To jedna z najlepszych książek jakie czytałam nie tylko w ostatnim czasie, ale w ogóle. Przedstawia realia życia lat 30., wielkiego kryzysu i migracji ludności na Zachód. Przez całą książkę towarzyszymy rodzinie Joadów w ich poszukiwaniu normalnego życia: bo tak naprawdę wszystko czego chcą to mieć możliwość pracy, zarabiać na swoje potrzeby i mieć dach nad głową. Niewiele, a jednak okazuje się, że to zbyt wiele.

Jako świeżo upieczonej mamie zwłaszcza ciężko czytało się fragmenty opisujące realia życia kobiet ciężarnych czy głodu dzieci i śmierci z niedożywienia. Myślę, że książka jest trudna lektura, ale nie że względu na sposób pisania (który jest absolutnie rewelacyjny),ale właśnie że względu na tematykę.

Ksiazka nie ma słabych momentów: od pierwszego zdania po ostatnia kropke czytałam z zapartym tchem. Zakończenie totalnie mnie rozwaliło emocjonalnie.

To jedna z najlepszych książek jakie czytałam nie tylko w ostatnim czasie, ale w ogóle. Przedstawia realia życia lat 30., wielkiego kryzysu i migracji ludności na Zachód. Przez całą książkę towarzyszymy rodzinie Joadów w ich poszukiwaniu normalnego życia: bo tak naprawdę wszystko czego chcą to mieć możliwość pracy, zarabiać na swoje potrzeby i mieć dach nad głową. Niewiele,...

#puszystyklubksiążki Ani z kanału książkamikaze i zarazem pozycja wybrana mi na ten rok do przeczytania

Przesłuchałam w audio, dosyć szybko, za szybko, bo ta książka zasługuje na więcej uwagi, namysłu, spokojniejszej lektury, dlatego teraz nie chcę oceniać. Przeczytam jeszcze w tym roku raz w wersji tradycyjnej
Niezwykła historia - bardzo uniwersalna, bo to o czym mowa można przyłożyć do innych realiów/czasów. Z jednej strony surowa, dosyć sucha, ale z drugiej wchodzi do głowy, 'pod skórę" i trudno mi przestać o niej myśleć. Zakończenie absolutnie zaskakujące. Najpierw mnie trochę odrzuciło, nie wiem dalej czy je lubię, dalej we mnie ta lektura "pracuje" Przeczytałam ten koniec też w e booku kilka razy i muszę powiedzieć że to jedno z najbardziej wyjątkowych zakończeń prozy jakie kiedykolwiek czytałam
Książka, którą chce przeczytać ponownie, która zdecydowanie na to zasługuje, choć czuję się emocjonalnie przeorana

No i przede mną Myszy i ludzie i Na wschód od Edenu

#puszystyklubksiążki Ani z kanału książkamikaze i zarazem pozycja wybrana mi na ten rok do przeczytania

Przesłuchałam w audio, dosyć szybko, za szybko, bo ta książka zasługuje na więcej uwagi, namysłu, spokojniejszej lektury, dlatego teraz nie chcę oceniać. Przeczytam jeszcze w tym roku raz w wersji tradycyjnej
Niezwykła historia - bardzo uniwersalna, bo to o czym mowa...

Rewelacyjna proza. Momentami nieznośnie lewicujące treści, ale niewątpliwie jedna z najlepszych powieści o Ameryce lat 30 -tych.

Rewelacyjna proza. Momentami nieznośnie lewicujące treści, ale niewątpliwie jedna z najlepszych powieści o Ameryce lat 30 -tych.

Nie porywa. Spojrzenie przez lupę na dramatyczne chwile amerykańskiej historii ale to wszystko. Mimo to, warto sięgnąć.

Nie porywa. Spojrzenie przez lupę na dramatyczne chwile amerykańskiej historii ale to wszystko. Mimo to, warto sięgnąć.

Wspaniała, słodko-gorzka, oddająca różne aspekty ludzkiej natury.

W tym momencie mojej czytelniczej podróży mogę śmiało stwierdzić, że jest to książka, która zrobiła na mnie największe wrażenie.

Wspaniała, słodko-gorzka, oddająca różne aspekty ludzkiej natury.

W tym momencie mojej czytelniczej podróży mogę śmiało stwierdzić, że jest to książka, która zrobiła na mnie największe wrażenie.

Nic nie napiszę, bo mnie zatkało. To trzeba przeczytac.

Nic nie napiszę, bo mnie zatkało. To trzeba przeczytac.

O tak - lekcja historii.

Taki Amerykanki "Germinal".

I znów - każdy zwolennik wolnego rynku powinien to przeczytać.

Sam nie jestem szczególnie lewicowy, ale kiedy taki Steinbeck z Zolą człowieka w jego ciepłym fotelu po mózgu spiorą to patrzy się na świat inaczej.

I dobrze.

To chyba definicja Sztuki.

O tak - lekcja historii.

Taki Amerykanki "Germinal".

I znów - każdy zwolennik wolnego rynku powinien to przeczytać.

Sam nie jestem szczególnie lewicowy, ale kiedy taki Steinbeck z Zolą człowieka w jego ciepłym fotelu po mózgu spiorą to patrzy się na świat inaczej.

I dobrze.

To chyba definicja Sztuki.

John Steinbeck – Grona gniewu (1939) (8.8)

John Steinbeck – Grona gniewu (1939) (8.8)

"Grona gniewu" to moim zdaniem genialna proza i zarazem wspaniała możliwość poznania Stanów Zjednoczonych z perspektywy "Wielkiego kryzysu". Rodzina Joadów, którą mamy okazję dogłębnie poznać, przechodzi przez rzeczy, które były utrapieniem milionów amerykańskich rodzin z okresu lat 30 XX wieku. Kalifornia, która miała być rzekomo regionem obfitym w zarobek, tak naprawdę była miejscem pełnym niespełnionych oczekiwań i początkiem dojrzewania w ludziach tytułowych "gron gniewu". Postacie Jima Casy'ego, Toma Joada, Matki Joadówny, czy też stryja Johna oczarowały mnie swą oryginalnością charakteru i klimatem który wniosły do powieści, a styl w jakim Steinbeck napisał tą książkę sprawił, że raczej nigdy nie przyjdzie mi jej zapomnieć. Polecam.

"Grona gniewu" to moim zdaniem genialna proza i zarazem wspaniała możliwość poznania Stanów Zjednoczonych z perspektywy "Wielkiego kryzysu". Rodzina Joadów, którą mamy okazję dogłębnie poznać, przechodzi przez rzeczy, które były utrapieniem milionów amerykańskich rodzin z okresu lat 30 XX wieku. Kalifornia, która miała być rzekomo regionem obfitym w zarobek, tak naprawdę...

Czekałam na wybuch gniewu i się nie doczekałam. Rodzina Joadów najpierw przez ponad połowę powieści jedzie na miejsce, a przez drugie pół przenosi się z jednego obozu do drugiego. Nie są wogóle zagniewani swoją sytuacją, raczej pokorni i poddają się temu co przynosi im los. Sama powieść kończy się tak jakby autor po prawie 700 stronach sam był już zmęczony swoimi bohaterami i stwierdził, że dalej nie da rady pisać ani nie da rady wymyślić zakończenia.

Czekałam na wybuch gniewu i się nie doczekałam. Rodzina Joadów najpierw przez ponad połowę powieści jedzie na miejsce, a przez drugie pół przenosi się z jednego obozu do drugiego. Nie są wogóle zagniewani swoją sytuacją, raczej pokorni i poddają się temu co przynosi im los. Sama powieść kończy się tak jakby autor po prawie 700 stronach sam był już zmęczony swoimi bohaterami...