Książka została wybrana najlepszą książką napoleońską w 2014 roku, ale niedawno została wznowiona, więc warto sobie przypomnieć tę pracę. Przyznam, że pozytywnie mnie zaskoczyły dwa wprowadzające rozdziały poświęcone tłu konfliktu oraz drodze obu państw ku wojnie w 1806 roku. Ciekawie na tym tle prezentują się zwłaszcza działania dyplomatyczne Francji oraz Prus. Kolejny rozdział omawia już działania wojenne od 8 do 13 października, czyli pierwsze dni kampanii wraz z opisem starć i potyczek pod Schleiz, Saalfeld i Winzerlą. Creme de la creme to oczywiście opisy tytułowych bitew, przedstawione niezwykle dokładnie, no ale w sumie to nic dziwnego, bo nazwisko autora gwarantuje jakość, chociaż do kilku kwestii można się przyczepić. Edytorsko książka wypada tak sobie, trafia się dość sporo literówek, niektórym może też przeszkadzać, że autor urywa narrację w dniu bitew i nie przedstawia wydarzeń następujących po nich. Na plus należy zaliczyć dodatki w postaci kilkunastu map, planów i fotografii oraz ordre de bataille walczących stron.

Książka została wybrana najlepszą książką napoleońską w 2014 roku, ale niedawno została wznowiona, więc warto sobie przypomnieć tę pracę. Przyznam, że pozytywnie mnie zaskoczyły dwa wprowadzające rozdziały poświęcone tłu konfliktu oraz drodze obu państw ku wojnie w 1806 roku. Ciekawie na tym tle prezentują się zwłaszcza działania dyplomatyczne Francji oraz Prus. Kolejny...

Jeśli chodzi o opis obu bitew i wydarzeń je poprzedzających praca wydaje się niemal wzorcowa. Bogata bibliografia, w której przeważają pozycje francuskie i niemieckie, pozwoliła autorowi odtworzyć przebieg starć w skali batalionu i szwadronu. Lektura wymaga sporej dawki skupienia i śledzenia posunięć obu stron na licznie załączonych mapach. Autorowi udało się jednak uniknąć suchego, sztabowego zanudzania i dobrze oddać napięcie panujące w te październikowe dni 1806 roku.

Jedyne minusy książki, oprócz kilkudziesięciu literówek, to brak choćby skrótowej relacji z tego, co stało się po obu bitwach. Malicki urywa relację wieczorem 14 października na pobitewnych pobojowiskach. Nic tu nie ma o pościgu za uchodzącymi Prusakami i marszu na Berlin. Autor nie podjął też kwestii braku aktywności korpusu Bernadotte w trakcie bitwy pod Auerstaedt. Mi zabrakło też szczegółowej mapy ukształtowania terenu pod Auerstaedt, bo analogiczna odnośnie Jeny jest (ta z rozmieszczeniem obozu prusko-saskiego). Mimo tych drobnych braków praca na pewno godna polecenia i wnikliwej lektury. Bardzo warto.

Jeśli chodzi o opis obu bitew i wydarzeń je poprzedzających praca wydaje się niemal wzorcowa. Bogata bibliografia, w której przeważają pozycje francuskie i niemieckie, pozwoliła autorowi odtworzyć przebieg starć w skali batalionu i szwadronu. Lektura wymaga sporej dawki skupienia i śledzenia posunięć obu stron na licznie załączonych mapach. Autorowi udało się jednak uniknąć...

Niesamowita książka. Bardzo polecam

Niesamowita książka. Bardzo polecam