W historii Polski, której uczyłam się w szkole, prawie nie było kobiet które coś znaczyły. Z wyjątkiem oczywiście królowej Bony i królowej Jadwigi. Dlatego uważam, że taka książka, która przywraca nam pamięć o kobietach, które odegrały tak ważną rolę nie tylko w historii Polski, ale też naszych bratanków Węgrów, jest bardzo ważna dla popularyzacji wiedzy o historii. Nie oceniam tej książki pod względem historycznej prawdy i poprawności oceny faktów dokonanej przez autora. Ja, prawie laik z wiedzy historycznej o naszym kraju nad czym szczerze ubolewam, mogę ją ocenić tylko z punktu widzenia właśnie zainteresowania jakie we mnie wzbudziła. A czytałam ją, jak to się mówi, z wypiekami na twarzy. Chociaż zdaję sobie sprawę, że autor trochę manipulował moimi emocjami, zwłaszcza przy opisywaniu niechlubnych zachowań kościoła, papieży i hierarchii kościelnej. A gotowałam się, bo wszechwładność kościoła w historii najwięcej złego zrobiła właśnie nam kobietom. Ogólnie oceniam książkę na 8/10. Było trochę fragmentów rozwlekłych i nudnych, ale na koniec zrekompensował to ciekawy i dla mnie wyczerpujący obraz królowej Jadwigi Andegaweńskiej. Polecam i sięgam po następne książki o kobietach w naszej historii. Setna rocznica odzyskania niepodległości zobowiązuje

W historii Polski, której uczyłam się w szkole, prawie nie było kobiet które coś znaczyły. Z wyjątkiem oczywiście królowej Bony i królowej Jadwigi. Dlatego uważam, że taka książka, która przywraca nam pamięć o kobietach, które odegrały tak ważną rolę nie tylko w historii Polski, ale też naszych bratanków Węgrów, jest bardzo ważna dla popularyzacji wiedzy o historii. Nie...