Właśnie dotarłam do ostatniej strony tomiku "Przemilczenie" Zuzanny Malinowskiej i z przyjemnością zanurzyłam się w wykreowanych przez nią światach.
Podmiot liryczny nie waha się podejmować trudnych tematów - śmierci, samotności, tęsknoty, przemocy domowej, ale pisze także o nadziei, miłości, wpływie muzyki na życie czy sile wyobraźni, potrafiącej zaczarować i odmienić rzeczywistość.
Tomik Zuzanny Malinowskiej, zawierający 17 utworów poetyckich, zmusza nas do refleksji, zaprasza do swojego niezwykłego świata wyobraźni i czaruje pięknem metafor.
Swoje rozważania pragnę zakończyć moim ulubionym wierszem z tomiku "Przemilczenie", który mnie jednocześnie wzrusza i przygnębia:

KORONKA NIEWIARY

A jeśli w rozmowach braknie słów
i uczuć nam zabraknie i nadziei
będziemy ciszą pragnień
zamarzniętych snów
deszczem niedotknięć
na pustej pościeli

A jeśli nam braknie czułych myśli
Spłoszone umkną tak jak ptaki
Zostanie tylko szelest muśnięć rozstań
na kopertach liter czarne znaki

A jeśli drogom naszym będzie nie po drodze
I żegnać przyjdzie się zanim się zejdziemy
zagubieni jak rzeki, każdy w swej odnodze
w wietrze znad morza w piasku i w jesieni

A jeśli płatki marzeń zasną zasuszone
między stronami książek przeczytanych
Ja patrzeć już będę w inną obca stronę
Ciebie porwą sukienki kobiet zapoznanych

maj 2017

Właśnie dotarłam do ostatniej strony tomiku "Przemilczenie" Zuzanny Malinowskiej i z przyjemnością zanurzyłam się w wykreowanych przez nią światach.
Podmiot liryczny nie waha się podejmować trudnych tematów - śmierci, samotności, tęsknoty, przemocy domowej, ale pisze także o nadziei, miłości, wpływie muzyki na życie czy sile wyobraźni, potrafiącej zaczarować i odmienić...