Czy trafiliście kiedyś na bohatera książkowego, który był tak irytujący, że mieliście ochotę nim potrząsnąć? Taką właśnie osobą jest Ewa, 26-letnia kobieta, która po nieudanej próbie ułożenia sobie życia w Londynie, wraca do rodzinnej wsi Kowale, aby nakłonić rozwiedzionych rodziców do ponownego zejścia się. Jak rozkapryszone dziecko nie zgadza się na zmiany w ... nie swoim przecież życiu.

Okazuje się, że rozwód rodziców to tylko część zmian, o których nie wiedziała. Domek jej babci, w którym spędzała dzieciństwo, zostaje kupiony przez jej szkolnego kolegę Brunona, a matka remontuje stary młyn, zamierzając otworzyć w nim salon urody, o którym zawsze marzyła. Dziewczyna nie godząc się na zmiany zachowuje się irracjonalnie, zrażając do siebie najbliższych ludzi.

Czy przez charakterek bohaterki książka jest kiepska? Absolutnie nie! Autorka pisze w sposób, który lubię, prosto, ale z wyczuciem, książka nie jest przesłodzoną obyczajówką, a historią tak realną, jakby zaczerpniętą z życia. Zostaje poruszonych wiele trudnych tematów i przeanalizowane psychologiczne aspekty zachowania bohaterów.

Główna bohaterka początkowo nie wzbudza sympatii. Czy naprawdę jej denerwujące zachowanie to tylko fochy jedynaczki, czy może w wyniku doświadczeń, o których nie chce mówić, pragnie po prostu wrócić do domu, który myśli, że już straciła? Czy da szansę matce, z którą relacje miała dość chłodne, na poprawę wzajemnych stosunków? Czy pozwoli zbliżyć się do siebie mężczyźnie, koledze z lat szkolnych, którego los uparcie stawia na jej drodze?

To powieść, która na początku może nieco denerwować infantylnością i oślim uporem głównej bohaterki, ale w miarę poznawania przyczyn zaczynamy dostrzegać drugie dno sytuacji i postępowania dziewczyny. Uczucia, a bardziej strach przed nimi i brak umiejętności ich okazywania, wysuwają się na pierwszy plan. Konsekwencje jakie rodzą niewypowiedziane słowa, zatajone informacje i brak bliskości okazują się bardzo poważne, z samookaleczaniem i próbą samobójczą włącznie.

Autorka zwraca uwagę na to, co w życiu najważniejsze, miłość, zrozumienie, relacje z najbliższymi, na których możemy liczyć na życiowych zakrętach. Na to, że szczęście składa się z małych rzeczy, których piękno możemy dostrzec zatrzymując się na chwilę i dając sobie szansę na dzielenie się radością z innymi.

Czy trafiliście kiedyś na bohatera książkowego, który był tak irytujący, że mieliście ochotę nim potrząsnąć? Taką właśnie osobą jest Ewa, 26-letnia kobieta, która po nieudanej próbie ułożenia sobie życia w Londynie, wraca do rodzinnej wsi Kowale, aby nakłonić rozwiedzionych rodziców do ponownego zejścia się. Jak rozkapryszone dziecko nie zgadza się na zmiany w ... nie swoim...