Temat na książkę bardzo dobry ale zbyt dużo nazwisk, może to i dobre dla ludzi z woj.pomorskiego gdzie ludzie mogą jeszcze tych bandytów kojarzyć ale dla pozostałych ta kolumna nazwisk sprawia , że książka jest trochę nużąca

Temat na książkę bardzo dobry ale zbyt dużo nazwisk, może to i dobre dla ludzi z woj.pomorskiego gdzie ludzie mogą jeszcze tych bandytów kojarzyć ale dla pozostałych ta kolumna nazwisk sprawia , że książka jest trochę nużąca

Książka nie należy do najłatwiejszych i najciekawszych, ale bezsprzecznie jest wartościowa i warta przeczytania. Autorka w bardzo obrazowy i nieco surowy sposób pokazała, jak trudne i szare było życie w powojennej Polsce. Jak ludzie usiłowali normalnie żyć i jak komuniści im to utrudniali. Jak nikt nigdy nie mógł być pewnym, czy za chwilę nie zostanie profilaktycznie wpakowany do więzienia. W imię zasad bezpieczniaków, że lepiej zamknąć setkę niewinnych, niż puścić jednego winnego. I jak wielkie pranie mózgu potrafili zrobić agitatorzy, nawołujący Polaków do powrotu do ojczyzny. W książce tej zawarte jest całe mrowie świetnie zobrazowanych przykładów komunistycznej propagandy. Są rzetelnie i szczegółowo pokazane działania służb bezpieczeństwa (aresztowania, przesłuchania, wymuszanie zeznań, fałszowanie wyników, itp.). I jest też trochę wspomnień wojennych akcji AK-owców. Jeśli chodzi o styl pisania, to według mnie jest to połączenie literatury pięknej z literaturą faktu. Fragmenty pisane w formie opowiadania bezustannie mieszają się z fragmentami iście podręcznikowymi. Autorka wiele razy przytaczała treści autentycznych dokumentów, np. meldunków albo raportów. Postarała się też, aby nie zabrakło informacji czysto historycznych, takich jak, daty, nazwy miejscowości, w których coś się działo, nazwiska, pseudonimy. Wszystko to jest powodem tego, że czytanie tej książki wymaga od nas ciszy i spokoju. Nic nie może nas rozpraszać, bo inaczej trudno będzie wszystko zrozumieć i zapamiętać. Zwłaszcza, że postaci jest tutaj, jak w książce telefonicznej. Co chwilę pojawiają się nowe nazwiska, a to dodatkowo sprawia, że bez skupienia bardzo łatwo się pogubić i stracić wątek.

Podsumowując, „Po dwóch stronach barykady” to lektura poważna, której czytanie potrafi porządnie zmęczyć. Za mało jest w niej powieści, a za dużo faktów historycznych. Podczas zapoznawania się z nią, bardzo ciężko było mi się skupić, a myśli ciągle uciekały w inne sprawy. Ale mimo tego, uważam, że dzieło to zasługuje na dobrą ocenę. Głównie ze względu na wartościową treść, od środka pokazującą, jak działali komuniści i ile zła się z tym wiązało. Oraz za ogrom pracy, jaki autorka musiała włożyć, aby tak rzetelnie i dokładnie wszystko opisać. Niełatwo było mi dobrnąć do końca, ale nie żałuję czasu, jaki na to poświęciłam.

Książka nie należy do najłatwiejszych i najciekawszych, ale bezsprzecznie jest wartościowa i warta przeczytania. Autorka w bardzo obrazowy i nieco surowy sposób pokazała, jak trudne i szare było życie w powojennej Polsce. Jak ludzie usiłowali normalnie żyć i jak komuniści im to utrudniali. Jak nikt nigdy nie mógł być pewnym, czy za chwilę nie zostanie profilaktycznie...

Bardzo dobrze napisana powieść, której akcja rozgrywa się przede wszystkim w stalinowskiej Polsce. Znaczna część wydarzeń, zwłaszcza pojawiających się w retrospekcjach, dotyczy jednak też okresu międzywojnia oraz II wojny światowej.

Głównymi bohaterami są polscy reemigranci, którzy w drugiej połowie lat 40. minionego wieku wracają z Francji do Polski. Skuszeni obietnicami komunistycznych władz mają nadzieję na lepsze życie w powojennej ojczyźnie.
Nietrudno się domyślić, że rzeczywistość okazuje się dla nich bolesnym szokiem. Zmuszeni do osiedlenia się na tzw. Ziemiach Odzyskanych szybko pozbywają się złudzeń. Powrót do Francji jest już jednak niemożliwy.

Bohaterowie muszą borykać się z codzienną biedą, niskimi zarobkami, wszechobecną inwigilacją. W dodatku traktowani są przez komunistów jako potencjalni szpiedzy i wrogowie nowego "cudownego" ustroju.

Poznajemy także powojenne losy byłych żołnierzy AK i AL. Są wśród nich postacie autentyczne i fikcyjne. Całość układa się w pasjonującą, ale i przerażającą opowieść o bohaterach i zdrajcach, o łamaniu ludziom kręgosłupów - zarówno w sensie dosłownym, jak i przenośnym.

Autorka bardzo realistycznie i przekonująco ukazała życie w powojennym Elblągu, przywołując również wiele innych epizodów z wcześniejszych lat.

Czyta się z satysfakcją, bo to interesująca lektura. Jest w niej miejsce na emocje i refleksje oraz rzetelne przedstawienie tła historycznego. A to bardzo lubię i cenię.

Bardzo dobrze napisana powieść, której akcja rozgrywa się przede wszystkim w stalinowskiej Polsce. Znaczna część wydarzeń, zwłaszcza pojawiających się w retrospekcjach, dotyczy jednak też okresu międzywojnia oraz II wojny światowej.

Głównymi bohaterami są polscy reemigranci, którzy w drugiej połowie lat 40. minionego wieku wracają z Francji do Polski. Skuszeni obietnicami...

W moim guście są książki, w których akcja toczy się w teraźniejszości i w przeszłości. Jeśli oparta jest na prawdziwej historii, to kolejny argument przemawiający za tym, aby tę książkę przeczytać. Te warunki spełnia powieść Grażyny Wosińskiej "Po dwóch stronach barykady. Miłość za żelazną kurtyną". Okładka sugeruje tematykę, jest nostalgiczna i łagodna, ale dopiero po przeczytaniu całości zdamy sobie sprawę jak ta powieść jest prawdziwa i bolesna.
Grażyna Wosińska to pisarka i dziennikarka pochodząca z Elbląga. W swojej kolejnej książce pochyliła się nad tak zwaną Sprawą Elbląską czyli tym co było związane z pożarem hali produkcyjnej zakładów mechanicznych w Elblągu. Aresztowano wtedy ponad 200 osób i sfabrykowano zarzuty głównie wobec emigrantów, którzy przybyli z Francji. Autorka opisała i zbudowała wokół tej historii najbardziej prawdopodobny scenariusz wydarzeń. Włożyła w to bardzo dużo wysiłku, co czytelnik z pewnością dostrzeże. Bardzo dużo jest odnośników i powoływań na dokumenty potwierdzające tamte wydarzenia.
Poznajemy Bronka Basistę, który potrzebuje pieniędzy. Szansą, aby je zdobyć jest odszkodowanie za krzywdy wyrządzone jego rodzicom w czasach komunistycznych. Chcąc otrzymać rekompensatę, zapoznaje się z historią swojej rodziny. Jego dziadek Michał Jedynak zostawił poprzednią rodzinę w Polsce, związał się Marią Karapińską i wyemigrował z nią do Francji. Owocem ich miłości była Agata - matka Bronka. Sytuacja podczas II wojny światowej oraz po niej nie była łatwa, tym bardziej w obcym kraju. Michał wrócił samotnie do kraju ojczystego, a Agata z matką pozostały we Francji. Do czasu. Ich powrót i życie w komunistycznej Polsce okazały się niezwykle trudne i bolesne.
Maria i Agata to kobiety, które uczestniczyły w prawdziwych wydarzeniach. Wokół ich osób, a także osoby generała Bolesława Nieczuja - Ostrowskiego autorka zbudowała fabułę książki.
Dużym plusem jest ukazanie prawdziwej sytuacji Polaków żyjących w czasach komunizmu. Ten strach komu zaufać. Jak się zachować. Wspierać ustrój czy walczyć z nim? Dziś wydaje się nam oczywiste jaki wybór jest lepszy, ale ludzie żyjący wtedy tego nie wiedzieli. Robili co im serce lub interes podpowiada.
Ta książka mi się podobała z pewnym "ale". Jak dla mnie - czytelnika nie związanego w żaden sposób ze Sprawą Elbląską, trudno było przebrnąć przez te szczegóły, skupić się i je prawidłowo połączyć. Zdaję sobie sprawę, że szczególnie dla elblążan zainteresowanych historią swojego regionu jest to bardzo ważne i nadaje sensu całości. Mnie bardziej interesowały losy Marii i Agaty. To czego doświadczały i jak radziły sobie z wieloma przeciwnościami losu. Zaznaczam, że bardzo doceniam to co stworzyła autorka, bo jest to książka naprawdę wartościowa.
Szczególnie istotne jest to, że są ludzie - jak Pani Grażyna, dla których nadal ważna jest prawda i pamięć o przodkach.
Książka trudna, pełna bólu, prawdy i historii.


http://zyje-bo-czytam.blogspot.com/2018/06/grazyna-wosinska-po-dwoch-stronach.html

W moim guście są książki, w których akcja toczy się w teraźniejszości i w przeszłości. Jeśli oparta jest na prawdziwej historii, to kolejny argument przemawiający za tym, aby tę książkę przeczytać. Te warunki spełnia powieść Grażyny Wosińskiej "Po dwóch stronach barykady. Miłość za żelazną kurtyną". Okładka sugeruje tematykę, jest nostalgiczna i łagodna, ale dopiero po...

Fragment recenzji z www.czytamitu.blogspot.com
Historia opisana w książce ,,Po dwóch stronach barykady. Miłość za żelazną kurtyną" jest trudna i bolesna. Wspomnienia z czasów II wojny światowej i panującego komunizmu w Polsce są przerażające i uderzające prosto w serce.
Nie jest to łatwa książka w odbiorze. Wiele politycznych informacji oraz wielowątkowość wymagało ode mnie wielkiego skupienia i ciszy aby nie pogubić się i dobrze wszystko zrozumieć.
Przesyt politycznych informacji wprowadził mi nie lada chaos w głowie. Bardziej trafiały do mnie opisane losy Marii i jej córki Agaty. W tego typu książkach szukam autentycznych emocji. Wiele różnych postaw wobec panującego ustroju jest przedstawionych w książce. Ludzie, którzy popierali komunizm mieli łatwiej w pracy i przy innych aspektach życiowych. Teoretycznie byli bezpieczni. Jednak są bohaterowie, którzy nie godzili się na niego tak jak Agata za co spotkała ją kara. Na trzy lata trafiła do więzienia pod zarzutem szpiegostwa.
Jak ciężko w tamtych czasach było w cokolwiek wierzyć, kiedy każdy głosi inną prawdę i codziennie musisz walczyć o swoje życie i bliskich. Niewyobrażalne jest dla mnie cierpienie z jakim musieli się mierzyć ludzie.
Autorka wykonała ogromną pracę tworząc tą książkę, przywołane fragmenty prawdziwych dokumentów, dodają jeszcze większej powagi całej historii.
Była to trudna lektura ale ważna i refleksyjna. Tyle mogę zrobić dla ludzi, którzy musieli żyć w tych okrutnych czasach, ginąc i tracąc życie za chore idee władz. Ocalić ich od zapomnienia.
Jeśli zapomnimy o historii, skazujemy się na jej powtórzenie...

Fragment recenzji z www.czytamitu.blogspot.com
Historia opisana w książce ,,Po dwóch stronach barykady. Miłość za żelazną kurtyną" jest trudna i bolesna. Wspomnienia z czasów II wojny światowej i panującego komunizmu w Polsce są przerażające i uderzające prosto w serce.
Nie jest to łatwa książka w odbiorze. Wiele politycznych informacji oraz wielowątkowość wymagało ode...