Po przeczytanym jakiś czas temu cyklu kilkunastu reportaży w zbiorze "Polska odwraca oczy" znałam już oszczędny, a jednocześnie fachowy język redaktorski Justyny Kopińskiej. I o ile tamte historie pasowały mi idealnie pod jeden tytuł, tak w przypadku "Z nienawiści do kobiet" nie odpowiada mi sugestywne przypisanie całości kobietom, gdzie tak na prawdę reportaże są różnorodne tematycznie. Zasugerowałam się omyłkowo i liczyłam na coś w konwencji zbioru reportaży spisanych przez różne felietonistki w "Odwaga jest kobietą". Tutaj tego nie doświadczymy. W sumie najbardziej poruszające są historie traktujące o molestowaniu seksualnym kobiet, bezradności oraz nieadekwatności prawa względem popełnionego czynu. Według mnie to najmocniejszy akord tego zbioru, a reszta choć dość różnorodna pod względem tematyki i niosąca mniejszy bądź większy ładunek emocji, to jednak trudno stawiać mi je na tym samym poziomie.

Widać, że głównym zadaniem redaktorki jest obnażanie patologii w każdym możliwym systemie instytucjonalnym, czy to w wymiarze sprawiedliwości, czy fachowej pomocy psychologicznej. A jednak mając przed sobą kolejny zbiór Autorki liczyłam na dużo więcej, a dostałam mniej, niż za pierwszym razem. Można pisać skrótowo, to może być nawet zaletą. Wtedy historie też będą mieć ręce i nogi, a co więcej, jasne przesłanie. A jednak w zaprezentowanych tutaj "skrawkach" brakuje mi wprowadzenia w temat i uwypuklenia meritum, co stanowiłoby kropkę nad i. Poza tym daje się wyczuć, że jedne historie są mało istotne i gdyby je wydrukować, ich miejsce bardziej pasowałoby na łamy "Z życia wzięte" niż strony "Gazety wyborczej".
Ostatecznie liczba zawartych artykułów w "Z nienawiści do.." również nie powala, a data premiery zbiegająca się z dniem kobiet oraz tytuł prowokuje, by całość została odczytana jako lektura idealna na prezent dla kobiet. Dziękuję za taki niedopracowany prezent. O ile cenię sobie reportaż, odpowiada mi również forma krótkich treści w jednym woluminie, oraz sam styl Kopińskiej, to w przypadku "Z nienawiści do kobiet" uważam za niedopracowany twór. Być może spieszyło się wydawcy, być może Autorka już ma kolejne rzeczy do publikacji, a z tym chciała się rozliczyć - nie ma sensu wnikać, ale nie czuję się usatysfakcjonowana kilkoma opowieściami zadrukowanymi duża czcionką rozwlekającą całość, by zapełnić jak najwięcej stron.

Po przeczytanym jakiś czas temu cyklu kilkunastu reportaży w zbiorze "Polska odwraca oczy" znałam już oszczędny, a jednocześnie fachowy język redaktorski Justyny Kopińskiej. I o ile tamte historie pasowały mi idealnie pod jeden tytuł, tak w przypadku "Z nienawiści do kobiet" nie odpowiada mi sugestywne przypisanie całości kobietom, gdzie tak na prawdę reportaże są...