"12 życiowych zasad. Antidotum na chaos" nie jest z pewnością typowym poradnikiem, wbrew temu, co może sugerować tytuł tej książki. Z twórczością Jordana Petersona mam do czynienia od mniej więcej lekko ponad pół roku, czyli w zasadzie od niedawna (chociaż zważywszy na początek jego popularności na świecie i w Polsce, to nie jest to mało). Już na samym początku, gdy widziałem pierwsze jego wypowiedzi, wiedziałem dlaczego tak szybko stał się znanym uczonym, w odróżnieniu od większości przedstawicieli świata nauki. Można by o tym wiele pisać, ale główne powody jakie dostrzegam, to: elokwencja, logiczny i spójny tok rozumowania, pewność siebie z jednoczesną widoczną umiejętnością zachowywania pokory w sytuacjach nawet skrajnie nieprzychylnych jego osobie, dobre prezentowanie się przed kamerą, szeroka wiedza i również, a może i przede wszystkim, odmienna retoryka, od tej, do której nas przyzwyczajono. Piszę o autorze, ponieważ uważam, iż jest to ważne dla lepszego zrozumienia fenomenu tej książki na światowych rynkach. Wracając jednak do książki, to twierdzenie postawione na początku wynika z tego, że 12 tytułowych zasad (które są, co nie trudno zauważyć, dosyć trywialne i nie wnoszą specjalnie nic nowego, do tego co już wiemy) są jedynie fundamentem budowania zdecydowanie bardziej złożonych przemyśleń i poglądów, dotyczących naszego świata, zarówno w sferze namacalnej jak i duchowej. Autor nie pełni roli mędrca posiadającego odpowiedzi na wszelkie pytania, bowiem, co raczej oczywiste, żadna jednostka i książka nie może odpowiedzieć na wszystkie problemy jednoznacznie i w sposób absolutnie niepodważalny. Peterson jest raczej pomocnikiem we wskazaniu drogi życiowej, którą sami musimy przecież podążać. Pozycja zawiera wiele przypisów do dzieł literackich i pozycji naukowych, nadając jej poważniejszego charakteru. Jednocześnie, pomimo trudnej tematyki podejmowanej przez autora, książki nie czyta się z trudem. W odróżnieniu od pierwszej książki Jordana Petersona, ta jest zdecydowanie bardziej skierowana do szerszej liczby odbiorców, dlatego choć nie pisana banalnym językiem, stanowi też pewne uproszczenie pojęć i terminologii akademickich. Książka pod pewnymi względami jest ponadczasowa, ze względu na to jakich problemów dotyka i niewątpliwie zasługuje na zapoznanie się z nią, tak jak według mnie zasługuje na to również sam Jordan Peterson.

"12 życiowych zasad. Antidotum na chaos" nie jest z pewnością typowym poradnikiem, wbrew temu, co może sugerować tytuł tej książki. Z twórczością Jordana Petersona mam do czynienia od mniej więcej lekko ponad pół roku, czyli w zasadzie od niedawna (chociaż zważywszy na początek jego popularności na świecie i w Polsce, to nie jest to mało). Już na samym początku, gdy...