Powieść o Ojcu napisana przez Córkę.
On topi swoją samotność w alkoholu.
Ona-dziecko kocha go bezgranicznie.
Ona-nastolatka wstydzi się go i nim pogardza.
Ona-dorosła patrzy na niego z czułością, wdzięcznością i zrozumieniem.
Przez 3/4 książki uważałam ją za słabą, nudną i przegadaną.
Bardzo szwedzka, mocno osadzona w realiach Szwecji w latach 70-tych.
Sporo nawiązań do polityki, kultury, historii tego skandynawskiego kraju.
Relacja ojca z córką gdzieś się w tym zagubiła.
Ich życie opisywane przez córkę w dość beznamiętny sposób nie wywoływało emocji, przytłoczone szczegółami z codziennego życia: jedzeniem, pracą hartownika stali, rodzinnymi koligacjami, biedą, łazienką bez mydła i ręcznika, zapachem spoconych stóp ojca i zaschniętymi wymiocinami w kuchennym zlewie.
Ostatnie strony książki mnie urzekły.
Spojrzenie dorosłej córki na ojca, jej refleksje na jego temat, ich wzajemna miłość i dotkliwe poczucie straty - wzruszyło.
"...jestem mu wdzięczna za nieskomplikowaną miłość i skomplikowane doświadczenia."
"Położyłabym głowę obok jego głowy i szepnęła mu do ucha, że utopia o świecie bez panów i klas, narodów, pieniędzy, wojen i konkurencji nadal jest najpiękniejszym marzeniem, jakie znam." str.315

Powieść o Ojcu napisana przez Córkę.
On topi swoją samotność w alkoholu.
Ona-dziecko kocha go bezgranicznie.
Ona-nastolatka wstydzi się go i nim pogardza.
Ona-dorosła patrzy na niego z czułością, wdzięcznością i zrozumieniem.
Przez 3/4 książki uważałam ją za słabą, nudną i przegadaną.
Bardzo szwedzka, mocno osadzona w realiach Szwecji w latach 70-tych.
Sporo nawiązań do...