Mademoiselle Oiseau i listy z przeszłości to przepięknie napisana opowieść o tajemnicach ukrytych wśród rodzinnych pamiątek oraz wspomnieniach pogrzebanych pod stertą tiuli i halek zamkniętych na dnie szafy. Ciężko nie dostrzec oniryczności snutego przez Andreę da la Baree de Nanteuil obrazu Alei Minionych Czasów – paryskiej ulicy, której nazwa w powieści odgrywa rolę i dosłowną, i przenośną. Językiem pełnym delikatnych metafor autorka wznosi przed oczami czytelnika rząd kamienic i przeplata je teraźniejszością i przeszłością głównych bohaterek. Pomiędzy budynkami Paryża ukrywa sekrety małe i duże, prowadzi wąskimi uliczkami i zachęca do wyjrzenia przez okno, by wraz z nią podziwiać pocztówkowe widoki.

Andrea da la Baree de Nanteuil doskonale oddaje atmosferę magicznego, romantycznego miasta, kojarzącego się z wieżą Eiffla, pięknymi kamienicami otaczającymi Sekwanę i klimatycznymi kawiarenkami spotykanymi na każdym rogu. Z delikatnością, powiewającymi na wietrze sukienkami i miłosnymi scenami niczym kadrami wyciętymi z filmu. W kreowaniu obrazu Paryża pomaga autorce ilustratorka Lovisa Burfit, która niczym pociągnięciami akwareli obrazuje opisane przez pisarkę wydarzenia. Jej grafiki są nowoczesne, utrzymane w pastelowych barwach, które przyciągają wzrok i skłaniają do zatrzymania wzroku chociaż na chwilę.

Przyznaję jednak, że podczas czytania nieco się gubiłam. Szczególnie z początku, kiedy ciężko było mi dojść do tego, o co w ogóle chodzi i zapamiętać, kto jest kim. Warto więc najpierw zabrać się za pierwszą część przygód przedstawionych przez Andreę da la Barre i Lovisę Burfit. Mimo to książka bardzo mi się podobała. Mademoiselle Oiseau i listy z przeszłości to opowieść niezwykle kobieca – zaczynając od samej fabuły skupiającej się na losach kilku bohaterek w różnym wieku, a kończąc na ilustracjach je przedstawiających. Ma w sobie coś magicznego, co nie pozwala się od niej oderwać.

CAŁOŚĆ: SZUMIABOOKI.BLOGSPOT.COM

Mademoiselle Oiseau i listy z przeszłości to przepięknie napisana opowieść o tajemnicach ukrytych wśród rodzinnych pamiątek oraz wspomnieniach pogrzebanych pod stertą tiuli i halek zamkniętych na dnie szafy. Ciężko nie dostrzec oniryczności snutego przez Andreę da la Baree de Nanteuil obrazu Alei Minionych Czasów – paryskiej ulicy, której nazwa w powieści odgrywa rolę i...