W 1972 roku Asa miała zaledwie cztery lata, gdy jej matka wyszła z domu i nigdy nie wróciła. Jej ojciec Leif, blacharz zakładów metalurgicznych w Västerås, nagle stał się dla niej całym światem. Jego codzienność polegała na operowaniu rozżarzonym do tysiąca stopni metalem, który przybierał najrozmaitsze kształty. Mimo tłumaczeń, że jego praca bardziej przypomina współczesnego kowala, Asa wyobrażała sobie tatę jako muskularnego pogromcę smoków.

„Nikt mnie nie ma” jest poruszającą podróżą przez dzieciństwo i dojrzewanie w Szwecji drugiej połowy minionego wieku. Sytuacja polityczna i nastroje społeczne ukazane są w drobnych zjawiskach, widzianych oczyma na poły osieroconej dziewczynki. Jednak przede wszystkim jest to zapis intymnej relacji autorki ze swoim ojcem oraz powolnego i bardzo bolesnego procesu odczarowania jego wizerunku. Obraz nieustraszonego pogromcy ognia i smoków kruszeje coraz szybciej i mocniej, gdy Asa zaczyna dostrzegać ojca takim, jakim jest naprawdę – zniszczonym przez alkohol i pracę przedstawicielem klasy pracującej.

Powieść ukazała się w Szwecji w 2007 roku i spotkała się z przychylnymi recenzjami. Była nominowana do Nagrody Augusta - nagrody literackiej przyznawana corocznie od 1989 przez Szwedzkie Stowarzyszenie Wydawców. W 2013 roku nakręcono na jej podstawie film o tym samym tytule, który zdobył nagrodę Szwedzkiego Instytutu Filmowego za najlepszą pierwszoplanową rolę męską dla Mikaela Persbrandta.

Åsa Linderborg jest także politykiem Vänsterpartiet, czyli szwedzkiej Partii Lewicy oraz stałą współpracownicą szwedzkiego dziennika „Aftonbladet”, gdzie prowadzi kolumnę poświęconą kulturze. Posiada stopień doktora nauk historycznych.

„Nikt mnie nie ma” ukazało się w Polsce nakładem wydawnictwa W.A.B. w ramach serii Don Kichot i Sancho Pansa w tłumaczeniu Haliny Thylwe.