Złudne nadzieje

Bardzo cieszą mnie pojawiające się na rynku wznowienia twórczości Steinbecka. Dla mnie oprócz dwóch genialnych powieści ("Grona gniewu" i "Na wschód od Edenu") jest to przede wszystkim literacka strefa komfortu. Sięgając po powieść tego autora mam pewność, że nawet jeśli nie trafię na arcydzieło, to lektura na pewno nie będzie czasem straconym. Ostatnio sięgnęłam po premierę, która zawiera w sobie trzy powieści: "Pastwiska niebieskie", "Złota czara", "Nieznanemu bogu" i w tym przypadku opisanie wrażeń nieco się komplikuje.

Podejrzewam, że decyzja o wydaniu kilku powieści w jednym tomie mogła być podyktowana względami finansowymi. Już nawet w specyficznym stylu Steinbecka trudno było znaleźć mi wspólny mianownik dla wszystkich trzech historii. "Pastwiska niebieskie" to przede wszystkim opowieść o konkretnym miejscu, a bohaterowie są jedynie narzędziami, by o nim opowiedzieć. "Czara złota" to pozycja tak nietypowa dla tego autora, że aż trudno uwierzyć że napisał ją Steinbeck. Zarówno tematyka, umiejscowienie akcji i kreacje bohaterów są naprawdę zupełnie inne niż pozostałych jego dziełach. "Nieznanemu bogu" to powrót do tematów, które od zawsze były Steinbeckowi bliskie – walki z nieprzyjaznym losem, przywiązania do ziemi, pewnego rodzaju mistyki, którą możemy spotkać w innych jego dziełach.

Gdybym miała znaleźć coś, co łączy wszystkie te trzy powieści, to byłyby to stracone nadzieje bohaterów. Pewne założenia, które robią na samym początku swoich historii, ostatecznie nie znajdują spełnienia. Pokładanie nadziei w następnych pokoleniach, w samym posiadaniu potomstwa, czy w konkretnym miejscu na ziemi okazuje się dla bohaterów złudne i destrukcyjne.

Trochę trudno było mi się wgryźć w lekturę. "Pastwiska niebieskie" to zbiór dość luźno powiązanych ze sobą anegdot, a dołączenie do tego zbioru dwóch kolejnych powieści, nie ułatwiło mi zadania. Na dodatek tytuły odbiegają od siebie poziomem, zwłaszcza "Złota czara", będąca debiutem Steinbecka. Mimo wszystko jest to ciągle kawał bardzo dobrej literatury, zawierający wszystko to, co w prozie Steinbecka najlepsze. Na pierwsze spotkanie z autorem nie jest to może najlepszy wybór, ale dla fanów jego prozy to pozycja, po którą warto sięgnąć.

Złudne nadzieje

Bardzo cieszą mnie pojawiające się na rynku wznowienia twórczości Steinbecka. Dla mnie oprócz dwóch genialnych powieści ("Grona gniewu" i "Na wschód od Edenu") jest to przede wszystkim literacka strefa komfortu. Sięgając po powieść tego autora mam pewność, że nawet jeśli nie trafię na arcydzieło, to lektura na pewno nie będzie czasem straconym. Ostatnio...

Bardzo lubię tego pisarza. Pojawiająca się, mam nadzieję, kompletna seria jego książek, jest jedną z najlepszych wizualnie na naszych półkach.

Tym razem otrzymaliśmy trzy opowiadania w jednym tomie. „Złota czara” to w ogóle debiut pisarski Steinbecka, co już samo w sobie jest czymś znaczącym. Opowiada losy pirata Morgana, którego aktualnie kojarzyć możemy jako twarz popularnej serii trunków.
Pozostałe dwa opowiadania połączone są niejako miejscem i czasem akcji. Wszystkie jednak są godne polecenia, choć, jak to w przypadku tego pisarza, nie ma co liczyć na fajerwerki, gibką akcję i happy end. Zwykle bohaterom jest ciężko w życiu, przytacza ich bieda oraz drobne, ale liczne problemy życia codziennego. O dziwo, tym razem jednak pojawiają się motywy nadprzyrodzone, żeby nie powiedzieć fantastyczne!

Ciągle, jako początek przygody ze Stenbeckiem polecam jego największe, najpopularniejsze dzieła. Moją ambicją jest przeczytanie wszystkich jego książek. Jestem na dobrej drodze, bo chyba większość już za mną. Trzymam kciuki, by kolejne tomy jak najszybciej się ukazały. Jednocześnie niepokoję się, że mogłoby któregokolwiek z jego dzieł zabraknąć w tej pięknej serii.

Paweł

Bardzo lubię tego pisarza. Pojawiająca się, mam nadzieję, kompletna seria jego książek, jest jedną z najlepszych wizualnie na naszych półkach.

Tym razem otrzymaliśmy trzy opowiadania w jednym tomie. „Złota czara” to w ogóle debiut pisarski Steinbecka, co już samo w sobie jest czymś znaczącym. Opowiada losy pirata Morgana, którego aktualnie kojarzyć możemy jako twarz...

Czasem o miłości.
Czasem o samotności.
Czasem o biedzie i bogactwie.
Czasem o przyjaźni.
Czasem o klątwie.
Czasem o pożądaniu.

Steinbeck pisał o wszystkim. O codzienności. O ludzkich historiach. Niby nie ma w tym niczego odkrywczego. Dlaczego zatem zachwycają?

Gdy skończyłam czytać „Pastwiska Niebieskie. Złota Czara. Nieznanemu Bogu” zaczęłam sie nad tym zastanawiać. I nie potrafię wskazać jednoznacznie „tego czegoś”. Wiem jednak, że autor miał niebywały talent do tego, by tak wykreować bohatera, by w jednej chwili nawiązać z nim więź. Którego los Cię zaciekawi, którym się na tyle zainteresujesz, by jego los nie stał Ci się obojętny.

Nie trafiłam jeszcze na książkę autora, która by mi sie nie spodobała. I tą również się zachwyciłam! A szczególnie „Pastwiskami Niebieskimi”, które stanowiły zbiór krótkich historii różnych mieszkańców Pastwisk, doświadczających różnych sytuacji, a w które zaangażowałam każdy fragment mojego serca.

Kocham. Po prostu. Twórczość Steinbecka to moja wielka miłość i nic jej nie złamie. Mało tego - jestem przekonana, że będę do tych historii wracać wielokrotnie.

Czasem o miłości.
Czasem o samotności.
Czasem o biedzie i bogactwie.
Czasem o przyjaźni.
Czasem o klątwie.
Czasem o pożądaniu.

Steinbeck pisał o wszystkim. O codzienności. O ludzkich historiach. Niby nie ma w tym niczego odkrywczego. Dlaczego zatem zachwycają?

Gdy skończyłam czytać „Pastwiska Niebieskie. Złota Czara. Nieznanemu Bogu” zaczęłam sie nad tym zastanawiać. I...

Opowieści o człowieku są moimi ulubionymi.

Opowieści o człowieku są moimi ulubionymi.

Pastwiska niebieskie

Jest to zbiór kilku niezależnych od siebie opowiadań, których akcja dzieje się w tytułowych Pastwiskach niebieskich. Jest to piękna dolina, idealna do tego, aby się w niej osiedlić, założyć farmę i żyć w spokoju. Jednak opowiedziane historie łączy to, że bohaterów prześladuje jakieś nieszczęście lub własne demony, które zaburzają ich spokojny żywot.

Mamy tu typowy dla Steinbecka sielankowy klimat amerykańskiej wsi, świetnie przedstawionych bohaterów. Fabuła tutaj nie porywa, swobone historie, które czasem wzbudzają emocje, czasem nie, niekoniecznie mają jakąś puentę, ale czyta się się z wielką przyjemnością. 7/10

Złota Czara

Debiutancka powieść Steinbecka. Styl nie jest jeszcze tak swobodny i charakterystyczny, jak w późniejszych dziełach, ale czyta się to dobrze. Jest to historia bohatera, który podejmuje się coraz bardziej spektakularnych celów, od podróży, poprzez niewolnictwo, piractwo, zdobywanie fortuny i miłości, które mają dać mu satysfakcję, a zamiast tego wpędzają go w szaleństwo i brak spełnienia. 6/10

Nieznanemu bogu

Tutaj mamy bohatera, który wyrusza z domu i osiedla się na obcej ziemi, gdzie rozwija gospodarstwo, zakłada rodzinę. Fabuła opiera się na fanatyzmie religijnym i zabobonach, którym poddaje główna postać, przez co powoli popada w obłęd. Męcząca historia, nudna, ale ładnie napisana. Plusy to ładnie przedstawione miejsce akcji i opisy prymitywnych wierzeń. Reszta nudna i o niczym. 3/10

Pastwiska niebieskie

Jest to zbiór kilku niezależnych od siebie opowiadań, których akcja dzieje się w tytułowych Pastwiskach niebieskich. Jest to piękna dolina, idealna do tego, aby się w niej osiedlić, założyć farmę i żyć w spokoju. Jednak opowiedziane historie łączy to, że bohaterów prześladuje jakieś nieszczęście lub własne demony, które zaburzają ich spokojny...

Dwa pierwsze opowiadania znakomite. Po przeczytaniu "Złotej czary" warto sięgnąć do faktów o kapitanie Morganie i historii piractwa na wodach morza Karaibskiego. To daje obraz pracy Steinbecka jako pisarza.
Jedną gwiazdkę z oceny książki odejmuję za mglistość niektórych fragmentów trzeciego opowiadania "Bogu nieznanemu", ale i tak frajda z czytania była duża.

Dwa pierwsze opowiadania znakomite. Po przeczytaniu "Złotej czary" warto sięgnąć do faktów o kapitanie Morganie i historii piractwa na wodach morza Karaibskiego. To daje obraz pracy Steinbecka jako pisarza.
Jedną gwiazdkę z oceny książki odejmuję za mglistość niektórych fragmentów trzeciego opowiadania "Bogu nieznanemu", ale i tak frajda z czytania była...

Wyobrażam sobie jakieś nowe osiedle o nazwie Las Pasturas del Cielo. Spokojnie znalazłoby miejsce obok Tarasów Dionizosa, Villa Lazur, River Park, czy w końcu Płudy Village. Każda z tych nazw istnieje na mapie Warszawy i okolic naprawdę. Gdybyśmy snobowali się na hiszpańskie nazewnictwo, a nie francuskie, czy angielskie taka nazwa byłaby naprawdę na miejscu.

Polskie Pastwiska Niebieskie, nie brzmią już tak dobrze, choć nie gorzej niż Wyspy Luksusu, czy osiedle Kwadry Księżycowej. Nazwa niestety już została wykorzystana. W 1932 roku John Steinbeck zarezerwował tę nazwę dla cyklu kilkunastu historii (połączonych w jedną powieść). Akcja powieści ma miejsce w cudownej dolinie w Kalifornii, tak pięknej, żyznej i zielonej, że gdy w 1776 roku dotarł tam hiszpański kapral z zachwytu nazwał okolicę Las Pasturas del Cielo.

Więcej:
http://www.speculatio.pl/pastwiska-niebieskie/

Wyobrażam sobie jakieś nowe osiedle o nazwie Las Pasturas del Cielo. Spokojnie znalazłoby miejsce obok Tarasów Dionizosa, Villa Lazur, River Park, czy w końcu Płudy Village. Każda z tych nazw istnieje na mapie Warszawy i okolic naprawdę. Gdybyśmy snobowali się na hiszpańskie nazewnictwo, a nie francuskie, czy angielskie taka nazwa byłaby naprawdę na miejscu.

Polskie...

Książkę tworzą trzy niezależne opowiadania. Każde o swojej tematyce, każde wyjątkowe, wciągające.

Aż ciężko wyrazić opinię w taki sposób by oddawała to, co się czuje czytając. Najprościej byłoby napisać - to trzeba przeczytać i poczuć samemu... i taka jest prawda.

Zagłębiając się w opowiadania uderza świadomość, że historie które poznajemy, które przeżywamy z bohaterami faktycznie mogły się kiedyś wydarzyć. One są takie jak życie - raz lepiej, raz gorzej, są chwile radości i są chwile smutku, które doświadczą nas, przed którymi nie ma ucieczki. Zwyczajnie czuje się że tak musi być i mimo przeżywanych emocji idziemy dalej - nagle człowiek zauważa że ze wszystkim sobie może poradzić, bo to co się stało i tak się nie odstanie.

Jeśli każde z opowiadań miałbym opisać jednym słowem to użyłbym takich:
'Pastwiska niebieskie' - ziemia
'Złota czara' - tęsknota
'Nieznanemu bogu' - los

Bardzo serdecznie polecam

Książkę tworzą trzy niezależne opowiadania. Każde o swojej tematyce, każde wyjątkowe, wciągające.

Aż ciężko wyrazić opinię w taki sposób by oddawała to, co się czuje czytając. Najprościej byłoby napisać - to trzeba przeczytać i poczuć samemu... i taka jest prawda.

Zagłębiając się w opowiadania uderza świadomość, że historie które poznajemy, które przeżywamy z bohaterami...

Jest to zbiór 12 opowiadań, które toczą się w dolinie zwanej "Pastwiska Niebieskie" obok Monterey i Salinas w Kalifornii, czyli wracamy do korzeni autora i miejsca, z którego pochodzi. Bohaterowie to mieszkańcy doliny, którzy pojawiają się jako postaci pierwszo- albo drugoplanowe w kolejnych opowiadaniach.

Do samej formy nie mam zastrzeżeń, to lekko moralizujący ton, prosty język i przyjemna stylistyka znana z innych książek, za to sama treść nudzi. Są opowiadania lepsze i gorsze. Autor analizuje ludzi, ich przywary i zalety oraz opowiada prywatne historie. Konfrontuje marzenia bohaterów z rzeczywistością. Niektóre opowiadania są lekkie i zabawne, inne raczej przygnębiające. Dostajemy wprawdzie historię doliny, ale złożoną z różnych puzzli, które dzieją się w różnym czasie i ukazują innych mieszkańców.

Brakuje mi tutaj rozwijającej się historii, większej interakcji między bohaterami oraz rozwinięcia ich losów charakterystycznych dla Steinbecka.

Nie lubię opowiadań i nawet te w wykonaniu jednego z moich ulubionych autorów nie przekonały mnie do siebie.

Jest to zbiór 12 opowiadań, które toczą się w dolinie zwanej "Pastwiska Niebieskie" obok Monterey i Salinas w Kalifornii, czyli wracamy do korzeni autora i miejsca, z którego pochodzi. Bohaterowie to mieszkańcy doliny, którzy pojawiają się jako postaci pierwszo- albo drugoplanowe w kolejnych opowiadaniach.

Do samej formy nie mam zastrzeżeń, to lekko moralizujący ton,...

Całkiem niezła.

Całkiem niezła.