Dwudziestopięcioletni Augustin Trolliet głód zaspokaja odpadkami znalezionymi w koszu na śmieci. W pobliżu barów, pizzerii, można znaleźć reszki , które potrafią złagodzić uczucie głodu. Opuszczona fabryka możne służyć za noclegownię, wystarczy jedynie odrobinę makulatury z kartonowych pudełek, by ochronić ciało przed wychłodzeniem. Jedynym przyjemnym, ciepłym miejscem jest redakcja, w której pracuje jako stażysta bez wynagrodzenia. Niestety nawet tego zostaje pozbawiony, wygnany z biura na ulicę w poszukiwaniu tematu do gazety jest świadkiem zamachu terrorystycznego.
„Na progu śmierci terroryści wykrzykują imię Boga”
Augustin widział dokładnie zamachowca, słyszał jego słowa tuż przed eksplozją, widział również osobę podążającą za zradykalizowanym młodzieńcem. Jego zeznania jako świadka pozwalają specjalistom stworzyć portret pamięciowy, który sprowadza na stażystę niekończące się pasmo problemów i kłopotów. Ten spokojny, bezdomny młodzieniec obdarzony niezwykłym darem, który pozwala mu widzieć zmarłych wokół innych ludzi jest głównym bohaterem tej powieści. To jego oczami widzimy całość przedstawionej opowieści, a duchy zmarłych pełnią tu rolę osób, z którymi Augustin może porozmawiać.
„Człowiek, który widział więcej” to powieść o religiach, które mają nas prowadzić do Boga. „Ludzie mordowali w imię wszystkich religii”. Autor jest rozmiłowany w metafizyce i religiach widać to dokładnie na kartach tej powieści. Sprytnie żongluje między judaizmem, chrześcijaństwem i islamem, ukazując, że wszystkie te religie wyznają mniej więcej te same wartości. W powieści często pojawia się tekst: „Kto pisze, gdy piszemy”? Czy robi to Bóg posługując się człowiekiem? A może człowiek, który posłuje się Bogiem?
Mamy tu jeszcze dwie mocne postacie, o których muszę wspomnieć. Intrygującą sędzię Poitrenot, która nachodzi Augustina w najmniej oczekiwanych sytuacjach. To osoba, która z racji wykonywanego zawodu zajmuje się ludzką sprawiedliwością, a paradoksalnie wini za wszystko zło Boga. Drugą osobą jest sam autor tej powieści - Éric-Emmanuel Schmitt, humanista, który za zło oskarża ludzi. Mniej więcej w połowie książki akcja przyśpiesza, pojawia się wywiad z Bogiem, a w nim pytania o zagrożeniach płynących ze strony islamskich fundamentalistów. Pełno tu filozoficznych myśli, mądrości i rzeczy nie mieszczących się w wierze, w której mnie wychowano. Z którymi niestety nie do końca się zgadzam. Dlatego książka nie była dla mnie powieścią lekką i przyjemną. Jednak cieszę się, że dane mi było ja przeczytać i zobaczyć inne spojrzenie na problemem, który coraz częściej dotyczy tej części Europy w której żyjemy.

Dwudziestopięcioletni Augustin Trolliet głód zaspokaja odpadkami znalezionymi w koszu na śmieci. W pobliżu barów, pizzerii, można znaleźć reszki , które potrafią złagodzić uczucie głodu. Opuszczona fabryka możne służyć za noclegownię, wystarczy jedynie odrobinę makulatury z kartonowych pudełek, by ochronić ciało przed wychłodzeniem. Jedynym przyjemnym, ciepłym miejscem...