Przy okazji innej opinii stwierdziłam, że King jest gwarantem dobrej czytelniczej rozrywki. I ta konkretna pozycja nie zmusiła mnie do rewizji swoich poglądów na ten temat. Nawet nie do końca przemawiająca końcówka książki nie podważyła aktualności postawionej przeze mnie tezy.

Znowu autor powraca do ulubionych małomiasteczkowych klimatów i w dalszym ciągu utwierdza mnie w przekonaniu, że w życiu nie odwiedzę staniu Maine - po raz kolejny staje się ono centrum wydarzeń, które obnażają najpodlejsze instynkty tkwiące w człowieku. Bardzo podoba mi się ta lekkość kingowskiego pióra - swoboda z jaką operuje słowem, jak świetnie udaje mu się uchwycić ludzkie emocje i oddać klimat. Książka pod względem narracyjnym nikogo negatywnie nie zaskoczy - pomimo całej swej objętości, nie odczuwa się tego ogromu podczas lektury, brak też znaczących przestojów fabularnych. Świetny jest też sam pomysł z pojawieniem się tajemniczej kopuły i opis ludzkich działań w obliczu tego kryzysu - jednak sam pomysł na rozwiązanie tej zagadki jak i finał powieści, wydały mi się nie do końca korelującymi z poprzednio poznaną przeze mnie treścią. Nie mogłam się pozbyć wrażenia, że King nie miał sensownego pomysłu na poprowadzenie tytułowego wątki, dlatego sięgnął po najbardziej sztampowe wyjście - a szkoda.

Pomimo ostatniego zarzutu, książkę mogę polecić - z tego względu, że czytałam ją z przyjemnością. A to dla autora chyba jedna z najlepszych recenzji.

Przy okazji innej opinii stwierdziłam, że King jest gwarantem dobrej czytelniczej rozrywki. I ta konkretna pozycja nie zmusiła mnie do rewizji swoich poglądów na ten temat. Nawet nie do końca przemawiająca końcówka książki nie podważyła aktualności postawionej przeze mnie tezy.

Znowu autor powraca do ulubionych małomiasteczkowych klimatów i w dalszym ciągu utwierdza mnie w...