszystko jedno i który nie musi zabiegać o sympatię żadnej ze stron, wyniszczającego naszą scenę polityczną, konfliktu. Dobrze więc, by praca ta stała się faktycznie impulsem do rozmowy o rzeczywistej, a nie tylko deklaratywnej dobrej zmianie.

„Zmiana ma niejedno oblicze, inaczej ciągle by nas nie zaskakiwała. Ważne, by przez zmianę ocalić to, co najważniejsze i co coraz częściej wydaje się zagrożone – ludzką wolność, prawo wyboru, równość wobec prawa. I przyszłość Polski.”

„Państwo teoretyczne” to dobra, napisana ze swadą i szalenie inspirująca rzecz, która powinna być przeczytana przez każdego zatroskanego o losy kraju obywatela, niezależnie od sympatii politycznych.

„Państwo teoretyczne” to rodzaj eseju pisanego z „politycznej emigracji”, na chłodno, choć poruszającego gorące współczesne tematy, stawiającego kilka nieprzyjemnych diagnoz, bez unikania samokrytyki, podsuwającego wreszcie niemal pozytywistyczne w duchu pomysły na poszukanie rozwiązań problemów, jakie wiążą się z tezą zawartą w tytule.

Książka Bartłomieja Sienkiewicza,...

Sienkiewicz ma kilka błyskotliwych i trafnych wniosków, niektóre jego obserwacje i syntezy faktów są godne uwagi, ale wnioski zeń płynące pozostają niestety miałkie i wtórne. Nie jest to odkrywczy esej, a raczej odtwórczy i przetwarzający wiele propozycji i postulatów, które już zdążyły wybrzmieć (będąc wyartykułowanymi w wartościowszej i bardziej merytorycznej formie) w polskiej publicystyce politycznej. Do tego wszystkiego dochodzi dość karykaturalny wstęp, ideologiczne zabarwienie i istotny przechył w jedną stronę sporu politycznego, który rzuca cień na wiele tez autora odbierając im walor obiektywności. Konkludując - niestety, jeśli chodzi o jakość pisarstwa prawnuk nie dorównał wybitnemu pradziadkowi, a wydawać by się mogło, że nazwisko zobowiązuje ;)

Sienkiewicz ma kilka błyskotliwych i trafnych wniosków, niektóre jego obserwacje i syntezy faktów są godne uwagi, ale wnioski zeń płynące pozostają niestety miałkie i wtórne. Nie jest to odkrywczy esej, a raczej odtwórczy i przetwarzający wiele propozycji i postulatów, które już zdążyły wybrzmieć (będąc wyartykułowanymi w wartościowszej i bardziej merytorycznej formie) w...

Okładka bohatera serialu. Podobny także bywał przed kamerami gdy szefował MSW. Lubił się popisywać podczas przeprowadzanych wywiadów, drwił, ośmieszał a niekiedy tylko celnie uderzał. Myślę sobie że Donald Tusk źle zrobił proponując Sienkiewiczowi ministra. Ta książka jest kolejnym na to dowodem. Sienkiewicz jest analitykiem, obserwatorem wnikliwym politycznych i gospodarczych zdarzeń. Wielokrotnie mogliśmy tego doświadczać czytając teksty. Kto czytał, ten czytał... Nie publikował zbyt często ale artykuły były drobiazgowo wnikliwe i do przemyślenia. Książka powyższa także jest tego dowodem. Autor próbuje w otaczającym politycznym chaosie znaleźć drogę wyjścia i proponuje rozwiązania. Inna konstrukcja państwa, atuty gospodarcze i samorządność to elementy które powinny być wykorzystane w czasie niebezpiecznym. Nie wiadomo co nas czeka, świat taki jaki znamy do tej pory już odchodzi. Sienkiewicz zastanawia się co z tym zrobić uciekając od politycznej gry. Ilu z czytelników sięgnie po tekst byłego ministra. Byłych ministrów przecież się nie czytuje. A szkoda bo w tym przypadku lekcja ciekawa.

Okładka bohatera serialu. Podobny także bywał przed kamerami gdy szefował MSW. Lubił się popisywać podczas przeprowadzanych wywiadów, drwił, ośmieszał a niekiedy tylko celnie uderzał. Myślę sobie że Donald Tusk źle zrobił proponując Sienkiewiczowi ministra. Ta książka jest kolejnym na to dowodem. Sienkiewicz jest analitykiem, obserwatorem wnikliwym politycznych i...