Pomijając kolejne gwałty i toporny język (jestem pewna, że Lucyna Targosz nie mogła przełożyć tej serii osobiście, albo korektor był ślepy- te błędy są tak rażące, niczym język większości gimbazy, nie gimnazjalistów, w których jest nadzieja; że jestem w stanie uwierzyć, gdyby Targosz chciała napisać książkę to byłby Zmierzch. Zdecydowanie. Ta egzaltacja, to powtarzanie, to nie może być tylko język Goodkinda, wystarczy zobaczyć oryginalny tytuł, żeby mieć wątpliwości co do kompetencji tłumaczki, aż żal czytać po polsku), byłoby już nieźle, ale sama końcówka mnie zdenerwowała. Schemat jak w telenoweli: Richard zrobił się jakiś pierdołowaty, co nie przeszkadza mu zdobywać kolejnych tytułów: Poszukiwacz, czarodziej, ba, czarodziej wojny, dawca śmierci, a teraz uzdrowiciel. Żeby to było rpg to ok, kolejne poziomy, ale litości! Kahlan musi go ratować, oczywiście jak mogliby poginąć po 5 razy nagle znajduje się wybawienie i pojawiają się nowe problemy, żeby kolejny tom zawierał ten sam schemat. Nie czytając okładki mogę przewidzieć, że zaraz tym problemem nie będzie Jagang a ciąża Kahlan.
Szkoda mi Drefana, że jego postać została tak napisana, wniósłby trochę świeżości do powieści jak wcześniej Verna, tutaj bardziej pomijana.
Generalnie da się to przeczytać,ze względu na historię, aczkolwiek po naprawdę dobrym pierwszym tomie z każdym następnym pojawia się tylko niedosyt.

Pomijając kolejne gwałty i toporny język (jestem pewna, że Lucyna Targosz nie mogła przełożyć tej serii osobiście, albo korektor był ślepy- te błędy są tak rażące, niczym język większości gimbazy, nie gimnazjalistów, w których jest nadzieja; że jestem w stanie uwierzyć, gdyby Targosz chciała napisać książkę to byłby Zmierzch. Zdecydowanie. Ta egzaltacja, to powtarzanie, to...