Trzy krótkie opowiadania, dosłownie na godzinę czytania.
Debiut prozatorski młodego pisarza, którego znam od lat...
Jeszcze trochę nieporadne, ale jest potencjał.
A właśnie wydał pierwszą powieść.

Trzy krótkie opowiadania, dosłownie na godzinę czytania.
Debiut prozatorski młodego pisarza, którego znam od lat...
Jeszcze trochę nieporadne, ale jest potencjał.
A właśnie wydał pierwszą powieść.

Opowiadania Karola to współczesne “antybaśnie”. Historie do bólu realistyczne, odzierające nasze codzienne życie z jakiejkolwiek magii i szczęścia. Tak jak baśnie opisują folklor i traktują o jego elementach fantastycznych, tak “Niedostrzegalni” to swego rodzaju miejskie legendy, opowiadające o tragicznym losie zwykłych ludzi, których mijamy każdego dnia na ulicach, nieświadomi ich losu. Prosta forma i język sprawiają, że “Niedostrzegalni” są w pewien sposób uniwersalni - teksty będą zrozumiane zarówno przez młodszego, jak i starszego czytelnika. Z drugiej strony jednak, niektórym fragmentom można zarzucić zbytnią banalność.

Przedstawione historie charakteryzuje jedna wspólna cecha - poczucie nieuchronnej beznadziei. Są w pewien sposób bardzo bałuckie - autor pochodząc z okolic Łodzi, napatrzył się zapewne na losy zwykłych mieszkańców starej części miasta (patrz szara, ponura okładka przedstawiająca odrapaną, odwróconą kamienicę). To właśnie tu bieda, nałogi i rodzinna patologia są tłem dla życia normalnych ludzi, którzy tak jak każdy mają swoje marzenia, potrzeby i ambicje.

Osobiście uważam zbiór za dobry, ale nierówny - opowiadania pierwsze i ostatnie są ciekawe, lecz dość przewidywalne. Natomiast "Morderca Okolicznych Kotów" to zdecydowana perełka. Dramatyczna i trzymająca w napięciu historia, obok której nie można przejść obojętnie.

Opowiadania Karola to współczesne “antybaśnie”. Historie do bólu realistyczne, odzierające nasze codzienne życie z jakiejkolwiek magii i szczęścia. Tak jak baśnie opisują folklor i traktują o jego elementach fantastycznych, tak “Niedostrzegalni” to swego rodzaju miejskie legendy, opowiadające o tragicznym losie zwykłych ludzi, których mijamy każdego dnia na ulicach,...

Miałem przyjemność poznać twórczość autora jeszcze zanim pojawiła się w takiej formie. Z "Niedostrzegalnych" najbardziej przemawia do mnie pierwsze opowiadanie, tj. "Kundel". Rusza chyba najmocniej to, że takich osób jak tytułowy bohater jest naprawdę dużo. "Morderca okolicznych kotów" również daje do myślenia - ja najsilniej zreflektowałem się tutaj nad tym, do czego może prowadzić przerost ambicji, którym niekiedy obarcza się inne osoby. Zgodzę się z komentarzem poniżej, jeśli chodzi o pojawiającą się czasem ilość metafor. Niemniej, bardzo trafia do mnie to, że pomimo faktu, że opowiadania są dość smutne, to bardzo silnie dają do myślenia.

Miałem przyjemność poznać twórczość autora jeszcze zanim pojawiła się w takiej formie. Z "Niedostrzegalnych" najbardziej przemawia do mnie pierwsze opowiadanie, tj. "Kundel". Rusza chyba najmocniej to, że takich osób jak tytułowy bohater jest naprawdę dużo. "Morderca okolicznych kotów" również daje do myślenia - ja najsilniej zreflektowałem się tutaj nad tym, do czego może...

Trzy opowiadania, trójka bohaterów, których historie długo nie chcą wyjść z głowy, o których nie przestaje się myśleć długo po ich przeczytaniu. Czytelnik zadaje sobie pytanie co by się z nimi stało, gdyby ten jeden, jedyny raz, los był dla nich łaskawszy. Gdyby chociaż jedna rzecz potoczyła się inaczej. Sposób narracji i budowanie postaci sprawiło, że z łatwością potrafiłam zwizualizować sobie jak wyglądają, jakie jest ich otoczenie, w którym nieustannie walczą aby odnaleźć część siebie. Towarzyszyłam im od pierwszej do ostatniej strony, przeklinając i wzruszając się raz za razem. Tego szukam i oczekuję od dobrej literatury - poruszenia, czegoś co sprawi, że zapomnę przez kilka godzin o tym gdzie i kim jestem. Paradoksalnie nie sposób przejść obojętnie obok "Niedostrzegalnych", choć prawdopodobnie nie zauważylibyśmy ich w życiu codziennym.

Trzy opowiadania, trójka bohaterów, których historie długo nie chcą wyjść z głowy, o których nie przestaje się myśleć długo po ich przeczytaniu. Czytelnik zadaje sobie pytanie co by się z nimi stało, gdyby ten jeden, jedyny raz, los był dla nich łaskawszy. Gdyby chociaż jedna rzecz potoczyła się inaczej. Sposób narracji i budowanie postaci sprawiło, że z łatwością...

Nie podejmuję się korekty (ani redakcji) tekstów, których nie czuję. Tutaj się podjęłam.
Autor dość sprawnie operuje językiem, choć zabrakło mi odniesień intertekstualnych, które mogłyby nadać tekstom dodatkowych sensów. Bohaterowie skonstruowani są w ciekawy, nieoczywisty sposób a ich motywacja psychologiczna jest jak najbardziej realna. Momentami autor stosuje skróty fabularne, które niekoniecznie wydają się być trafione. Niektóre zdania ocierają się o tandetę (zbyt duży natłok metafor dopełniaczowych),ale nie jest ich wiele . To, co zdecydowanie mi przeszkadzało to zbyt duża dosłowność - niektóre rzeczy mógłby sobie dopowiedzieć czytelnik. To właśnie ostatnie - najlepsze opowiadanie - najwięcej traci dopowiedzeniem, które autor umieścił w ostatnim zdaniu.
Reasumując - pierwszy raz czytałam z przyjemnością (szczególnie ze względu na surowość stylu, którą bardzo lubię),kolejne - wiadomo. ;) Ode mnie mocne 4 (w skali szkolnych ocen).

Nie podejmuję się korekty (ani redakcji) tekstów, których nie czuję. Tutaj się podjęłam.
Autor dość sprawnie operuje językiem, choć zabrakło mi odniesień intertekstualnych, które mogłyby nadać tekstom dodatkowych sensów. Bohaterowie skonstruowani są w ciekawy, nieoczywisty sposób a ich motywacja psychologiczna jest jak najbardziej realna. Momentami autor stosuje skróty...