6/10 - DOBRY

Złożony z trzech dłuższych historii oraz trzech krótszych epizodów pierwszy tom serii Wolverine, to komiks bardzo zróżnicowany, ale równocześnie bardzo nierówny. Każda z historii zawartych w tym albumie różni się stylem oraz klimatem. Jason Aaron eksperymentuje i bawi się konwencją. Wpierw przedstawia nieco absurdalną, ale w gruncie rzeczy dającą do myślenia opowieść o złamanym, samotnym człowieku, by zaraz potem uraczyć pełnym akcji utrzymanym w klimacie spaghetti westernu pościgiem bohatera za zmiennokształtną mutantką. Następnie sięga po kiczowatą estetykę powieści kung fu, by chwilę później zmienić front i zaprezentować rozluźniającą barową pogaduchę superherosów o prowadzonym przez nich intensywnym życiu. W „Ludziach z Adamantium” scenarzysta z powodzeniem łączy pełne dynamicznej akcji tradycyjne superhero z wciągającą opowieścią sensacyjną, której podstawą jest ciekawa intryga. Na deser dostajemy krótki epizodzik, który jest absolutnym debiutem Aarona w marvelowskim uniwersum.
Manewry i kombinacje scenarzysty skutkują historiami lepszymi („Facet w dziurze”, „Dorwać Mystique!”, „Ludzie z Adamantium”) i tymi nieco słabszymi („Boskie przeznaczenie”, „Milę w moich mokasynach”, „Dobry człowiek”).
Jeśli chodzi o rysunki, to poza trzema historiami narysowanymi przez Rona Garneya (dwie) oraz Adama Kuberta (jedna), reszta ilustracji do tego albumu wygląda co najwyżej przeciętnie. Całe szczęście, że dwie z tych opowieści należą do tych bardziej obszernych i to głównie one były wyznacznikiem jakości warstwy graficznej tego komiksu. W ostatecznym rozrachunku, cytując klasyka, plusów dodatnich jest więcej niż tych ujemnych i przechylają one szalę na korzyść pozytywnego wrażenia. Polecam.

Fabuła: 6/10 (dobry)
Ilustracje: 6/10 (dobry)
Jakość wydania + bonusy: 8/10 (rewelacyjny)

Więcej szczegółów: https://comicbookbastard.blogspot.com/2018/10/wolverine-tom-1.html

6/10 - DOBRY

Złożony z trzech dłuższych historii oraz trzech krótszych epizodów pierwszy tom serii Wolverine, to komiks bardzo zróżnicowany, ale równocześnie bardzo nierówny. Każda z historii zawartych w tym albumie różni się stylem oraz klimatem. Jason Aaron eksperymentuje i bawi się konwencją. Wpierw przedstawia nieco absurdalną, ale w gruncie rzeczy dającą do myślenia...