(...) Rola pisarza, jego upoważnienie i koncesja na tworzenie uległy radykalnej przemianie (...) W pewnym sensie pisarz niczego już nie wie. Nie ma żadnego moralnego prawa do narzucania czegokolwiek. Jego rola sprowadza się obecnie do zaproponowania czytelnikowi wytworu swojej wyobraźni, zbioru opcji i możliwych do wyobrażenia alternatyw. Można go porównać do naukowca, który (...) natrafia nagle na nie zbadany teren czy temat. Może jedynie wysuwać rozmaite hipotezy i konfrontować je z faktami.

(...) Rola pisarza, jego upoważnienie i koncesja na tworzenie uległy radykalnej przemianie (...) W pewnym sensie pisarz niczego już nie wie....

Nasze życie toczy się pod dyktando wielkich bliźniaczych lejtmotywów dwudziestego wieku – seksu i paranoi".

Nasze życie toczy się pod dyktando wielkich bliźniaczych lejtmotywów dwudziestego wieku – seksu i paranoi".

Te kruszynki roztrzaskanych w drobny mak hartowanych szyb, zmiatane na bok przez pokolenia sanitariuszy z ambulansów, tworzyły przy skraju drogi wąskie pasemko. Patrzyłem na ten zakurzony naszyjnik, pozostałość po tysiącach samochodowych wypadków. W ciągu pięćdziesięciu lat, w miarę jak zderzać się tu będzie coraz więcej samochodów, z kruszynek szkła powstanie najpierw pokaźny pas, a po dalszych trzydziestu latach cała plaża z ostrego kryształu. Wtedy może się pojawić nowa rasa przeczesywaczy plaż, kucających wśród tych hałd potłuczonych przednich szyb, przesiewających je w poszukiwaniu niedopałków, zużytych kondomów i zgubionych monet. Pod tą nową warstwą geologiczną nałożoną przez sto lat wypadków samochodowych pogrzebana będzie moja własna, mała śmierć, anonimowa, jak zeszklona blizna na skamieniałym drzewie.

Te kruszynki roztrzaskanych w drobny mak hartowanych szyb, zmiatane na bok przez pokolenia sanitariuszy z ambulansów, tworzyły przy skraju ...