Główną bohaterką jest, dwudziestoletnia Hana, która w wierszach opowiada o swoim dorastaniu i innych oraz dojrzewaniu. Czy mi się podobało? Oczywiście, że tak, iż autorka przekłamuje tabu i pokazuje, że dojrzewanie, nie jest niczym złym, lecz normalnym etapem w naszym życiu. Miesiączka to nie choroba i nie może być tak, że brzydzimy, własnej krwi menstruacyjnej, tak wiem, trzeba dbać o higienę intymną, a co złego jest w poznaniu woni własnej krwi...
„być może uznacie to za obrzydliwe,
ale hana często z przyjemnością wącha swoją
krew menstruacyjną”
Nic nie jest złego. Mogę sądzić, że wiele nastolatek, kobiet wąchały własne wydzieliny w czasie okresu.
Problem zaburzeń odżywiania jest poruszany nie od dziś. Uważam, że warto mówić o nich głośno, z tego względu, że zaczynają się one od wrednych komentarzy osób, które są od nas starsze i ze strony rówieśników...
„państwa córka jest po prostu gruba

powinna zacząć ćwiczyć

zawsze zajmuje ostatnie miejsce w biegach”
Moim zdaniem takie uwagi nie powinny mieć miejsca, bo nie wszyscy mamy chude i szczupłe sylwetki, każdy z nas ma inną budowę ciała. Naprawdę później osoby, które przeżyły to na własnej skórze, powtarzają sobie w głowie, co skutkuje problemami z psychiką, jedzeniem i własnym ciałem. Przestajemy akceptować siebie.
Moi drodzy, czy jest jakiś problem w chodzeniu regularnie, czy częściej do ginekologa? Absolutnie nie. Według mnie lepiej pójść więcej niż mniej, iż każda chce mieć pewność, że wszystko jest w porządku, nie ma żadnych dolegliwości. Niestety w tych czasach nadal rodzice nie wspierają swoich dzieci, bo sami zostali w ten sposób wychowani, a to nie wróży niczego dobrego...
„w domu oczywiście wysłuchała kazania
bóg chce ci powiedzieć, żebyś przestała się puszczać”.
Myślę, że wszyscy powinni przeczytać tę książkę.





http://bookaholicandwriter.blogspot.com/2023/01/cierpienia-modej-hany-katja-gorecan.html

Główną bohaterką jest, dwudziestoletnia Hana, która w wierszach opowiada o swoim dorastaniu i innych oraz dojrzewaniu. Czy mi się podobało? Oczywiście, że tak, iż autorka przekłamuje tabu i pokazuje, że dojrzewanie, nie jest niczym złym, lecz normalnym etapem w naszym życiu. Miesiączka to nie choroba i nie może być tak, że brzydzimy, własnej krwi menstruacyjnej, tak wiem,...

poezja najwyższej próby. znakomicie odbita nasza wspaniała ponowoczesna rzeczywistość - ponura, porośnięta schematami, których zerwanie jest przekroczeniem dobrego smaku. podmiotka liryczna jest tutaj też bohaterką, opowiada chyba najwstydliwsze historie swojego życia. nie wiemy, czym hana się zajmuje, jak żyje na zewnątrz, wiemy, jak bardzo tęskni za miłością i z jakimi objawami chodzi do ginekologa. objaśnia nam świat - na smutno, bo co niby w nim wesołego. to jest tom z 2018, mijają 3 lata od napisania, a wiersze gorecan nadal idealnie portretują współczesnego człowieka. (przekład biedrzyckiego jak żywy).

poezja najwyższej próby. znakomicie odbita nasza wspaniała ponowoczesna rzeczywistość - ponura, porośnięta schematami, których zerwanie jest przekroczeniem dobrego smaku. podmiotka liryczna jest tutaj też bohaterką, opowiada chyba najwstydliwsze historie swojego życia. nie wiemy, czym hana się zajmuje, jak żyje na zewnątrz, wiemy, jak bardzo tęskni za miłością i z jakimi...

Poezja być może kobieca, ale przede wszystkim młodzieńczo-buntownicza, a więc bardziej uniwersalna i wymykająca się szufladkowaniu. Poezja na wskroś przyziemna, fabularna, cielesna, intymna, pozbawiona złudzeń, momentami szorstka i zabarwiona czarnym humorem, niosąca konkretną, wyrazistą i absorbującą opowieść o dojrzewaniu w spójnej, bardzo przemyślanej, niemal poematycznej strukturze. Gorecan miesza autobiografizm z kreacją, zaciera między nimi granicę w interesujący formalnie sposób, co jest jednym z największych atutów "Cierpień...". Uwagę szczególnie zwracają wiersze "Hana", "Hana i życie", "Hana i sny", "Hana i poezja (Hanie się odechciewa)", "Hana i zwierzęta", "Hana i balkon", "Hana i strach", "Hana i zakochiwanie", "Hana, dziadek i bóg", "Hana i śmierć", "Hana i sąsiad" oraz "Koniec Hany, czyli Katja". Do tego jest to zbiór doskonale przetłumaczony, któremu trudno zarzucić płaskość tak często charakterystyczną dla przekładanej poezji. Oby więcej Katji Gorecan i oby więcej Katji Gorecan po polsku.

Poezja być może kobieca, ale przede wszystkim młodzieńczo-buntownicza, a więc bardziej uniwersalna i wymykająca się szufladkowaniu. Poezja na wskroś przyziemna, fabularna, cielesna, intymna, pozbawiona złudzeń, momentami szorstka i zabarwiona czarnym humorem, niosąca konkretną, wyrazistą i absorbującą opowieść o dojrzewaniu w spójnej, bardzo przemyślanej, niemal...

Poezja, ale jakaś taka mało poetycka ;)

Oczywiście trzeba wziąć pod uwagę, że jest to liryka młodego pokolenia, pisana przez kobietę i można by rzec, że skierowana głównie do kobiet. Jednak dość dużym i krzywdzącym uproszczeniem, byłoby kategoryzowanie jej wyłącznie jako tworu przybierającego formę feministyczną i gender. Choć nie brak tu treści, które poniekąd wpisują się właśnie w tę klasyfikację literatury, to autorka (jak niekiedy można przypuszczać) chciałaby poszerzyć nasze spektrum odbioru.
Niestety (a może dla niektórych stety) większość wierszy jest dość powtarzalna, skupiona na bolączce bezradności w dzisiejszym świecie, próbie nazwania i wydobycia własnych emocji, a także manifestacji nieodnalezienia własnego ja, rozumianego jako ostoi codzienności. Są utwory, które naprawdę mogą urzec (np. "Hana i śmierć", "Wstęp","Hana i wola mocy"),a także bardzo trafne, pojedyncze wersy.
Czasem można odnieść wrażenie, jakby poetka pragnęła nam się ze wszystkiego zwierzyć, czy wręcz wyspowiadać, tworząc przestrzeń, w której w bezpośredni i dość intuicyjny sposób dzieli się własnymi spostrzeżeniami z własnego świata. Ta konfrontacja, choć swoista i niekiedy nachalna, dla niektórych może mieć wręcz wymiar terapeutyczny, czego negować raczej się nie powinno.

Tym, co bardziej zastanawia w przypadku "Cierpień młodej Hany" jest to, jak postrzegamy poezję. Mimo wszystko i przeciw wszystkiemu czytelnik jest poniekąd arbitrem w poetyckim świecie, stawiając granicę dobrego smaku, tego, co można, co wypada, a za co grozi wyklęcie ze świata sztuki.
Nieustająca próba modyfikowania tego profanum w świecie literatury, jakim jest liryka, prowadzi do jej uproszczenia, strywializowania i okazyjnego spłycenia.
Czy poruszanie tematów nieprzeciętnie prozaicznych, które prozaicznymi stały się dlatego, że my do tego doprowadziliśmy, może być przedmiotem poezji ?

"Czytamy poezję, bo należymy do gatunku ludzkiego. A gatunek ludzki przepełniony jest namiętnościami. Oczywiście, medyczne prawa, bankowość, to dziedziny niezbędne, by utrzymać nas przy życiu. Ale poezja, romans, miłość, piękno? To wartości, dla których żyjemy?" - jak mówią w klasyku, "Stowarzyszeniu umarłych poetów".
Zaczęliśmy żyć, może odrobinę innymi wartościami lub inaczej jej uosabiamy, ale chyba dzieje się to na miarę naszych czasów i dość adekwatnie odnosi się do współczesnej rzeczywistości.
Na miarę naszych czasów jest też ten tomik i to jak Hana, a czasem Katja próbuje opowiedzieć swój pamiętnik zwierzeń.

Poezja, ale jakaś taka mało poetycka ;)

Oczywiście trzeba wziąć pod uwagę, że jest to liryka młodego pokolenia, pisana przez kobietę i można by rzec, że skierowana głównie do kobiet. Jednak dość dużym i krzywdzącym uproszczeniem, byłoby kategoryzowanie jej wyłącznie jako tworu przybierającego formę feministyczną i gender. Choć nie brak tu treści, które poniekąd wpisują się...

ej sory ale to jest właśnie ta słynna poezja menstruacyjna at its worst, ladies and gentlemen
also czytanie tego trwa krócej niż płyta 6ix9ine'a

ej sory ale to jest właśnie ta słynna poezja menstruacyjna at its worst, ladies and gentlemen
also czytanie tego trwa krócej niż płyta 6ix9ine'a

Cierpienie młodej Hany autorstwa słoweńskiej poetki Katji Gorečan. Hana tak ma na imię bohaterka książki, która ma dwadzieścia jeden lat, ma doskonałą figurę. Z łatwością możemy sobie wyobrazić Hanę w okresie dziewczęcości, miesiączkowania i w momencie kiedy pisała wierszę była "artystką", obecnie jest już kobietą. Nie raz zdarza się, że nie jest tak wprost literacką bohaterką, mówi tak jakby kogoś nie było.

Hana z jednej strony postać liryczna, a z drugiej strony tak jakby pozornie bohaterka. Książka jest ślicznie napisana w postaci wierszy - narracyjnych, które się bardzo szybko czyta. W trakcie czytania zapominamy, że czytamy za każdym razem nowe, samodzielne utwory. Wydaje się nam, że czytamy powieść, która jest ze sobą powiązana w całość.

Cierpienie młodej Hany to według mnie współczesna powieść poetycka. Bardzo łatwym i prostym językiem przedstawiono okres miesiączki, każdy może poznać ten temat bliżej i dowiedzieć jak to jest na prawdę. Hana nie wie co to wstyd, nie pozwoli sobą rządzić. Często ma do słuchania przykre rzeczy o sobie lub musi wysłuchiwać rozkazy i nakazy od innych. Powinnaś zostać matką, podpaski powinny być głęboko schowane przed mężczyzną, bo to nie przystoi dziewczynie. Ona się z tym nie zgadza, uważa to wszystko jest jej i nikt nie może jej tego zabrać.

Autorka w trakcie utworu zaznacza wyraźnie, że to co piszę tutaj to są same sekrety Hany. Jednakże bohaterka łatwy sposób dzieli się z czytelnikiem nimi, tak jakby na jakieś imprezie dla niegrzecznych dziewczynek. Wokół niej znajduje się przestrzeń, która śmierci tylko papierosami. W książce możemy dowiedzieć się o jej pierwszym razie z pijanym mężczyzną, który doprowadził do wstrętu przez jakiś czas do seksu. Hana to dziewczyna, która ma włosy na cipię i nie lubi się depilować [tak jak ja]. Bohaterka w prosty sposób przestawia nam swój poetycki świat i opowiada o ulubionych poetach, którzy dzięki sławie zmieniają się w bestię. Możemy się w książce również dowiedzieć o malowaniu penisów w okresie kiedy chodziła Hana do akademii sztuki. Najgorszy jej nawyk, który posiada to nocne podjadanie.

Autorka odkrywa nam rąbek tego co jest dobrze znane dla nas ludzi w XXI wieku. Swoimi słowami atakuje w stronę mieszczańskiej moralności, jednakże pozostawiając ich w tym całym oburzeni i hipokryzji.

Cierpienie młodej Hany może być uznana za literaturę dziewczyńską. Książka jest dobra dla młodych dziewczyn z doświadczeniem, które chcą wykrzyczeć całemu światu wszystko co w sobie trzymają to co lubię nie powinni wiedzieć o nich. Według mnie to dzieło pozwoli takim osobą odzyskać głos, lepiej spojrzeć na świat i wrócić do żywych. Tomik wierszy kończy się pozytywnie, osoba która staje się krytykowana publicznie jest to tam samo intymne lub emancypującym.

Cierpienie młodej Hany autorstwa słoweńskiej poetki Katji Gorečan. Hana tak ma na imię bohaterka książki, która ma dwadzieścia jeden lat, ma doskonałą figurę. Z łatwością możemy sobie wyobrazić Hanę w okresie dziewczęcości, miesiączkowania i w momencie kiedy pisała wierszę była "artystką", obecnie jest już kobietą. Nie raz zdarza się, że nie jest tak wprost literacką...

hana to ja.
z tym wyjątkiem, że ze mną nikt nie chodzi do łóżka.

hana to ja.
z tym wyjątkiem, że ze mną nikt nie chodzi do łóżka.

+1 za hana i papierosy
edit: może wtedy za dużo jarałem

+1 za hana i papierosy
edit: może wtedy za dużo jarałem

Delikatna, krucha, bardzo kobieca poezja...

Delikatna, krucha, bardzo kobieca poezja...

Osobiście, wzruszyła mnie szczerość, ale w pewnych momentach odrzucała mnie teatralność. Taka dziewczęca tetralnosc, niby chcę mięsa, krwi i łez a potem co?

Osobiście, wzruszyła mnie szczerość, ale w pewnych momentach odrzucała mnie teatralność. Taka dziewczęca tetralnosc, niby chcę mięsa, krwi i łez a potem co?