Kolejne wyzwanie z grupy na fb. Tym razem autorem książki miała być Maria Dąbrowska.
Wybrałam zbiór opowiadań a tak szczegółowo to książkę z trzema opowiadaniami tejże autorki.

Marcin Kozera, Przyjaźń, Wilczęta z czarnego podwórza. To trzy tytuły i trzy oddzielne opowiadania.

Marcin Kozera to opowiadania, którego głównym bohaterem jest Marcin, mieszkający w Anglii dowiaduje się, że jest Polakiem. Jest z tego bardzo dumny.
Przyjaźń opowiada o zażyłej relacji dwóch chłopców Stefana i Karola. Natomiast Wilczęta z czarnego podwórza to opowiadanie o grupce chłopców,, których jednoczy wspólny cel. Pomoc choremu dozorcy, żeby nie stracił pracy.

Każde z opowiadań niesie przesłanie.
Książkę wysłuchałam w firmie audiobooka. Nie jest długa ale nie mogę powiedzieć, że autorka będzie należała do moich ulubionych. Moja córka, która słuchała ze mną zrozumiała i bardzo jej się podobało, więc uważam to za udanie spędzony czas.

Kolejne wyzwanie z grupy na fb. Tym razem autorem książki miała być Maria Dąbrowska.
Wybrałam zbiór opowiadań a tak szczegółowo to książkę z trzema opowiadaniami tejże autorki.

Marcin Kozera, Przyjaźń, Wilczęta z czarnego podwórza. To trzy tytuły i trzy oddzielne opowiadania.

Marcin Kozera to opowiadania, którego głównym bohaterem jest Marcin, mieszkający w Anglii...

Mimo, iż tło historyczne opisywanych tu przypadków dzieci i młodzieży to odległa przeszłość, to trzy opowiadania zawarte w tym mini-zbiorku niosą w sobie ponadczasowe przesłanie o sile przyjaźni, honorze i powinności, oraz również dziś - a może ZWŁASZCZA dziś - w najpiękniejszy sposób uczą fundamentalnych wartości, zarówno tych, jakimi powinna kierować się każda istota ludzka ("Przyjaźń", "Wilczęta z czarnego podwórza") - a więc odważnego stawiania czoła przeciwnościom losu, godnego postępowania wobec bliźniego, pomocy słabszym i potrzebującym a ponadto solidarności w występowaniu przeciwko złu i niesprawiedliwości - jak i każdy patriota ("Marcin Kozera").

Notabene, opowiadanie "Marcin Kozera", którego bohaterem jest chłopiec, urodzony na emigracji w Wielkiej Brytanii, który dorasta pozbawiony więzi z językiem i kulturą ojczystą to literatura szczególnie aktualna. Mimo, iż jej akcja osadzona jest przed wybuchem I Wojny Światowej, ta historia - o poszukiwaniu, odkrywaniu i próbie zrozumienia własnej tożsamości narodowej - wydaje mi się szczególnie warta polecenia przeczytania wszystkim młodym ludziom przebywającym i wychowującym się poza granicami Polski (dla wielu z których, w przeciwieństwie do ich rówieśników mieszkających w Kraju, styczność z nią nie jest tak oczywista - nie wszyscy uczęszczają bowiem do polskich szkół). Czasy się zmieniły a jednak dzieci podobnych Marcinowi Kozerze wciąż przybywa...

Opowiadania Marii Dąbrowskiej są po prostu znakomite, piękne, ponadczasowe - do tej pory pozostające jednymi z największych pereł polskiej literatury dziecięcej i młodzieżowej. Gorąco polecam - i dużym, i małym!

Mimo, iż tło historyczne opisywanych tu przypadków dzieci i młodzieży to odległa przeszłość, to trzy opowiadania zawarte w tym mini-zbiorku niosą w sobie ponadczasowe przesłanie o sile przyjaźni, honorze i powinności, oraz również dziś - a może ZWŁASZCZA dziś - w najpiękniejszy sposób uczą fundamentalnych wartości, zarówno tych, jakimi powinna kierować się każda istota...

W tej książce znajdziemy trzy opowiadania znakomitej, rewelacyjnej pisarki Marii Dąbrowskiej. Ja posiadam pierwsze wydanie tej książki z roku 1960. Książka bardzo ładnie wydana, w twardej oprawie, tekst o dużej czcionce i z ilustracjami. Rysunki, o szkicowym charakterze pojawiają się w odpowiednich momentach i są bardzo sugestywne, dobrze współgrają z tekstem. Ilustrował w opisany wyżej sposób Janusz Grabiński.
Z tych trzech opowiadań najbardziej cenię sobie pierwsze z nich pod tytułem "Przyjaźń". Autorka wywyższa tutaj i dowartościowuje przyjaźń jako jedną z najważniejszych w życiu spraw. Dla przyjaciela i przyjaźni można wiele poświęcić i w razie takiej konieczności nawet powinno się to uczynić. Drugie opowiadanie (akcja tu rozgrywa się w Londynie, tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej) ukazuje nam głównie tytułowego Marcina Kozerę i jego kolegów, którzy chodzą na wieczorne lekcje języka polskiego. Marcin uczy się coraz pilniej i dostaje nawet rolę w jasełkach. To przedstawienie wiele zmieni w jego życiu i stanie się jednym z ważniejszych bodźców dla młodego człowieka w odrodzeniu jego odczuć patriotycznych. Opowieść przepełniona szlachetnym patriotyzmem, dobrze napisana, z ładnym i udanym zakończeniem. Trzecie to "Wilczęta z czarnego podwórza". Akcja jego toczy się tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Mówi o wychowujących się głównie na brudnym podwórku biednych i zaniedbanych dzieciach, które postanawiają pomóc rodzinie swojego kolegi. Opowiadanie to pochwała postaw altruistycznych, dobroci wobec drugiego człowieka, koleżeństwa oraz ideałów harcerstwa.
Dla Dąbrowskiej przyjaźń, patriotyzm, solidarność, braterstwo, dobro, altruizm były bardzo ważne i w swych utworach wymienione cnoty, wartości oraz postawy często wychwalała, doceniała i nobilitowała. Opowiadania zawarte w tej książce też w tym duchu zostały napisane. Za ich treść i sposób napisania (szczególnie za pierwsze opowiadanie),za ładne i ciekawe wydanie, za ilustracje, całościowa ocena szybuje wysoko i zatrzymuje się ostatecznie na dziewięciu gwiazdkach.

W tej książce znajdziemy trzy opowiadania znakomitej, rewelacyjnej pisarki Marii Dąbrowskiej. Ja posiadam pierwsze wydanie tej książki z roku 1960. Książka bardzo ładnie wydana, w twardej oprawie, tekst o dużej czcionce i z ilustracjami. Rysunki, o szkicowym charakterze pojawiają się w odpowiednich momentach i są bardzo sugestywne, dobrze współgrają z tekstem. Ilustrował w...

Postanowiłem odświeżyć sobie tę lekturę. Po latach wydaje się bardzo przeciętna. Kiedyś inaczej się ją odbierało. Wiadomo - z wiekiem wszystko ocenia się inaczej. Ale na pewno warto było sobie ją przypomnieć.

Postanowiłem odświeżyć sobie tę lekturę. Po latach wydaje się bardzo przeciętna. Kiedyś inaczej się ją odbierało. Wiadomo - z wiekiem wszystko ocenia się inaczej. Ale na pewno warto było sobie ją przypomnieć.

Nie jest to najlepsza lektura, jaką w życiu czytałem, ale zdecydowanie nie zasługuje na miano najgorszej. Przeczytałem ją w godzinę (To znaczy tylko "Marcina Kozerę"),co świadczy o tym, że nie jest ciężka do czytania. Jednak nie jestem fanem książek patriotycznych, więc taka a nie inna ocena.

Nie jest to najlepsza lektura, jaką w życiu czytałem, ale zdecydowanie nie zasługuje na miano najgorszej. Przeczytałem ją w godzinę (To znaczy tylko "Marcina Kozerę"),co świadczy o tym, że nie jest ciężka do czytania. Jednak nie jestem fanem książek patriotycznych, więc taka a nie inna ocena.