Wprowadzenie do filozofii dla laików: autor przedstawia krótkie biografie największych myślicieli i omawia ich poglądy. Wszystko to raczej pobieżne i po łebkach, niemniej czytelnik dostaje pewne pojęcie o różnych teoriach filozoficznych, o rozwoju dyscypliny i jej ewolucji. Wybór autora jest mocno subiektywny, zwłaszcza jeśli chodzi o wiek XX, niemniej książka stanowi dobrą podstawę do dalszych lektur (których niestety autor/wydawnictwo nie przytaczają).

Książka jest jedną z wielu pozycji będących wprowadzeniem do filozofii (wspomnijmy chociażby 'Świat Zofii') ani lepszym ani gorszym od innych, niemniej dobrze, że się ukazała, popularnych książek omawiających filozofię nigdy mało. Przedstawiając sylwetki największych myślicieli, autor omawia ich poglądy, raczej skrótowo i pobieżnie, ale czytelnik dostaje ogólne pojęcie o rozwoju dyscypliny.

Przy okazji lektury pojawiło mi się parę uwag. I tak, omawia Warburton główne nurty filozofii zachodniej, ale nic nie pisze o ważnych filozofiach Wschodu, chociażby o buddyzmie (wspomina o Buddzie w rozdziale o Schopenhauerze, ale bardzo pobieżnie), filozofii zen czy konfucjanizmie, szkoda. Nie jest to pretensja do autora, ale raczej do naszego europocentrycznego pojmowania nauki, a przecież na innych kontynentach działy się też ciekawe rzeczy.

Poza tym referując różne poglądy, autor nie wspomina o tym, że obecnie nauka udowodniła ich błędność, np. tezy Kartezjusza o oddzieleniu duszy od rozumu. Ale znów to nie zarzut do autora, bo tak się przedstawia tezy klasyków filozofii: zupełnie bezkrytycznie, nie biorąc pod uwagę co współczesna nauka ma na ten temat do powiedzenia.

Jeśli chodzi o filozofów XX-wiecznych to wybór autora jest mocno subiektywny, pisze na przykład o Hannah Arendt a nie wspomina o Heideggerze, który jednak był wybitniejszym filozofem. Omawia poglądy mało znane filozofek amerykańskich, nie pisze zaś o Levi Straussie i o postmodernizmie, który mimo kontrowersyjności cieszył się w swoim czasie sporą popularnością. Mimo to człowiek wyrabia sobie pewien pogląd, jednych myślicieli nie lubię (Sartre) innych chciałbym lepiej poznać (John Rawls, Peter Singer), w tym sensie książka spełnia swoje zadanie.

Książka poza tym jest jakby zawieszona w powietrzu, brakuje w niej zupełnie bibliografii, a także zaleceń jak pogłębiać raczej naskórkową wiedzę. Tutaj nie popisało się wydawnictwo RM (zresztą, nie pierwszy raz), książkę wydało, ale o jakiekolwiek otoczce zapomniało.

Pokazuje ta książka jak fatalną polityką jest nieuczenie filozofii w szkole, bo ten przedmiot naprawdę poszerza horyzonty, uczy myślenia, uczy szacunku dla poglądów które nie podzielamy. Nie sądzę, żeby akurat ta pozycja była dobrym podręcznikiem, ale myślę że jej fragmenty gimnazjaliści czy licealiści przeczytaliby i przedyskutowali z dużym zainteresowaniem.

Wprowadzenie do filozofii dla laików: autor przedstawia krótkie biografie największych myślicieli i omawia ich poglądy. Wszystko to raczej pobieżne i po łebkach, niemniej czytelnik dostaje pewne pojęcie o różnych teoriach filozoficznych, o rozwoju dyscypliny i jej ewolucji. Wybór autora jest mocno subiektywny, zwłaszcza jeśli chodzi o wiek XX, niemniej książka stanowi dobrą...