Oceniam nieco słabiej tom II w kontekście przeczytanego tomu 1. Zafon wspaniale pisze. Wie jak opisywać, prowadzić akcję, dialogi, używa wspaniałego, bogatego słownictwa, nie przynudza (w zasadzie - o tym za chwilę), prawdziwa przyjemność czytania.
Oceniam słabiej gdyż w około 3/4 książki autor wpada w filozoficzno religijny ton przynudzając nieco przez krótki czas. Potem zaczyna się krwawa jatka, trup ściele się gęsto, tak często, że książka staje się prymitywnym kryminałem, a jeśli trup nie był z kryminalnych akcji, to nawet nie ma czasu zastanowić się nad ofiarą, co ona dała, bo za chwilę nowy trup. Tu mi Zafon bardzo podpadł, bo nie pisałem się na tak prostacki kryminał. Wiele innych postaci z historii też musiało odejść w zaświaty, naprawdę aż tak dużo osób, to okrutne niepotrzebnie.
Końcówka bardzo ładna, z odwołaniami do nieśmiertelności i reinkarnacji, jednak po poprzedzających ją szokujących wydarzeniach, nie byłem w nastroju się wzruszyć, przemyśleć ją i przeżyć.
Mimo to polecam przeczytać - książka broni się wspaniałym warsztatem pisarskim jej autora.

Oceniam nieco słabiej tom II w kontekście przeczytanego tomu 1. Zafon wspaniale pisze. Wie jak opisywać, prowadzić akcję, dialogi, używa wspaniałego, bogatego słownictwa, nie przynudza (w zasadzie - o tym za chwilę), prawdziwa przyjemność czytania.
Oceniam słabiej gdyż w około 3/4 książki autor wpada w filozoficzno religijny ton przynudzając nieco przez krótki czas. Potem...