Zwykle tego nie robię ( to jest drugi czy trzeci raz w życiu ) i z wielkim bólem serca tak uczyniłam..
Przeczytałam pół książki i odłożyłam na półkę. Nie byłam w stanie przez nią przebrnąć. Zbyt irytująca, zbyt nudna, zbyt nijaka...
Nie było w niej nic co by mnie porwało. Spisana ciężkim, topornym piórem, na dodatek w książce przeważają opisy jak dla mnie w większości zupełnie niepotrzebne. Książka się ciągnie i końca nie widać. Perspektywa zmarnowania kolejnych trzech godzin z tą książka, w czasie kiedy mogłabym przeczytać coś wciągającego jest dla mnie nie do przyjęcia.
Z każdą kolejną stroną, której dałam szanse było coraz gorzej. Miałam nadzieję na jakiś ciekawy rozwój akcji, ale się nie doczekałam.
Książka jest utrzymana w depresyjnym klimacie. Pojawia się kobiecy wątek homoseksualny oraz przyjaźń między dorosłym mężczyzną a młodą wchodzącą w wiek dojrzewania dziewczyną z wielką pasją do tańca. Powieść jednak jest tak topornie spisana, że nic w niej mnie nie urzekło. Nic nie zainteresowało. Chodzi mi tylko o to w jaki sposób autorka spisała swój pomysł. Miała być gorzka opowieść o poświęceniu, pasji, miłości do tańca, a jak dla mnie wyszła gorzka opowieść na siłę..
Przykro mi pisząc te słowa, bo nie spodziewałam się, że tak się zawiodę na tej książce, jednak są maksymalnie szczere. Pamiętajcie, że jest to moja subiektywna opinia, jeśli jednak interesuje Was ta książka to odsyłam Was do innych opinii, w niektórych nawet dominuje zachwyt nad tą powieścią, co mnie poniekąd zadziwiło. Jednak pamiętajcie ( i ta książka jest tego idealnym przykładem ) co czytelnik to opinia.

Zwykle tego nie robię ( to jest drugi czy trzeci raz w życiu ) i z wielkim bólem serca tak uczyniłam..
Przeczytałam pół książki i odłożyłam na półkę. Nie byłam w stanie przez nią przebrnąć. Zbyt irytująca, zbyt nudna, zbyt nijaka...
Nie było w niej nic co by mnie porwało. Spisana ciężkim, topornym piórem, na dodatek w książce przeważają opisy jak dla mnie w większości...