Historia opisana w książce zdecydowanie zaciekawia. Niestety, mnie osobiście przeszkadza duża ilość drobnych błędów - tzn. przykładowo: pominiecie "z" w zdaniach typu "wyszłam z domu" czy błędy w końcówkach: "zrzuciłam kot z parapetu",
Główna bohaterka jest dla mnie zdecydowanie zbyt wulgarna. Okej, my tak naprawdę też nie myślimy zawsze wierszem i myśli tej dziewczyny częściowo odzwierciedlają to, co się dzieje w naszych głowach. Jednak jest tego zbyt dużo.
Wprowadzenie postaci - Pana Pierdałks - wydaje mi się, że miało służyć dodaniu komizmu tej historii, na siłę rozbawić czytelnika. Natomiast mnie to nie chwyciło... ta postać - w mojej ocenie - może nosić dowolne nazwisko.
Podoba mi się to, że choć zakończenie jest przewidywalne, to do końca trwała walka o to, aby nie było ono podane wprost. Mam na myśli zatajenie istnienia Marii to, że o żonie Maxa nie dowiadujemy się "na dzień dobry". Fajnie, że trzeba się tego domyślać; tak samo jak ze śmiercią Marie oraz brakiem rozległego tragizm po śmierci opiekuna Agaty.

Historia opisana w książce zdecydowanie zaciekawia. Niestety, mnie osobiście przeszkadza duża ilość drobnych błędów - tzn. przykładowo: pominiecie "z" w zdaniach typu "wyszłam z domu" czy błędy w końcówkach: "zrzuciłam kot z parapetu",
Główna bohaterka jest dla mnie zdecydowanie zbyt wulgarna. Okej, my tak naprawdę też nie myślimy zawsze wierszem i myśli tej dziewczyny...