Wzorzec każdego rozdziału -- "ludzie w zespole pracowali, pracowali, pracowali i pracowali. Ale były problemy. Więc pracowali, pracowali i pracowali. Im bliżej do oddania gry, tym więcej było problemów -- wspomina dyrektor artystyczny firmy. -- Mieliśmy naprawdę nie lada kłopoty. Ale ludzie pracowali, pracowali. Przed premierą wszystkich obleciał strach, więc wszyscy więcej pracowali. Kiedy gra w końcu się ukazała, była nie lada sukcesem".

Równie sensowne jest czytanie książki telefonicznej, a to dlatego gdyż...

Detale techniczne -- zero. Autor dotknął technikaliów, kiedy wyjaśnił matolskim czytelnikom, iż pamięć komputera jest "jak wiadro, do którego wlewa się wodę". Ponoć w środowisku autora na dysk twardy "także mówi się pamięć".

Aspekty graficzne, dźwiękowe -- zero.

Zarządzanie -- sprowadza się do tego, żeby więcej pracować.

Finanse -- ogólnikowe liczby, że osoba dorobiła się milionów, albo firma miliarda. Nawet w przypadku tak krzyczących kwestii, jak obstawianie gry na wybrane platformy sprzętowe nie pojawiają się wnioski, czy to był dobry wybór czy zły (rozdział o Wiedźminie).

Mam nieodparte wrażenie, że autor tej książki to kompletny ignorant i nawet nie wiedział o co pytać rozmówców (wbrew pozorom pytania też trzeba umieć zadawać). Zresztą wiele firm i osób odmówiło mu komentarzy, więc tekst jest tak powierzchowny, że aż kłuje w oczy.

Żeby jakoś pokryć niedostatki autor stara się kumplować z czytelnikiem pisząc nonszalancko oraz ordynarnie (sporo grubych przekleństw), a tłumacz jeszcze dokłada się do tego po prostu nie tłumacząc wielu zwrotów -- jak luz to luz, czyż nie? W rozdziale o Uncharted braki były tak duże, że autor szpachlował je streszczając fabułę gry wraz z... zakończeniem.

Jestem wściekły -- nie mogę w żaden sposób spożytkować treści tego tytułu, bo nie ma tu nic co mogłoby być dla mnie wnioskiem w pracy (no, może poza receptą "nie składaj pochopnie obietnic"). Jest tutaj zwyczajnie pusto.

Książka miałaby większą wartość gdyby zawierała ponumerowane kartki w kratkę. Odradzam. Na YT można znaleźć znacząco lepsze materiały, polecam chociażby "Naughty Dog Full Length 30th Anniversary Video", blisko godzina wciągającej historii, pełen kolor, prosto ze źródła. I to się ogląda! A nie jakieś wypociny domorosłego "dziennikarzyny".

Wzorzec każdego rozdziału -- "ludzie w zespole pracowali, pracowali, pracowali i pracowali. Ale były problemy. Więc pracowali, pracowali i pracowali. Im bliżej do oddania gry, tym więcej było problemów -- wspomina dyrektor artystyczny firmy. -- Mieliśmy naprawdę nie lada kłopoty. Ale ludzie pracowali, pracowali. Przed premierą wszystkich obleciał strach, więc wszyscy więcej...