Kosmos. Na co dzień, żyjąc w ciągłym biegu nie zaprzątamy sobie głowy tym, co dzieje się w gdzieś w oddalonej od nas przestrzeni, całe setki kilometrów stąd. W ciepłe, sierpniowe noce podziwiamy zapierający dech w piersiach deszcz Perseidów, w piękny sposób kontrastujący z czernią nieba, a gdy nadchodzi dzień, momentalnie o wszystkim zapominamy, wracamy do szarej rzeczywistości. Są jednak na tym świecie osoby, dla których szeroko pojęty kosmos jest całym życiem, jest ogromną pasją, dla której są w stanie poświęcić naprawdę wiele. To właśnie jedna z takich osób przelała swoje najskrytsze przemyślenia oraz wieloletnie doświadczenie na kartki papieru, zabierając czytelnika w fascynującą podróż w przestrzeń kosmiczną. Przestrzeń pełną intensywnych barw, zaskakujących zjawisk i niejednokrotnie budzącą skrajne emocje.

"Dla chłopca takiego jak ja, będącego, kim byłem, i mieszkającego, gdzie mieszkałem, oznajmienie:
'Kiedy dorosnę, chcę być astronautą' równało się mniej więcej stwierdzeniu: 'Kiedy dorosnę, chcę być Spider-Manem'.
Jak do licha, można zostać Spider-Manem?"

Na samym początku, zanim przejdę do treści książki, zwyczajnie nie sposób nie wspomnieć o jej autorze. Mike Massimino to amerykański astronauta przez wiele lat służący w NASA, który w swoim życiu odbył dwa loty w kosmos, oba w celu serwisowania Teleskopu Hubble'a, o którym zapewne wcześniej wielokrotnie słyszeliście. Przyznam, że dopiero pod sam koniec lektury zorientowałam się, że postać Massimino widziałam już parę razy, a mianowicie za sprawą jednego z moich ulubionych seriali - "Teorii wielkiego podrywu", gdzie zagrał on samego siebie (swoją drogą ogromnie polecam ten sitcom!). Warto również wspomnieć, że Mike jest pierwszym astronautą, który relacjonował swój pobyt w kosmosie na Twitterze ("Z orbity: start był obłędny!!! Czuję się świetnie, ciężko pracuję i podziwiam wspaniałe widoki - zaczęła się moja przygoda życia!"), i do tej pory systematycznie pojawia się w różnego typu programach naukowych czy też filmach dokumentalnych, a także pracuje jako profesor inżynierii na Uniwersytecie Columbia, na którym sam wcześniej studiował.

Do gustu bardzo przypadła mi pierwszoosobowa narracja, dzięki której ma się wrażenie, że autor siedzi tuż obok nas, przedstawiając nam swoją niesamowitą historię. Razem z nim cofamy się aż do czasów jego dzieciństwa na Long Island, kiedy to jeszcze bawiąc się Snoopy'm, zabawką w całości ubraną jak członek załogi Apollo, stopniowo rodziła się w nim fascynacja kosmicznymi podróżami. Następnie odkrywamy, jak wiele musiał poświęcić i ile żmudnej pracy wymagało od niego zdobycie odpowiedniego wykształcenia oraz doświadczenia, by w końcu móc wstąpić w upragnione szeregi NASA i zostać astronautą. W kolejnych rozdziałach Mike w bardzo szczegółowy sposób obrazuje swoje dwa niezapomniane loty wahadłowcem oraz same spacery w przestrzeni kosmicznej, a także prace, które wykonywał we wnętrzu Hubble'a. W pozycji tej nie zabrakło również wspomnień dotyczących innych misji, które ze względu na zawarte przez niego w pracy więzi, odcisnęły się na zawsze w jego pamięci.

Jeżeli natomiast chodzi o sam styl autora, z pewnością nie można odmówić Massimino niezwykłej lekkości pisania i zdolności do tworzenia niezwykle barwnych i plastycznych relacji. Co prawda nie oponowałabym, gdyby w pozycji tej pojawiłyby się dodatkowo fotografie, jednak dzięki bardzo szczegółowym i przejrzystym opisom byłam w stanie sobie wszystko wyobrazić, a i czysto techniczne fragmenty, związane chociażby z budową samego teleskopu, nie stanowiły dla mnie żadnego problemu. Ponadto błyskotliwe poczucie humoru i łatwość przelewania przez autora swojej historii na kartki papieru sprawiła, że lektura tej pozycji była po prostu czystą przyjemnością.

"Mentalność astronautów nie tylko skłania nas do wzajemnej pomocy w trakcie symulacji lotu kosmicznego czy nauki survivalu. To coś, co obejmuje całe nasze podejście do życia."

W pozycji tej jednak ujęła mnie nie tylko historia samego astronauty. Porwała mnie przede wszystkim historia człowieka. Człowieka, któremu udało się spełnić, wydawać by się mogło z pozoru nierealne, dziecięce marzenia. Który mimo początkowych niepowodzeń, wielu chwil zwątpienia i przeciwności losu wciąż nieustannie parł do przodu, i który ostatecznie osiągnął niebywały sukces, zyskując nie tylko niezapomniane przeżycia, ale również nową rodzinę, którą stali się dla niego członkowie NASA. Mike niejednokrotnie w swojej opowieści z sentymentem wspomina o swoich towarzyszach i niespotykanej więzi, która ich połączyła, i to nie tylko na polu czysto zawodowym, ale również w życiu prywatnym.

Podsumowując, "Spaceman" to książka, która po prostu przepływa przez palce. Historia fascynującego, pełnego pasji człowieka, przedstawiona w równie intrygujący sposób. Dajcie porwać się w tę nieziemską podróż, nie pożałujecie.

Kosmos. Na co dzień, żyjąc w ciągłym biegu nie zaprzątamy sobie głowy tym, co dzieje się w gdzieś w oddalonej od nas przestrzeni, całe setki kilometrów stąd. W ciepłe, sierpniowe noce podziwiamy zapierający dech w piersiach deszcz Perseidów, w piękny sposób kontrastujący z czernią nieba, a gdy nadchodzi dzień, momentalnie o wszystkim zapominamy, wracamy do szarej...