Mogłoby się wydawać, że kłopoty przestały dokuczać Zojce. Znalazła pracę w redakcji, jej szefowa okazała się przemiłą osobą, a poza tym - dziewczyna odpoczęła od ostatnich wydarzeń, w wyniku których była podejrzewana o zabójstwo. Wszystko zaczynało się układać, zapanował spokój... Ale nie na długo. Kiedy niespodziewanie zniknęła babunia Łyczakowa, dziewczyna zaczęła się niepokoić. Niestety była niemal jedyną osobą, która przejęła się zaginięciem staruszki. No, bo po za Zojką była jeszcze policja - a wszystko za sprawą ostatnich zgłoszeń, jakie wpłynęły na komisariat. Niestety aspirant Chochołek więcej miał marzeń o rozwikłaniu zagadek kryminalnych niż chęci do działania, więc dziewczyna musiała działać na własną rękę. A dla babci była w stanie zrobić naprawdę wiele. Jedyną poszlaką na jaką trafiła była nazwa biura matrymonialnego...



Jeśli czytaliście poprzednią część, czyli "Kłopoty mnie kochają" i przypadła Wam ona do gustu - możecie śmiało sięgnąć i po ten tytuł. Autorka utrzymała poziom. W odpowiednich momentach potrafiła zaskoczyć, a przede wszystkim wywołać szeroki uśmiech na mojej twarzy. Powieść jest zabawna, oryginalna i ma wspaniałych, barwnych bohaterów.



Joanna Szarańska ma lekki, bardzo przyjemny styl, przez co jej książki dosłownie się połyka. Ważną rolę odgrywa tu również niebanalny pomysł na fabułę, a umiejętnie wpleciony wątek kryminalny dodaje powieści smaczku. Jednak dla mnie najważniejszy był humor - którego tu z pewnością nie zabrakło. A muszę przyznać, że wcale nie jest łatwo mnie w tej kwestii zadowolić. Nie raz czytałam "komedie", w których śmieszne sytuacje wydawały się wymuszone, dialogi zupełnie nienaturalne, a żarty po prostu nie trafiały w mój gust. A tu wszystko było jak należy! Zachowanie bohaterów było nieco przerysowane, ale skoro dzięki temu mogłam co chwilę śmiać się w głos - nie będę narzekała.



Po pierwszej części moim ulubionym duetem była Zojka z babcią. Tym razem babunia Łyczakowa zniknęła! Na początku niezbyt spodobał mi się ten pomysł - no bo dlaczego akurat ona? Taka wspaniała postać? Ale autorka nadrobiła to w inny sposób. Nie było już tak wielu kontrowersyjnych, nieoczekiwanych zachowań starszej pani, które prowadziły do wybuchów śmiechu, ale za to potyczki słowne między Zojką a redaktorem Kordeckim... rewelacyjne! Zabawnych sytuacji dostarczyli również aspirant Chochołek czy znajoma babuni - Guzikowa.



Jeśli szukacie zabawnej książki, jesteście ciekawi do czego jest w stanie posunąć się Zojka, aby odnaleźć babcię - przeczytajcie koniecznie! "Do zakochania jeden rok" wciąga, bawi i zaskakuje. Joanna Szarańska zdecydowanie mnie do siebie przekonała. Z niecierpliwością czekam na kolejną część - i na pewno sięgnę również po inne jej książki. Są idealne na lato, na chwilę relaksu, na poprawę humoru. Jeśli macie czasem ochotę na lekką, ciekawą lekturę - polecam!

Mogłoby się wydawać, że kłopoty przestały dokuczać Zojce. Znalazła pracę w redakcji, jej szefowa okazała się przemiłą osobą, a poza tym - dziewczyna odpoczęła od ostatnich wydarzeń, w wyniku których była podejrzewana o zabójstwo. Wszystko zaczynało się układać, zapanował spokój... Ale nie na długo. Kiedy niespodziewanie zniknęła babunia Łyczakowa, dziewczyna zaczęła się...