Mam do tej serii sentyment, bo dzięki niej zaczęłam czytać.

Mam do tej serii sentyment, bo dzięki niej zaczęłam czytać.

Opowieść sama w sobie jest ciekawa, ale moim zdaniem za dużo osób ginie, a zakończenie jakim jest ciąża bohaterki to moim zdaniem trochę za dużo, w ogóle nie podoba mi się cały wątek z Kenronem i relacja między nim a główną bohaterką.

Opowieść sama w sobie jest ciekawa, ale moim zdaniem za dużo osób ginie, a zakończenie jakim jest ciąża bohaterki to moim zdaniem trochę za dużo, w ogóle nie podoba mi się cały wątek z Kenronem i relacja między nim a główną bohaterką.

Nie przepadam za porzucaniem serii w trakcie jej czytania, ale w przypadku tej pozycji zaczęłam to rozważać.
Liczyłam na to że główna bohaterka wraz z końcem tomu pierwszego bardziej się rozwinie i zmądrzeje. Niestety Nina zachowuje się w taki sposób, jakby wydarzenia z poprzedniej części nie miały miejsca. Nie słucha gdy jej strażnicy odradzają jej kontakt z pewną postacią. Dodatkowo główna bohaterka zyskuje koleją cechę, która czyni ją bardziej nieznośną- staje się zarozumiała. Nie zliczę ile razy przewróciłam oczami, gdy zaczynała swój monolog "ja jestem księżniczką, nie macie prawa mnie oceniać, macie mnie szanować".
Dodatkowo dobiła mnie kreacja (wszech)świata. Przedstawione są nam 4 nowe rasy. Tylko przy jednej z nich nie zostały użyte słowa "niesamowicie piękni". Każda z ras posługuje się tym samym językiem, mieszka w warunkach zbliżonych do ludzkich. Nie ma nawet odrobiny większej kreatywności wplecionej w ich powstanie.
By skończyć historię zmuszałam się do powrotu do tej książki. Szczerze odradzam, jeśli spodziewa się po niej czegoś więcej niż płaskich przygód niedającej się polubić dziewczyny.

Nie przepadam za porzucaniem serii w trakcie jej czytania, ale w przypadku tej pozycji zaczęłam to rozważać.
Liczyłam na to że główna bohaterka wraz z końcem tomu pierwszego bardziej się rozwinie i zmądrzeje. Niestety Nina zachowuje się w taki sposób, jakby wydarzenia z poprzedniej części nie miały miejsca. Nie słucha gdy jej strażnicy odradzają jej kontakt z pewną...

Książka o wiele ciekawsza od części pierwszej. Jednak dalej mi tu czegoś brakowało. Jednak naprawdę wielki plus za kreatywność autorki.

Książka o wiele ciekawsza od części pierwszej. Jednak dalej mi tu czegoś brakowało. Jednak naprawdę wielki plus za kreatywność autorki.

Początkowo miałam zamiar dać 8, lecz po chwili zastanowienia zmieniłam zdanie. Dlaczego? Po pierwsze-główna bohaterka. To nie tak, że nie lubię Niny/Antilii, jednak nawet najwięksi fani tej postaci musieli mieć dość jej płaczu co trzecią scenę. Po drugie, pewne luki w świecie stworzonym przez autorkę. W książce nie ma żadnych imformacji o np. topografii planet odwiedzanych przez bohaterów (z wyjątkiem planety Viperów, lecz i tutaj dowiadujemy się tylko o jakimś lesie na południowej półkuli, co szczerze jest jeszcze bardziej irytujące niż brak jakichkolwiek informacji, no bo serio-jak mała musi być ta planeta?). Nie ma też nic o miastach czy ważnych miejscach geograficznych. Mogłabym wymienić jeszcze kilka wad tej książki, lecz na koniec skupię się na zaletach. Przede wszystkim, książka jest napisana przyjemnym językiem, dzięki czemu szybko się ją czyta. Fabuła jest dość ciekawa, wątek romantyczny nieoczywisty, a zakończenie sprawiło, że od razu zabrałam się za następny tom.

Początkowo miałam zamiar dać 8, lecz po chwili zastanowienia zmieniłam zdanie. Dlaczego? Po pierwsze-główna bohaterka. To nie tak, że nie lubię Niny/Antilii, jednak nawet najwięksi fani tej postaci musieli mieć dość jej płaczu co trzecią scenę. Po drugie, pewne luki w świecie stworzonym przez autorkę. W książce nie ma żadnych imformacji o np. topografii planet odwiedzanych...

Powoli wkładasz ubrania do małego plecaka. Chowasz szczoteczkę oraz pastę, a chwilę później butelkę wody. Zakładasz kurtkę, zawiązujesz sznurówki w trampkach i jeszcze raz sprawdzasz, czy masz wszystko. Zamykasz drzwi, i schodzisz na dół. Kiedy pojawiasz się w salonie, okazuje się, że wszyscy już tam czekają. Wzdychasz głęboko. Wychodzicie na dwór. Jeden z twoich strażników otwiera portal, po czym wchodzi pierwszy, a ty jesteś tuż za nim.

Trudno jest pogodzić się z tak gwałtownymi zmianami jak te, które zaszły w życiu Niny. Przeprowadza z Polski do Stanów Zjednoczonych, gorący romans z wrogiem, tajemnicza śmierć, a w końcu – całkowicie nowa prawda o sobie i swoim pochodzeniu to zdecydowanie za dużo jak na jedną nastolatkę. Ale nie ma innego wyjścia – jest Antilią, królewną z rodu Mendelaview, i musi się z tym pogodzić. Udało jej się chwilowo pozbyć Alexusa i jego armii, ale nie ma ani chwili na odpoczynek. Wyrusza wraz ze swoją wierną świtą w podróż po coraz dziwniejszych krainach, by poszukiwać sojuszników i sposobu, jak panować nad świeżo odkrytymi mocami.

Po pierwszą część sięgnęłam pod wpływem chwili. Nagle zdecydowałam się, że ją przeczytam. Kilka dni później więc to zrobiłam. I cóż mogę powiedzieć… Podobało mi się. Cierpliwie czekałam na drugą część. Gdy się dowiedziałam, że niedługo wychodzi, ucieszyłam się, gdyż jestem ciekawa dalszych losów Niny. Na początku powieści jest prolog, który odrobinę przypomina co się działo w Tatuażu z lilią. Jednak nie zmienia to faktu, że już na początku pierwszego rozdziału, byłam zupełnie nie w temacie. Do tego trochę się pogubiłam, bo zostaje nam przedstawione z dziesięciu następnych bohaterów. Muszę przyznać, że czytając początkowe rozdziały nie nadążałam za tym wszystkim.

Dalsza akcja wydawała mi się nieco znajoma. Po chwili przypomniałam sobie, że w pewnym momencie zaczyna do złudzenia przypominać słynnego Hobbita autorstwa J.R.R. Tolkiena. I tu nie mówimy o sposobie pisania, czy czymś podobnym, a o sam motyw podróżowania. W Hobbicie, wędrujemy do Samotnej Góry, a w Cenie odwagi skaczemy po różnych planetach i szukamy czarodzieja. Bardzo nietypowym pomysłem było przedstawienie nam istot, które dokładnie znamy w zupełnie inny sposób. Jednak sposób pisania Ewy Seno nadal jest niezwykły, przyjemny i magiczny. To, w jaki sposób przedstawia inne światy i istoty jest nie do pojęcia. Zaczęłam czytać, i momentalnie zostałam wciągnięta w akcję książki. Chociaż było późno, a ja padałam ze zmęczenia, musiałam to skończyć. Po prostu nie potrafiłam się oderwać!

Bohaterowie, tak jak wcześniej wspominałam, są nam dobrze znani. Elfy piękne i tajemnicze, vipery czyli (o, niespodzianka!) wampiry… W tym wypadku znalazło się bardzo mało oryginalności, ale jednak jest. Niesamowicie denerwowało mnie to, że wszyscy co do jednego pocieszali Ninę. Wszyscy, bez wyjątku. „Och, jesteś taka biedna!”, ”Wszystko będzie dobrze...”. Męczące. No i ta głupia idealność! Jak to jest, że główną bohaterkę spotkało tyle nieszczęść i wypadków, a ona nadal jest perfekcyjna. Chociaż musi tylu rzeczy się nauczyć, cały czas dostaje wszystko podane na tacy. Powiedzmy sobie szczerze, bohaterowie to porażka.

Powiedzcie mi, jak to jest, że w pierwszej części Nina jest blondynką, a w drugiej od początku magicznie staje się brunetką?!

Okładka bardzo mi się nie podoba, chociaż tył jest ładny. Wszyscy zastanawiają się, o co w tym wszystkim chodzi, ale po pierwszym rozdziale wszystko się wyjaśnia, i wiadomo, dlaczego okładka wygląda tak, a nie inaczej.

Zostało Ci jeszcze kilka godzin wolnego? A może nudzi ci się po powrocie ze szkoły/uczelni/pracy? W takim razie wskakuj pod koc i zabieraj się do czytania Ceny odwagi. Gwarantuję, że ci się spodoba, a wieczorem książka wróci na półkę już przeczytana. Ale jedno jest pewne. Na pewno długo o niej nie zapomnisz.

http://boook-reviews.blogspot.com/2014/12/ewa-seno-cena-odwagi.html

Powoli wkładasz ubrania do małego plecaka. Chowasz szczoteczkę oraz pastę, a chwilę później butelkę wody. Zakładasz kurtkę, zawiązujesz sznurówki w trampkach i jeszcze raz sprawdzasz, czy masz wszystko. Zamykasz drzwi, i schodzisz na dół. Kiedy pojawiasz się w salonie, okazuje się, że wszyscy już tam czekają. Wzdychasz głęboko. Wychodzicie na dwór. Jeden z twoich strażników...

Po przeczytaniu pierwszej części z serii ANTILIA spodziewałam się dobrej kontynuacji tej książki. Nie zawiodłam się- to uczucie kiedy myślisz, że wszystko będzie już dobrze i nagle wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie. Polecam!

Po przeczytaniu pierwszej części z serii ANTILIA spodziewałam się dobrej kontynuacji tej książki. Nie zawiodłam się- to uczucie kiedy myślisz, że wszystko będzie już dobrze i nagle wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie. Polecam!

Bohaterowie: 7/10
Akcja: 8/10
Sposób pisania autorki: 8/10
Okładka: 7/10
Kreatywność: 9/10

AKTUALIZACJA 27.05.2018r
Bohaterowie: 8/10
Akcja: 9/10
Sposób pisania autorki: 8/10
Okładka: 6/10
Kreatywność: 9/10

***
Drugi tom zdecydowanie lepszy od pierwszego! Bałam się trochę, że będzie tak jak w przypadku "Tatuażu z lilią" ale tutaj akcja rozpoczyna się już na pierwszych stronach! Muszę przyznać, że jestem dumna z autorki, że tak ładnie rozwinęła historię!:)

Bohaterowie: 7/10
Akcja: 8/10
Sposób pisania autorki: 8/10
Okładka: 7/10
Kreatywność: 9/10

AKTUALIZACJA 27.05.2018r
Bohaterowie: 8/10
Akcja: 9/10
Sposób pisania autorki: 8/10
Okładka: 6/10
Kreatywność: 9/10

***
Drugi tom zdecydowanie lepszy od pierwszego! Bałam się trochę, że będzie tak jak w przypadku "Tatuażu z lilią" ale tutaj akcja rozpoczyna się już na pierwszych...

Paranormal romance jest taką moją małą słabością, bo mimo że wiem, że w większości przypadków te książki pozostawiają wiele do życzenia, to zawsze z entuzjazmem po nie sięgam. Nie inaczej było z pierwszym tomem serii Antilia, którego wady zdecydowanie przewyższały zalety, a rozwiązłość i głupota głównej bohaterki przyprawiały o ból głowy. W tej kwestii może nie wiele się zmieniło, ale Cena odwagi znacznie bardziej przypadła mi do gustu niż jej poprzedniczka.

Cena odwagi jest bezpośrednią kontynuacją Tatuażu z lilią, w który główna bohaterka, Nina odkryła, że nie jest zwykła nastolatką, a potomkinią królewskiego rodu Mendelaviev z planety Mandora. Fabuła skupia się na przygotowaniu dziewczyny do nieuniknionej walki z Alexusem i jego śmiercionośną armią. Pisarka znacznie mocniej postawiła na akcję, wydarzenia i dynamikę, przez co nie można narzekać na nudę. Główna bohaterka wraz z grupką swoich strażników jest praktycznie nieustannie w ruchu przemierzając różne zakątki wszechświata w poszukiwaniu sojuszników oraz maga Maximusa, który ma pomóc jej zapanować nad własną mocą. Ewa Seno w całkiem przyjemny sposób przybliża nam mieszkańców nowych planet sprawiając, że kreacja świata zaczyna nabierać przyjemnych kolorów i wyrazistości, chociaż o jakikolwiek szczegółach nie ma tutaj mowy. Kilka razy udało się jej mnie zaskoczyć, lecz mimo tego fabuła w ogólnym rozrachunku jest dość banalna i prosta. W większości są to same bardzo dobrze znane i mocno wytarte motywy, które królują w tym gatunku. Najbardziej rozczarowujące jest jednak zakończenie. Wszystko poszło za łatwo i szybko, a liczyłam tutaj na jakieś większe rozwinięcie i emocje.

Z kreacją bohaterów niestety nie jest wiele lepiej niż w Tatuażu z lilią. Można zauważyć mały progres, jednak w dalszym ciągu nie ma tutaj mowy o bogatych portretach psychologicznych. Zachowanie postaci nie trzyma się żadnej kupy; mówią jedno, robią drugie. Na zmianę się gniewają, by po chwili o tym zapomnieć. Najgorsza w tym wszystkim jest niestety główna bohaterka. Głupota miesza się z odwagą, a jej naiwność i niekonsekwencja daleko odbiegają od tego, jak prawdopodobnie Nina miała w oczach czytelnika wypaść. Kropką nad "i" jest jej tragiczne życie uczuciowe. Dziewczynie zbyt lekko przychodzi rozkładać nogi przed kolejnymi chłopakami i na zmianę się z nimi całować. Szkoda, że mimo narracji pierwszoosobowej nie znajdziemy tutaj żadnych szerszych opisów jej uczuć czy czegokolwiek, co pozwoliłoby w jakimś stopniu zrozumieć jej postępowanie i zapałać do niej nutką sympatii.

Cena odwagi nie wybija się zbyt mocno na tle swojej poprzedniczki. W dalszym ciągu to dość płytka, niedopracowana historia, która pod przykrywką misji ratowania świata przez nastolatkę, stara się nam sprzedać wielokąt miłosny. To fakt, że książkę czyta się niezwykle szybko, a wartka akcja nie pozwala na znużenie, jednak czytelnicy oczekujący czegoś więcej od literatury nie mają tutaj czego szukać. Trylogia Antilia to książki zdecydowanie dla młodszych czytelników (chociaż puszczalska główna bohaterka raczej słabo się w tym wypadku komponuje),których nie będzie razić dość ubogi warsztat pisarski autorki. Z ciekawości oczywiście przeczytam ostatnią część, aby sprawdzić, czy moje przypuszczenia, którego chłopaka wybierze, są trafne.

Paranormal romance jest taką moją małą słabością, bo mimo że wiem, że w większości przypadków te książki pozostawiają wiele do życzenia, to zawsze z entuzjazmem po nie sięgam. Nie inaczej było z pierwszym tomem serii Antilia, którego wady zdecydowanie przewyższały zalety, a rozwiązłość i głupota głównej bohaterki przyprawiały o ból głowy. W tej kwestii może nie wiele się...

Książka ta jest jedną z najgorszych jakie kiedykolwiek czytałam.

Owszem czyta się błyskawicznie, ale co z tego? Skoro sposób pisania jest tragiczny a także brak opisów jakiejkolwiek konkretnej fabuły poza codziennymi czynnościami typu: poszłam pod prysznic, zjadłam kanapkę...


Autorka opisuje to wszystko w ten sposób jakby była młodsza od bohaterki książki.

Wątek magicznych umiejętności głównej bohaterki został rozwiązany w taki sposób aby przepchnąć fabułę do przodu.
A samo zakończenie jest poniżej krytyki, napisanie go w taki a nie inny sposób było jedynie pójściem na łatwiznę.

Książka ta jest jedną z najgorszych jakie kiedykolwiek czytałam.

Owszem czyta się błyskawicznie, ale co z tego? Skoro sposób pisania jest tragiczny a także brak opisów jakiejkolwiek konkretnej fabuły poza codziennymi czynnościami typu: poszłam pod prysznic, zjadłam kanapkę...


Autorka opisuje to wszystko w ten sposób jakby była młodsza od bohaterki książki.

Wątek...