Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra pozycja dla wszystkich, którzy nadal czują się zgorszeni, słysząc lub czytając lżejsze lub cięższe wulgaryzmy. Jak autorka sama zastrzega, nie chodzi o to, by przekonać wszystkich odbiorców do przeklinania, ale o to, by pokazać, że wulgaryzmy są już częścią naszej kultury i wielu społeczności. Emma Byrne spogląda na temat od strony neurobiologii, różnic kulturowych, postrzegania przekleństw wśród mężczyzn i kobiet, używania słów niecenzuralnych w różnych sytuacjach (odczuwanie bólu, towarzystwo znajomych, relacje z innymi pracownikami) oraz występowaniu znaków nacechowanych wulgarnie wśród naszych człekokształtnych kuzynów. Wszystko opisane jest w bardzo lekki i przystępny sposób, mimo że dziennikarka powołuje się na badania wielu naukowców, czy to neurobiologów, czy to ekspertów językowych. Moje jedyne zastrzeżenie wypływa jedynie z krótszego ostatniego rozdziału, w którym można by przedstawić znacznie szersze różnice w przekleństwach w danych rejonach świata, nie mniej jest to temat do własnego zgłębienia, bo książka i tak, moim zdaniem, spełnia swój cel, pokazując że nie ma czego się wstydzić. Nie chodzi o to, by być wulgarnym i wplatać "curvy" co drugie słowo w każdej wypowiedzi. Ważne jest tylko to, by nie bać się takim "mięsem" rzucić w odpowiedniej sytuacji i nie krzywić się, gdy do uszu wpada nam wulgarna wiązanka.