Spośród innych kryminałów Autorki, ten wyróżnia się wykorzystaniem dziecięcej rymowanki. Jej początek znajduje się nawet w tytule, a każdy rozdział dostał swoje dwie linijki. Nie ma jednak większego znaczenia dla akcji. Ot, w pierwszym rozdziale detektyw zauważa damę, której odpadła klamerka od bucika i tak dalej. Ale pewnie Christie musiała się nieco nagimnastykować, żeby spleść tak długi wierszyk z fabułą.

Przetłumaczona rymowanka nie brzmi naturalnie — dzieci raczej nie używają słowa "obuwie", rym też naciągany. Podejrzewam jednak, że to musiało być trudne zadanie — nie dosyć, że trzeba utrzymać rym i rytm wierszyka, to jeszcze zachować ten element z angielskiego odpowiednika, który pojawia się w danym rozdziale. Sprawę komplikuje fakt, że już mamy własne wyliczanki ułatwiające zapamiętanie liczb. I one sprawdzają się w tej roli znacznie lepiej.

Nieco więcej tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2018/02/pierwsze-drugie-zbrodnia-z-rymowanka.html

Spośród innych kryminałów Autorki, ten wyróżnia się wykorzystaniem dziecięcej rymowanki. Jej początek znajduje się nawet w tytule, a każdy rozdział dostał swoje dwie linijki. Nie ma jednak większego znaczenia dla akcji. Ot, w pierwszym rozdziale detektyw zauważa damę, której odpadła klamerka od bucika i tak dalej. Ale pewnie Christie musiała się nieco nagimnastykować, żeby...