Zaczęłam 2024rok kiepską pozycją zachęcona wysoką oceną czytelniczek. Z noty o autorce można wywnioskować, że jest to debiut (przynajmniej w Polsce) i że jest ona osobą głęboko religijną w amerykańskim stylu. W książce jest sporo odniesień do błogosławieństwa bożego a historie miłosne słodko naiwne. Nawet wątek kryminalny mdły jak budyń. Nie polecam.

Zaczęłam 2024rok kiepską pozycją zachęcona wysoką oceną czytelniczek. Z noty o autorce można wywnioskować, że jest to debiut (przynajmniej w Polsce) i że jest ona osobą głęboko religijną w amerykańskim stylu. W książce jest sporo odniesień do błogosławieństwa bożego a historie miłosne słodko naiwne. Nawet wątek kryminalny mdły jak budyń. Nie polecam.

Naprawdę miło się zaskoczyłam! Nie jest to oczywiście za ambitna pozycja, raczej lekka, do miłego relaksu i odpoczynku od czegoś ambitniejszego, ale bardzo miła, wciągająca i ciekawa. Czytało się naprawdę świetnie.

Naprawdę miło się zaskoczyłam! Nie jest to oczywiście za ambitna pozycja, raczej lekka, do miłego relaksu i odpoczynku od czegoś ambitniejszego, ale bardzo miła, wciągająca i ciekawa. Czytało się naprawdę świetnie.

Jak dla mnie to bardzo przejmująca książka. Już sam początek niesamowicie wzrusza, kiedy czytamy o pewnej rodzinie, których łódź nagle przecieka. Wszyscy z dziećmi są zmuszeni przepłynąć kilometr w lodowatej wodzie. Jak sądzicie, czy ktokolwiek z nich przeżył?
Teraz po latach poznamy pewną kobietę, która nie tylko sprzedaje kapelusze, ale i sama je szyje. Niestety większość dam nie docenia jej talentu uznając zasadę, że im więcej na głowie, tym bardziej ukazane jest ich bogactwo. I właśnie w chwili, kiedy owa dama sprzecza się o jakość usługi w tle dochodzi do nich dziecięcy pisk... Zaraz po tym kobieta spotyka swojego dawnego przyjaciela. Choć minęło sporo czasu nadal jest na niego obrażona, a my początkowo nie wiemy dlaczego. Następnie wejdziemy w sceny nieco kryminalne, gdyż ona będzie chciała odkryć pewną tajemnicę, która od dawna nie daje jej spokoju. Jak sądzicie, czy ten mężczyzna sprawi, że zmieni o nim zdanie? Bardzo lekkie i malownicze pióro autorki. Akcja dość szybka, jeszcze nie zakończy się jeden wątek, a rozpoczynamy kolejny i tak w kółko. Choć książka wygląda na typowe romansidło, to jednak wcale nim nie jest. Bardziej widzę ją w wersji kryminalnej obyczajówki z wątkami miłosnymi. Zdecydowanie skierowana na emocje i życie bohaterki, które wcale jej nie oszczędza.
Bardzo spodobał mi się tu wątek Boga i wiary w niego. Ludzie wierzą, że jeśli odpowiednio mu się zaufa, to wszelkie złe rzeczy odejdą w zapomnienie. I tu się zgadzam z nimi.
Bardzo dobrze przedstawione postacie, czasami ktoś pojawia się tu na chwilę i później brak wszelkiej wzmianki o nim. Wszystko na potrzeby historii, którą moim skromnym zdaniem warto jest poznać:-) Nawet jeśli zrobicie przerwę w czytaniu, to o tej historii nie da się zapomnieć. Dosyć gruba, ale z większym druczkiem. Bardzo ją polecam:-)

Jak dla mnie to bardzo przejmująca książka. Już sam początek niesamowicie wzrusza, kiedy czytamy o pewnej rodzinie, których łódź nagle przecieka. Wszyscy z dziećmi są zmuszeni przepłynąć kilometr w lodowatej wodzie. Jak sądzicie, czy ktokolwiek z nich przeżył?
Teraz po latach poznamy pewną kobietę, która nie tylko sprzedaje kapelusze, ale i sama je szyje. Niestety większość...

"Obietnice poranka" to porywająca serce historia nieśmiałej miłości – z nutką śledczego podążania za poszlakami.❤ Ta lektura to obszerna „cegiełka”, która wciąga czytelnika w zawiłe dociekanie prawdy. Nęcąca seria nieprzewidywalnych w skutkach działań - mających swój początek w tajemniczym wypadku.😈 Emocjonujące perypetie przyjaciół, rozdzielonych przez sekrety i intrygi bliskich. Maggie to odpowiedzialna młoda dama, której nie jest obca ciężka praca. Uczciwa i dociekliwa kobieta, która uparcie dąży do odkrycia wszelkich kłamstewek. Z kolei Nate to chodzące poczucie obowiązku i honoru. Mężczyzna, który z dnia na dzień – przejmuję odpowiedzialność nad rodzinnym majątkiem skrywającym liczne sekrety. Bez dwóch zdań to opowieść o tym, jak mężczyzna wymazuje z kart przeszłości wszelkie mroczne grzeszki – byleby zdobyć niedostępne serce kobiety.😁 Troska o bliskich, nadwyrężone zaufanie, wdowa z piekła rodem, niesforni nastolatkowie, strajki, obserwujący sąsiedzi oraz tajemnicze biznesy…🙄

Zapiski z tajemniczego dziennika kontra prawda ukryta we wspomnieniach bliskich.🤔 Autorka stworzyła powieść, w której bohaterowie stają przed obliczem tragedii rodzinnej i muszą wypracować własny sposób poradzenia sobie z „gniewem”. Subtelnie wpleciony wątek wiary, który ratuje bohaterów z opresji oraz nieustanne poszukiwanie. Jest to dojrzała powieść o wybaczaniu i dawaniu drugiej szansy, uzbrojona w nieokiełznany wątek działań detektywistycznych "na własną rękę”.

"Obietnice poranka" to porywająca serce historia nieśmiałej miłości – z nutką śledczego podążania za poszlakami.❤ Ta lektura to obszerna „cegiełka”, która wciąga czytelnika w zawiłe dociekanie prawdy. Nęcąca seria nieprzewidywalnych w skutkach działań - mających swój początek w tajemniczym wypadku.😈 Emocjonujące perypetie przyjaciół, rozdzielonych przez sekrety i intrygi...

Sięgając po „Obietnice poranka” Carrie Turansky nie wiedziałam czego się spodziewać. Oczekiwałam lekkiej, pozytywnej i ciepłej opowieści osadzonej w edwardiańskiej Anglii. Nazwisko autorki było mi zupełnie obce, co nie dziwi, gdyż wspomniana książka jest jej pierwszą powieścią i jedyną wydaną w Polsce. Mimo w sumie niewielkich oczekiwań „Obietnice poranka” mnie rozczarowały na wielu poziomach.

Opowieść toczy się w niewielkim majątku w okolicach Newcastle, rozpoczyna się od tragicznego wypadku, w którym giną rodzice i jedna z sióstr głównej bohaterki powieści – Margaret Lounsbury. Następnie akcja przenosi się cztery lata wprzód i widzimy jak Maggie i jej młodsza siostra z trudem radzą sobie z biedą pod opieką babci. Dziewczyna pracuje jako modystka, pomagając babci tworzyć kapelusze dla wyrafinowanej klienteli. Gdy do miasteczka wraca jej dawny przyjaciel Nathaniel Harcourt, w życie bohaterki wkrada się emocjonalna burza.

Po takim wstępie można spodziewać się całkiem interesującego romansu, w którym sentyment do tego co było miesza się z urażoną dumą i rodzącym się uczuciem. Gdy w tle pojawia się sugestia, że wypadek sprzed czterech lat niekoniecznie był nieszczęśliwym wypadkiem, intryga robi się coraz ciekawsza. To niestety tylko w teorii, gdyż wykonanie nie jest najlepsze i powieść znacznie częściej mnie irytowała, niż intrygowała.

Jedną z wad książki jest sposób prowadzenia narracji. Rozgrywające się wydarzenia są przedstawiane na bieżąca, a następnie wspominane innymi słowami w przemyśleniach bohaterów. O ile sam zabieg nie jest złym pomysłem, o tyle problemem jest, że retrospekcje i opinie postaci niewiele wnoszą. Służą raczej streszczeniu tego co się wydarzyło z niewielkim dodaniem emocji, jakie pojawiły się u postaci w nie zaangażowanych. W żaden sposób nie kreują tego, kim są bohaterowie ani nie dodają nowych szczegółów do przedstawionych zdarzeń. Jest to męczące i niepotrzebne, odebrałam to jako streszczenie jeśli komuś by coś umknęło.

Kolejną rzeczą, która sprawiła, że lektura już od samego początku była dla mnie niezbyt przyjemna była nadmierna infantylność fabuły. Początkowa scena wypadku wydała mi się tak głupia i nierealna, że trudno było potraktować ją poważnie. Kolejne rozgrywająca się wydarzenia nie poprawiają sytuacji, a to jak odbierają je bohaterowie również jest problematyczne. Emocje postaci są przerysowane i równie nierealne, co sprawia, że bohaterowie są oderwani od rzeczywistości i niewiarygodni.

Ostatnim z dużych problemów jest wszechobecne imię Boga. W myślach i słowach postaci co rusz powtarzają się odniesienia do boskiej opatrzności, ufności w jego wyroki oraz nadziei, że pokieruje losem bohaterów ku ich ogólnemu dobru. Strasznie mi się to gryzie z wizerunkiem XIX wiecznej Anglii znanej z klasyki literatury pięknej, z powieści takich autorów jak siostry Bronte czy Wilkie Collins. Krótkie spojrzenie w biografię autorki wyjaśniło sprawę, gdyż jest ona osobą mocno zaangażowaną religijnie i to jak przedstawiła świat znacznie bardziej pasuje do Oregonu, z którego pochodzi, niż to edwardiańskiej Anglii.

Język powieści też nie zachwyca, choć książkę czyta się sprawnie oraz dość szybko. Brakuje tu jednak jakiejkolwiek lokalizacji języka, powiązania go z przedstawionym światem. I choć w rękach bohaterów pojawiają się przedmioty charakterystyczne dla danych czasów, to przy ich opisie używany jest języka zdecydowanie współczesny. To kolejna, po epatowaniu boskim imieniem niezgodność pomiędzy umiejscowieniem fabuły powieści w czasie i przestrzeni a tym jak została napisana.

„Obietnice poranka” to lektura męcząca, jest to powieść, która poprzez swą infantylność i nieżyciowość znacznie częściej budziła we mnie frustrację, niż pozwoliła się zrelaksować. Płytcy, schematyczni bohaterowie, z którymi nie sposób w jakimkolwiek sensie się związać, naiwność w kreacji wydarzeń i wreszcie zupełny brak powiązania ze światem w jakim rozgrywa się akcja powieści sprawia, że nie sposób wciągnąć się w lekturę.

Sięgając po „Obietnice poranka” Carrie Turansky nie wiedziałam czego się spodziewać. Oczekiwałam lekkiej, pozytywnej i ciepłej opowieści osadzonej w edwardiańskiej Anglii. Nazwisko autorki było mi zupełnie obce, co nie dziwi, gdyż wspomniana książka jest jej pierwszą powieścią i jedyną wydaną w Polsce. Mimo w sumie niewielkich oczekiwań „Obietnice poranka” mnie...

Przeczytałam już sporo książek i ta wydaje mi się dosyć cukierkowa...nawet chwilami infantylna. Ale niezaprzeczalnie ma urok. Urok prostoty...poczucia, że dobro zawsze zwycięża...że Bóg czuwa. Jest to książka pokrzepiająca i pozwalająca wierzyć, że prawdziwe wartości są nieprzemijalne. Lektura była miłą odskocznią od krwawych i brutalnych kryminałów, którymi się zaczytuję.

Przeczytałam już sporo książek i ta wydaje mi się dosyć cukierkowa...nawet chwilami infantylna. Ale niezaprzeczalnie ma urok. Urok prostoty...poczucia, że dobro zawsze zwycięża...że Bóg czuwa. Jest to książka pokrzepiająca i pozwalająca wierzyć, że prawdziwe wartości są nieprzemijalne. Lektura była miłą odskocznią od krwawych i brutalnych kryminałów, którymi się zaczytuję.

Ciekawy przykład literatury obyczajowej, dotykającej problemów z przezywaniem tragedii osobistej i zgrabnie wplecionym w to wątkiem chrześcijańskim, który nie jest naiwny, nie narzuca się i nie razi, ale delikatnie pokazuje, że nadzieja i zaufanie Bogu (lub sile wyższej, jeśli ktoś woli) daje moc przeżywania zmartwień "z kimś".

Ciekawy przykład literatury obyczajowej, dotykającej problemów z przezywaniem tragedii osobistej i zgrabnie wplecionym w to wątkiem chrześcijańskim, który nie jest naiwny, nie narzuca się i nie razi, ale delikatnie pokazuje, że nadzieja i zaufanie Bogu (lub sile wyższej, jeśli ktoś woli) daje moc przeżywania zmartwień "z kimś".

Czasem dobrze jest sięgnąć po literaturę obyczajową, spokojną, przyjemną. Wrócić myślami do czasów konwenansow, nieśmiałość i honoru. Takiego szacunku wobec siebie, ktorego na próżno szukać u dzisiejszej młodzieży. Wątki, choć czasem dramatyczne jednoznacznue prowadzą do szczęśliwego zakończenia. Przyjemnie, bez emocji i drzacego serca witam wiosnę...

Czasem dobrze jest sięgnąć po literaturę obyczajową, spokojną, przyjemną. Wrócić myślami do czasów konwenansow, nieśmiałość i honoru. Takiego szacunku wobec siebie, ktorego na próżno szukać u dzisiejszej młodzieży. Wątki, choć czasem dramatyczne jednoznacznue prowadzą do szczęśliwego zakończenia. Przyjemnie, bez emocji i drzacego serca witam wiosnę...

Wspaniała powieść. Jestem w niej wszystko.

Miłość, przyjaźń, intryga, tajemnice :)

Wspaniała powieść. Jestem w niej wszystko.

Miłość, przyjaźń, intryga, tajemnice :)

Niespełnione obietnice, niestety.

Niespełnione obietnice, niestety.