Życie stawia przed nami niespodziewane wyzwania. Jednym z nich może być konieczność podjęcia decyzji o pomocy. Wydawałoby się, że jest to decyzja oczywista, wynikająca ze zwykłych ludzkich odruchów, a w tym przypadku, dodatkowo, długoletniej prywatnej i zawodowej przyjaźni. Ale kiedy na szali kładziemy po jednej stronie lojalność wobec przyjaciela a po drugiej powagę kierujących naszym życiem zasad, przestajemy mówić o oczywistości. I zaczynamy mówić o ryzyku.

W piątym tomie serii o Jakubie Mortce autor stawia przed bohaterem niełatwe zadanie. Bo wielkim dylematem jest postawienie przeciw sobie przyjaźni i zasad zawodowych. Trudno jest odłożyć na bok fakty, dowody bez wątpienia wskazujące na winę bliskiej osoby i zdać się jedynie na intuicję, która każe nam bronić kogoś kogo, jak nam się wydaje, dogłębnie poznaliśmy. A że temat podjął Wojciech Chmielarz, akcja nie potoczy się bez wewnętrznych rozterek, znakomitego wnikania w dusze bohaterów, wewnętrznej walki ze słabościami i sprzecznymi odczuciami, nie obejdzie się bez bólu. Wszystko zaś na tle bezlitosnych, gotowych krzywdzić i mordować, związków biznesu, polityki i władzy.

Podkomisarz Kochan oskarżony zostaje o zabicie dwóch kobiet z Milanówka - wszystko świadczy na jego niekorzyść. Z niejasnego powodu, zamiast przyznać się do pełnionego czynu, Kochan zaczyna się ukrywać. Gdy kończą mu się pomysły i możliwości unikania kolegów po fachu, postanawia poprosić o pomoc Mortkę.
Tymczasem aspirantka Suchocka prowadzi nas w stronę zupełnie innej sprawy kryminalnej - gwałtu na młodym mężczyźnie, nagranego przez świadka odnalezionego przez policjantkę. Suchocka będzie tak bardzo uparta w swym dążeniu do ukarania sprawców, osób medialnie rozpoznawalnych, że sam powód tej determinacji będzie budził zainteresowanie nasze i Jakuba Mortki.

Łatwo się domyślić, że Wojciech Chmielarz przygotował dla nas intrygujące powiązanie obu spraw. Oczywistym jest, że będziemy podążali śladami przestępców, świadków i oskarżonych na tyle długo, by ich ścieżki sie przecięły a obie sprawy zaskoczyły nas wspólnymi mianownikami. I owszem, zaskakują, także na samym końcu, w niepozornym, kilkustronicowym epilogu.

Książkę można byłoby nazwać zwykłym kryminałem, gdyby nie kilka powodów, dla których śmiało nazwać go można kryminałem świetnym. Pan Chmielarz posiadł zdolność intrygowania każdym kolejnym zdaniem, śmiałość nieograniczania się do prostych rozwiązań i zdolność do ciągłego dodawania informacji, które wiążą kolejne supełki. Czyni to lekturę coraz bardziej wciągającą, przyjemną i ... cóż, nieprzerwaną.
Co więcej, i co stanowi dla mnie ogromny walor książek Wojciecha Chmielarza, jego bohaterowie zwykle mają dwie twarze. Autor potrafi nas poprowadzić takimi ścieżkami, że jesteśmy w stanie uwierzyć w niewinność Kochana, że Andrzejewski i Gruda stawiają nas w rozkroku uniemożliwiającym skierowanie podejrzeń na jedną ze stron, że Sucha, choć mało kobieca w stylu bycia i zachowaniu, wydaje się być w pewnym momencie tak subtelna, jak delikatna może być tylko prawdziwa kobieta. I wreszcie, nasz znany i lubiany Jakub Mortka znów jest osobą, której cechy sprawiają, że nie lubiić go jest sprawą niemożliwą. Jego pozorna stabilność i spokój wewnętrzny potrafią natychmiast wybuchnąć seriami gwałtownych, nawet brutalnych zachowań, gdy przychodzi bronić prawdy i bezpieczeństwa - swojego, współpracowników czy ukochanej.

"Cienie" są pełne przeszłości. Wykopujemy, dosłownie i w przenośni, trupy z teoretycznie zamkniętych rozdziałów życia. I nie tylko po to, by oprzeć na tym bardzo realne, chłodne, policyjne dochodzenie. Także po to, by wzburzyć na nowo wodę w, wydawać by się mogło, uspokojonej już na zawsze szklance wody. By obudzić wspomnienia o czynach przykrytych kurzem - o samosądach, o wykorzystywaniu seksualnym i gwałtach, o zastraszaniu i domowej przemocy. Także po to, by znowu stawić czoła błędom i decyzjom sprzed miesięcy czy lat. A każdy z cieni, które podążają za bohaterami, niesie ze sobą niepokój, gwałtowne reakcje i strach.

"Coś się stało, ale człowiek zdążył już o tym zapomnieć. Wmówić sobie, że tamto już minęło, że już nie wróci. Można to zamknąć w sobie, schować głęboko wśród innych wspomnień i próbować zapomnieć. A potem pojawia się on, posłaniec złych wieści, upiór burzący z takim trudem budowany spokój." (str. 148)
Każdy takie spotkanie z przeszłością prowadzi do plątaniny kłamstw, do wypierania się winy, do znajdywania nowych sposobów na uniknięcie kary. Wreszcie, do sprawdzenia jak daleko sięga nasza ufność i lojalność, ile jesteśmy w stanie poświęcić dla rodziny i przyjaciół, wreszcie, co zrobimy by w ostatecznym rozrachunku, na placu boju pozostało więcej ocalonych niż ofiar.

Pani_Ka Czyta

Życie stawia przed nami niespodziewane wyzwania. Jednym z nich może być konieczność podjęcia decyzji o pomocy. Wydawałoby się, że jest to decyzja oczywista, wynikająca ze zwykłych ludzkich odruchów, a w tym przypadku, dodatkowo, długoletniej prywatnej i zawodowej przyjaźni. Ale kiedy na szali kładziemy po jednej stronie lojalność wobec przyjaciela a po drugiej powagę...