Szczera, ciepła, bezpruderyjna historia ciąży, opowiedziana z pierwszej ręki. Ujął mnie zarówno styl narracji jak i grafika. Całość jest świetnie skomponowana, w detalach też dużo dobra (miś Słodowego). Cieszę się, że autorka podzieliła się z nami tym doświadczeniem.

Postawiłbym to gdzieś obok "Totalnie nie nostalgii", choć nie jest tak dobre (i znacznie krótsze),jednak oba komiksy wychodzą z podobnego stosunku do własnych przeżyć i mówią wprost o sprawach, które nasze społeczeństwo przemilcza albo pudruje (czyli fałszuje).

Trzymam kciuki za Gretę! :)

Szczera, ciepła, bezpruderyjna historia ciąży, opowiedziana z pierwszej ręki. Ujął mnie zarówno styl narracji jak i grafika. Całość jest świetnie skomponowana, w detalach też dużo dobra (miś Słodowego). Cieszę się, że autorka podzieliła się z nami tym doświadczeniem.

Postawiłbym to gdzieś obok "Totalnie nie nostalgii", choć nie jest tak dobre (i znacznie krótsze),jednak...

Wydawałoby się, że to komiks dla mnie, bo dzieci nie lubię, nie będę ich mieć, nie interesują mnie zdjęcia dzieci znajomych, więc wiedzą, żeby mi ich nie pokazywać. Nie ma we żadnych pozytywnych uczuć do kobiet w ciąży, uważam ten czas za okropny, a widok wielkich kobiecych brzuchów za wyjątkowo obrzydliwy, sesje ciążowe to jedno z gorszych pomysłów ludzkości w moim mniemaniu. I tak się składa, że nawet mnie ten komiks wrzucił w poczucie pustki i niemocy. Macierzyństwo zostało w nim ukazane tak fatalnie, depresyjnie, że miałam się ochotę pochlastać, a ani to moje dziecko, ani moja sprawa. Wiem, że to jest ciemna strona księżyca, więc jednak te negatywy, ale autorka nie zostawiła przestrzeni na żadne plusy. Mam w tym wszystkim jakieś dziwne poczucie, że ze mną też się tam matka/rodzice musieli męczyć, aż mi głupio, że byłam dzieckiem. Aż się chce powiedzieć - Olgo, sama chciałaś, jesteś dorosła. Plus za spojrzenie łaskawym okiem na aborcję i zwrócenie uwagi na to, że pytania o ciąże, życzenia ciąży są bardzo nie na miejscu, nawet wśród bliskiej rodziny. I że można nie chcieć dzieci, bo nie.
Mimo wszystko, po lekturze można się czuć przybitym, chociaż tak teoretycznie, to nie ma się do czego przyczepić.

Wyzwanie czytelnicze LC styczeń 2022: Przeczytam książkę z motywem początku (11).

Wydawałoby się, że to komiks dla mnie, bo dzieci nie lubię, nie będę ich mieć, nie interesują mnie zdjęcia dzieci znajomych, więc wiedzą, żeby mi ich nie pokazywać. Nie ma we żadnych pozytywnych uczuć do kobiet w ciąży, uważam ten czas za okropny, a widok wielkich kobiecych brzuchów za wyjątkowo obrzydliwy, sesje ciążowe to jedno z gorszych pomysłów ludzkości w moim...

straszne

straszne

Dno.

Dno.

[...]
Komiks Olgi Wróbel jest wyjątkowy – wydaje mi się, że jeśli ktoś spotkał się z jej twórczością, to nie muszę go o tym zapewniać. Specyficzna, czytelna kreska, nietuzinkowe, totalnie odpowiadające mi poczucie humoru i sposób myślenia (łącznie z wszelkimi lękowo-nerwicowymi sprawami),a i temat nośny, bo ciąża generalnie niekończącym się tematem jest, jak i Słowacki wielkim poetą.
[...]

Cała recenzja dostępna pod adresem: http://wblogunadzieja.blogspot.com/2016/11/o-wrobel-ciemna-strona-ksiezyca.html

[...]
Komiks Olgi Wróbel jest wyjątkowy – wydaje mi się, że jeśli ktoś spotkał się z jej twórczością, to nie muszę go o tym zapewniać. Specyficzna, czytelna kreska, nietuzinkowe, totalnie odpowiadające mi poczucie humoru i sposób myślenia (łącznie z wszelkimi lękowo-nerwicowymi sprawami),a i temat nośny, bo ciąża generalnie niekończącym się tematem jest, jak i Słowacki...

Mój pierwszy komiks dla dorosłych... jaki kupiłam, jaki w ogóle przeczytałam. Co prawda stało się to pół roku po urodzeniu synka, ale prawie w każdym momencie książki krzyczałam ubawiona do łez "o też tak miałam!". Pożyczam teraz koleżankom w ciąży, bo jest świetna na odstresowanie, ukazuje niektóre (nierzadko bezsensownie wyolbrzymione) problemy ciężarnych w inteligentnie humorystycznym świetle. Nie zgadzam się tylko z jedną opinią autorki, natury etycznej, ale nie miejsce tu na tego typu dyskusje.

Mój pierwszy komiks dla dorosłych... jaki kupiłam, jaki w ogóle przeczytałam. Co prawda stało się to pół roku po urodzeniu synka, ale prawie w każdym momencie książki krzyczałam ubawiona do łez "o też tak miałam!". Pożyczam teraz koleżankom w ciąży, bo jest świetna na odstresowanie, ukazuje niektóre (nierzadko bezsensownie wyolbrzymione) problemy ciężarnych w inteligentnie...

Ciąża i wyolbrzymione pojecie o niej.Całość pokazana z dużą dawką humoru. Komiks w kolorystyce i wykadrowany niczym horror, ale tak to czasami przedstawiają kobiety miedzy sobą.

Ciąża i wyolbrzymione pojecie o niej.Całość pokazana z dużą dawką humoru. Komiks w kolorystyce i wykadrowany niczym horror, ale tak to czasami przedstawiają kobiety miedzy sobą.

Wspaniały komiks, taki prawdziwy, ubawiłam się do łez. Tylko końcówka pozostawiła niedosyt i wrażenie zakończenia na szybko. Pewnie z braku czasu :P. W sumie nawet to wydaje się być adekwatne do sytuacji :D

Wspaniały komiks, taki prawdziwy, ubawiłam się do łez. Tylko końcówka pozostawiła niedosyt i wrażenie zakończenia na szybko. Pewnie z braku czasu :P. W sumie nawet to wydaje się być adekwatne do sytuacji :D

Jako że całkiem niedawno zostałam matką, komiks i przedstawiona w nim historia i wydarzenia są mi bardzo bliskie :)

Jako że całkiem niedawno zostałam matką, komiks i przedstawiona w nim historia i wydarzenia są mi bardzo bliskie :)