Ok.

Ok.

Po zakończeniu trylogii "Zniewolonego księcia" praktycznie wszystkie wątki zostały domknięte, a aktorzy, którzy pojawiali się na scenie - odpowiednie rozwinięcie oraz podsumowanie ich dalszych losów. Wszyscy poza Ancelem, który pojawił się brawurowo w pierwszym tomie, nałożnik olśniewający swoją urodą i bezczelnością, głodny władzy. Ostatnia scena kiedy się pojawił to chyba jak usługiwał Regentowi a potem... nic. Jego wątek pozostaje zawieszony w powietrzu, nietknięty dalej, co wyróżnia się na tle innych i stanowi niejako słaby punkt. I właśnie w tej opowieści dowiadujemy się więcej o nim i dostaje on należyte rozwinięcie swoich losów.
Autorka starała się jak najlepiej nadrobić ten brak, podsuwając przy okazji kolejne fragmenty układanki - i udało jej się to całkiem wprawnie. Ukazuje Ancela jako pełnokrwistą postać, ukazuje jego motywacje oraz jego dalsze losy - drogę, której bym się po nim nie spodziewała. Ciekawe. Warto sięgnąć po zapoznaniu się z trylogią.

Po zakończeniu trylogii "Zniewolonego księcia" praktycznie wszystkie wątki zostały domknięte, a aktorzy, którzy pojawiali się na scenie - odpowiednie rozwinięcie oraz podsumowanie ich dalszych losów. Wszyscy poza Ancelem, który pojawił się brawurowo w pierwszym tomie, nałożnik olśniewający swoją urodą i bezczelnością, głodny władzy. Ostatnia scena kiedy się pojawił to chyba...