Książka zawiera niesamowicie przytłaczający ładunek emocjonalny, z którym naprawdę trudno się zmierzyć. Zwłaszcza, że nieliczne iskry nadziei niemal natychmiast zasypywane są przez przejmujące rozgoryczenie, poczucie niezrozumienia i przenikający do szpiku smutek.
Depresja - to nie tylko zwykły brak chęci do działania, to przede wszystkim strach, ataki paniki, przerażające osamotnienie, a jednocześnie nieumiejętność nawiązywania i podtrzymywania relacji. To obojętność na innych, ale głównie na siebie. I o tym jest ta książka. Jest historią opowiedzianą z perspektywy osoby chorej, która dodatkowo zmaga się również z zaburzeniami odżywiania. Przedstawia obraz tego, co dzieje się w głowie cierpiącego na depresję, prezentuje natłok destrukcyjnych myśli i akcentuje zupełny brak poczucia własnej wartości w otaczającym świecie. A świetnie poprowadzona pierwszoosobowa narracja nadaje niebywałej autentyczności fabule, jest bardzo głęboka i sprawia wrażenie, jakoby czytelnik przenikał do umysłu chorego.
Książka jest także opowieścią o potędze przyjaźni, która w niszczący sposób może wpływać na charakter człowieka. Bo znalezienie kogoś, kto wyciągnie pomocna dłoń to jedno, a nawiązanie głębokiej relacji z osobą jeszcze bardziej pogubioną, której światopogląd napędza poczucie bezwartościowości istnienia - to równia pochyła w zamkniętym świecie chorego.

Opowieść Anny Feret to niewątpliwie wartościowa lektura skupiająca uwagę czytelnika na problemie cywilizacyjnych chorób psychicznych, dotykających coraz młodszych ludzi, także dzieci. To już nie jest zwykły smutek będący elementem młodzieńczego buntu, lecz poważna bolączka współczesności. I chociaż świadomość społeczna wzrasta, to nadal nie potrafimy (lub nie chcemy) dostrzegać niemych próśb o pomoc.

Warto sięgnąć po tę książkę, jednak trzeba mieć na uwadze, że po lekturze pozostawia czytelnika w psychicznym dołku i wyciska miliony łez.
Poruszająca i tak bardzo prawdziwa! Roztrzaskała moją duszę na miliony kawałków!

Książka zawiera niesamowicie przytłaczający ładunek emocjonalny, z którym naprawdę trudno się zmierzyć. Zwłaszcza, że nieliczne iskry nadziei niemal natychmiast zasypywane są przez przejmujące rozgoryczenie, poczucie niezrozumienia i przenikający do szpiku smutek.
Depresja - to nie tylko zwykły brak chęci do działania, to przede wszystkim strach, ataki paniki, przerażające...