Czas nieutracony – trylogia powieściowa Stanisława Lema, wydana po raz pierwszy w 1955 r.

Składa się z 3 tomów: Szpital Przemienienia, Wśród umarłych, Powrót.

Oryginalnie autor planował wydanie jedynie Szpitala Przemienienia (jako samodzielną powieść),który ukończył pisać we wrześniu 1948. Książka miała być opublikowana przez prywatnego wydawcę – oficynę wydawniczą "Gebethner i Wolff", jednak druk został wstrzymany przez cenzurę. Powodem tego był fakt, że książka powstała tuż przed ogłoszeniem socrealizmu jako wiodącej doktryny twórczej w ówczesnej Polsce, stąd redaktorzy nakazali młodemu wówczas Lemowi dodanie do niej wątków partyjno-komunistycznych. Po uwzględnieniu tych sugestii, powieść powiększyła się do trzyczęściowej w 1950 roku, ale i tak jej wydanie zostało zablokowane aż do czasów odwilży w 1955. Wówczas książka była już wyraźnie anachroniczna, widoczna była też duża różnica stylów pomiędzy pierwszą a kolejnymi częściami.

Stąd poza następnymi dwoma wydaniami w 1957 i 1965, książka na życzenie autora nie była już wydawana jako trylogia, ale pod swoją oryginalną (także bez modyfikacji cenzorskich),jednoczęściową postacią i tytułem Szpital Przemienienia (pierwsze wydanie oryginalnej postaci przez wydawnictwo "Czytelnik" w roku 1975). W późniejszych latach wznawiane były jedynie fragmenty drugiego i trzeciego tomu, zatytułowane odpowiednio Operation Reinhardt i Dyżur doktora Trzynieckiego, w zbiorach Lata czterdzieste. Dyktanda (Wydawnictwo Literackie 2005) i Człowiek z Marsa. Opowiadania młodzieńcze. Wiersze (Agora 2009). W drugim ze zbiorów opublikowano również po raz pierwszy drukiem zwartym opowiadanie Siostra Barbara (pierwodruk: „Życie Literackie” 1953),które miało być pierwotnie fragmentem trzeciego tomu powieści, ale zostało usunięte z jego ostatecznej wersji.