Przedstawienie filozofii Hegla w tak krótkiej formie zdecydowanie może uchodzić za wyzwanie dla pisarza. Muszę jednak przyznać, że autor kolejnego tomu Kolekcji Hachette wywiązał się ze swojego zadania znakomicie.

Choć wolę, gdy na początku przedstawia się biografię filozofia, koncept rozdziałów przedstawionych w książce nie przeszkadzał mi. W wielu momentach musiałem zwolnić czytanie i zastanowić się dogłębnie nad tym, co właściwie napisane jest na kartkach (i co w konsekwencji z tego wynika), jednak dla tego typu dzieł jest to zdecydowanie plus. Muszę też przyznać, że połknąłem tom za jednym zamachem. No, może dwoma.

Ogólnie nie mam się do czego przyczepić, jeśli chodzi o treść i formę. Inaczej z wykonaniem – zdarzyło się kilka literówek, powtórzeń bądź źle postawionych przecinków. Autor lubi pisać o swoich odczuciach względem Hegla i wyjaśnia, dlaczego i kiedy skraca niektóre jego koncepcje. W serii pojawiały się już wcześniej obszerniejsze tomy, dlaczego więc ktoś zdecydował, by zawrzeć tak płodnego filozofa w zaledwie stu dwudziestu stronach? Zdaje mi się, że książka zasługuje na osiem na dziesięć gwiazdek.

Przedstawienie filozofii Hegla w tak krótkiej formie zdecydowanie może uchodzić za wyzwanie dla pisarza. Muszę jednak przyznać, że autor kolejnego tomu Kolekcji Hachette wywiązał się ze swojego zadania znakomicie.

Choć wolę, gdy na początku przedstawia się biografię filozofia, koncept rozdziałów przedstawionych w książce nie przeszkadzał mi. W wielu momentach musiałem...