Nigdy nie uważałem się za osobę, która w literaturze szuka jednoznaczności. Wprost przeciwnie! Zawsze zachwycała mnie rozmyślna wieloznaczność i podejście do czytelnika w stylu wędka - nie ryba. Ale w tej książce chciałoby się, aby jej teza w końcu wybrzmiała - i tak przewracając kolejne strony, czekając na ten moment, dochodzimy do ostatniej strony.

Tekst ma formę zbioru faktów (i myślę, że to dobre określenie tego, co zostaje nam zaserwowane) na tematy niekiedy ściśle, a niekiedy luźno związane z przekleństwami. Zabiera nas na wycieczkę po badaniach psychologicznych, wśród których wyróżnić można kilka tematów, z grubsza oddających układ nadany przez kolejne rozdziały - budowa mózgu, cierpienie, zespół Tourette'a, kultura pracy, "a jak to będzie u małp", różnice płciowe i różnice między językami. Celowo wśród tych tematów nie wskazuje niczego bezpośrednio związanego z przeklinaniem, bo i w ich omówieniach niekiedy autorka się od tego oddala.

Niemniej jednak, pomijając chaotyczną formę tej książki, jestem przekonany, że może ona nawet odmienić nasz pogląd na przeklinanie. Mój obróciła o co najmniej kilkadziesiąt stopni!

Nigdy nie uważałem się za osobę, która w literaturze szuka jednoznaczności. Wprost przeciwnie! Zawsze zachwycała mnie rozmyślna wieloznaczność i podejście do czytelnika w stylu wędka - nie ryba. Ale w tej książce chciałoby się, aby jej teza w końcu wybrzmiała - i tak przewracając kolejne strony, czekając na ten moment, dochodzimy do ostatniej strony.

Tekst ma formę zbioru...