Ostatni autobus i inne opowiadania
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- The Early Stories of Truman Capote
- Wydawnictwo:
- Rebis
- Data wydania:
- 2017-09-12
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-09-12
- Liczba stron:
- 192
- Czas czytania
- 3 godz. 12 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380621701
- Tłumacz:
- Waldemar Łyś
- Tagi:
- bieda klasyka literatury literatura amerykańska niesprawiedliwość społeczna opowiadania przemoc rasizm rozpacz zbrodnia
Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą zrozumieć, jak Capote stał się legendą amerykańskiej literatury!
Zebrane w tym zbiorze opowiadania zostały niedawno odnalezione w archiwum Nowojorskiej Biblioteki Publicznej. Dają one wgląd w pisarstwo Trumana Capote’a z okresu, gdy miał około dwudziestu lat, zanim jeszcze stworzył swoje największe dzieła – już tutaj są jednak widoczne zalążki jego geniuszu w konstruowaniu niezapomnianych, utkanych z tęsknot i pragnień postaci.
Znajdziemy tu historie o zbrodni i przemocy, o uprzedzeniach rasowych i niesprawiedliwości, o biedzie i rozpaczy, ale też o szlachetności, współczuciu i zrozumieniu, o mądrości i fantazji. Przede wszystkim zaś usłyszymy głos przyszłego wielkiego pisarza, który był literacką osobowością zgoła niepodobną do innych.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Początki
Znam Trumana, może nie genialnie, ale to, co najważniejsze zostało odhaczone. Widziałem obraz kompletnego literata, który dobrze wie, co chce powiedzieć i w jaki sposób. Doskonale zdaje sobie sprawę, z których strun skorzystać, by wywrzeć dany efekt. Zna siłę swojej prozy i bezwzględnie ją wykorzystuję. Muszę przyznać, że to dziwne znać takiego Capote’a i skonfrontować się z nim od strony nieopierzonego jeszcze twórcy.
Nie oznacza to wcale, że złego. Jednak patrząc na zestaw opowiadań z młodzieńczych lat wspomnianego autora, trudno nie zauważyć, że dopiero poszukuje swojej drogi. Próbuje różnego rodzaju opowieści, zakończeń i wyjść, by przekonać się, cóż najlepiej do niego pasuje. Można powiedzieć, że oferuje cokolwiek prędką, ale i niezwykła przejażdżkę. Powiedziałbym nawet, że za szybką, bo choć czuć tu pewne niedociągnięcia, to wciąż pochłania się je ze smakiem.
W tych opowieściach można ujrzeć swego rodzaju podział. Najliczniejszą grupą wydają się mali, zwykli ludzie, których na co dzień nie dostrzegamy. Często znajdują się na straconej pozycji, w sytuacji bez jednoznacznego wyjścia, ale może właśnie w tym niełatwym położeniu tkwi ich urok. Młodego chłopaka, który chce wrócić do domu i pokazać matce, że jakoś sobie radzi. Znudzonej sprzedawczyni w sklepie, której nikt nie zauważa czy starej czarnoskórej kobiecie, która ukochała sobie kamelie. Truman okazuje im serce, pozwala na wyrzucenie ciężarów z barków i dostąpienia czegoś na wzór oczyszczenia.
Jednak to nie jedyne przykłady, gdy z widoczną estymą traktuje swoich bohaterów. Świetnie sprawdza się w historyjkach nostalgiczno-sentymentalnych. Oddaje w nich klimat ulotności i słodkiej naiwności, którą nie tyle piętnuje, co jest jej oddany. Dziewczynie, która podąża na ostatnie spotkanie z pierwszą miłością, nierozważnym chłopcom szukającym w lesie więziennego zbiega. Najbardziej rozczulająca w tym zestawie wydaje się niezwykle prosta, oczywista, ale jakże wzruszająca opowieść o chłopcu marzącym o psie. Niby nic to niezwykłego, ale dzięki empatii autora, wytwarza się tu coś w rodzaju czystej i pięknej miłości.
Nie znaczy to wszakże, że zabrakło tu czegoś z zupełnie innym posmakiem. Znajdziemy tu także przesycone ironią i groteską niezwykle obrazowe epizody, które przywołają sardoniczny uśmiech. Rozmowa dwóch panien z wyższych sfer, które rozprawiają o swoich mężach jako chodzących i urągających im bankomatach czy dość nieoczywiste spotkanie staruszki ze śmiercią, to najbardziej jaskrawe przykłady. Absurdalne słodkości, które mile przełamują bardziej stonowane kawałki.
W tych przenikających się klimatem i nastrojem dykteryjkach nie zabrakło też bardziej autobiograficznego spojrzenia. Szczególnie widać to w zamykającej cały cykl opowiastce o znudzonej szkolną magmą dziewczynie, której marzy się wyrwanie z tego budynku cierpień i osiągnięcie sukcesu. Również inna szkolna historia o Hildzie zdaje się wyrażać pragnienie osiągnięcia przez autora bogactw bez względu na koszty.
Może nie jest to styl dokonany i spełniony, ale trudno oprzeć się serwowanym przez Trumana anegdotom. W tych małych porcyjkach zawarł wystarczająco łakoci, by każdy znalazł coś smacznego dla siebie. Cały ten cykl przyrównałbym do tytułowego Ostatniego autobusu, w którym mogliby zasiąść wszyscy bohaterowie. Jednych łączy więcej innych mniej, ale każdy na swoim szlaku znajduje coś wyjątkowego. Nie zawsze dociera tam gdzie powinien, lecz w tym cała atrakcja. Najważniejsza jest sama droga i w wydaniu Capote’a nie nuży ani przez chwilę.
Patryk Rzemyszkiewicz
Książka na półkach
- 125
- 100
- 39
- 9
- 3
- 3
- 3
- 2
- 1
- 1
Opinia
Na zbiór „Ostatni autobus i inne opowiadania” składają się wczesne teksty Trumana Capote’a, wydane w Ameryce w 2015 roku, które wybrane zostały spośród notatek i szkiców autora, przechowywanych w Archiwum Trumana Capote’a w Nowojorskiej Bibliotece Publicznej. Autor stworzył je między 14 a 23 rokiem życia. Połowa doczekała się swojej premiery w latach 1940-1942 na łamach lokalnego pisma literackiego, pozostała część powstała już po wojnie, około 1947 roku. Czternaście zaprezentowanych nowel charakteryzuje się różną stylistyką oraz odmiennym warsztatem literackim, łączy je jednak rodzące się w autorze zainteresowanie outsiderami, ludźmi niedopasowanymi do społeczeństwa. Już w tych pierwszych próbach dostrzec możemy niezmierzone pokłady empatii pisarza i kwalifikacje do kreślenia portretów pełnych subtelności, delikatności i specyficznej aury odmienności. Na początku swojej literackiej kariery Capote udowadnia, że zrozumienie drugiego człowieka będzie jego największym atutem, który z czasem wyeksponuje się w pełni w takich dziełach jak w „Z zimną krwią” czy „Harfa traw”.
W „Ostatnim autobusie” dominują teksty sugestywne, choć pisane w skrajnie różnych od siebie tonacjach. W tych zapisach zawiera się czułość oczekującej ukochanej, upór ubogiej ogrodniczki, bezwzględność kobiet planujących morderstwo przy szklance herbaty czy tragedia osób wsiadających do tytułowego pojazdu. Ta plejada inności, stanowi podstawowy budulec i wartość tej prozy, dalekiej od doskonałości, bazującej na wytartych kliszach zamiast realnych i szczegółowych obserwacjach. Autora fascynuje różnorodność form ucieczki od tłamszącej zwyczajności, potrzeba odnajdywania się w czymkolwiek, a często z kimkolwiek, chaos w definiowaniu rzeczywistości alternatywnych, wielość recept na tworzenie własnego „ja”. Koronnym przykładem będzie tu Belle Rankin, stara dziwaczka, która odmawia sprzedaży swoich kamelii za bardzo rozsądną cenę, mimo że sama nie ma środków na życie. W tej opowieści wprawny obserwator dostrzeże całą finezyjność autora, cechującą się z jednej strony precyzyjną narracją, z drugiej liryczną czułością. Gdy Belle umrze, zrzuci z siebie płaszcz starości, wróci na łono osób pięknych. Jednym z najlepszych opowiadań jest także tytułowy „Ostatni autobus”. Poznajemy w nim szereg specyficznych osób, które mając własne cele i marzenia wsiadają do pojazdu, który nigdy nie dotrze w wyznaczone miejsce. Ten tekst jest świadectwem mocnego zakotwiczenia w losach innych, a z drugiej strony także przejmującym obrazem kruchości życia. Prosty i mądry dokument, idealnie pokazujący to, jakim pisarzem Capote się stanie.
Ten zbiór, choć warsztatowo daleki od ideału, charakteryzuje różnorodna gęstość, falowanie, migotanie wydarzeń i półznaczeń. Jest to książka mająca swój klimat i wewnętrzny rytm. Pozbawiona chaotyczności - mimo to, iż pozornie zapisane zostały w niej tylko urywki i strzępy, często podane w rwanej formule. Autor jest oszczędny w opisywaniu indywidualnych doświadczeń swoich bohaterów. Nie narzuca czytelnikowi subiektywnej perspektywy, nie prosi o wchodzenie w skórę fikcyjnych postaci. Chce za to ujrzeć opisywany problem w szerszym, horyzontalnym kontekście. I chociaż zagłębia się w tym, co było lub być mogło, bardzo dobrze wyraża w drugim dnie to, co jest.
Miłośnicy prozy konwencjonalnej, w której najważniejsza jest przyczyna i skutek, jasność, klarowność i proste, najbliższe skojarzenia mogą być „Ostatnim autobusem” zdegustowani. Mnogość dziwactw i banalnych rozwiązań może przywodzić na myśl dziennik wybrednego studenta. Jednakże czytelnicy ufający symbolice, wiedzeni emocją, będą książką może nie oczarowani, ale na pewno zainteresowani. Kochamy Capote za jego proste i subtelne zdania, za dopracowanych bohaterów oraz klarowność opisów. Te cechy można już dostrzec na początkach jego kariery pisarskiej, choć trzeba się dobrze przyjrzeć i wyłapać je z wersetów wypełnionych schematycznością. Proste, czasami banalne opowiadania, które można poznać, ale bardziej w formie literackiej ciekawostki, jako element łańcucha ewolucji umiejętności pisarza. "Ostatni autobus i inne opowiadania” to przede wszystkim świadectwo tego, w jaki sposób Capote dojrzewał do roli pisarza, niedoskonały element biografii, który musiał powstać, aby kiedyś w dalekiej przyszłości na światło dziennie wyszły prace wyższej jakości. Można, ale nie trzeba znać.
Recenzja ukazała się pod adresem http://melancholiacodziennosci.blogspot.com/2018/02/recenzja-ostatni-autobus-i-inne.html
Na zbiór „Ostatni autobus i inne opowiadania” składają się wczesne teksty Trumana Capote’a, wydane w Ameryce w 2015 roku, które wybrane zostały spośród notatek i szkiców autora, przechowywanych w Archiwum Trumana Capote’a w Nowojorskiej Bibliotece Publicznej. Autor stworzył je między 14 a 23 rokiem życia. Połowa doczekała się swojej premiery w latach 1940-1942 na łamach...
więcej Pokaż mimo to