"Rosyjska konkubina", książka odpowiednia na długie, jesienne wieczory. Inspiracją do jej napisania było życie matki Kate Furnivall, Angielki rosyjskiego pochodzenia. Autorka wraz z matką są uciekinierkami z sowieckiej Rosji. Los rzuca je do Chin. Książka trzyma w napięciu, można popłakać się i roześmiać. Należy do tych utworów, od których nie można oderwać się. Polecam gorąco.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich Czytelników.

"Rosyjska konkubina", książka odpowiednia na długie, jesienne wieczory. Inspiracją do jej napisania było życie matki Kate Furnivall, Angielki rosyjskiego pochodzenia. Autorka wraz z matką są uciekinierkami z sowieckiej Rosji. Los rzuca je do Chin. Książka trzyma w napięciu, można popłakać się i roześmiać. Należy do tych utworów, od których nie można oderwać się. Polecam...

Są książki, które nie pozwalają się oderwać od przedstawionej w nich historii, które musimy przeczytać do końca, bez względu na to, co się dzieje wokół nas. Zatapiamy się w nie i nie zauważamy, kiedy historia się kończy, chociaż wydawało się nam, że minęła zaledwie chwila, a jak się okazuje to już kilka godzin. Taką książką w ostatnim czasie była historia pióra Rebeccy Donovan Powód by oddychać, dla której zarwałam noc. Kolejną taką książką, którą przeczytałam zaledwie w dwa dni jest Rosyjska konkubina Kate Furnivall.

Jest rok 1917, Lidia Iwanowna wraz ze swą matką Walentyną i ojcem są wywożeni na Syberię, niestety ojciec jest od nich oddzielony, a one, aby przeżyć zmuszone do ucieczki z sowieckiej Rosji. Mija dziesięć lat, przenosimy się do Junchow, gdzie przebywają teraz kobiety. Walentyna niestety nie jest w stanie sobie poradzić z zastaną rzeczywistością i popada w alkoholizm. Mieszkają w rosyjskiej dzielnicy Osiedla Międzynarodowego. Lidia z powodu takiego a nie innego zachowania matki, która o nic się nie troszczy, jest zmuszona do kradzieży, aby przetrwać miesiąc, a przede wszystkim opłacić wynajem mieszkania, gdyż grozi im eksmisja. Pewnego dnia, gdy udaje jej się zerwać zegarek z nadgarstka pewnego Anglika, zapuszcza się w wąskie uliczki chińskiego starego miasta i niestety trafia w ręce Czarnych Węży. Na szczęście w tym samym czasie znajduje się tam chiński komunista Chang An Lo, który pomaga jej się wyrwać z chińskiej triady. Z czasem ich losy ponownie się splatają, jednak nie będzie to łatwa historia.

Kate Furnivall, brytyjska pisarka rosyjskiego pochodzenia, autorka kilku powieści. Inspiracją do napisania Rosyjskiej konkubiny było życie jej matki.
Rosyjska konkubina to przede wszystkim kultura przedwojennych Chin, europejskich osiedli, stosunków pomiędzy rdzennymi Chińczykami a obcymi. To również historia rozwijającej się miłości pomiędzy młodą ognistorudą szesnastolatką a chińskim komunistą. Nie będzie to miłość łatwa i przyjemna, wiele będzie niebezpieczeństw, sytuacji, które będą wymuszać takie a nie inne postępowanie, jednak jak się okaże uczucie przetrwa wszystko… prawie wszystko.

Rosyjska konkubina to powieść wielowątkowa, która wciąga, jednak nie od samego początku, który to jest trochę nużący, jednak z czasem historia się rozwija, pojawiają się kolejne wątki i sytuacje wymagające rozwiązania. Spotkałam się z określeniem, że Rosyjska konkubina to romans historyczny. Po części tak, jednak autorka bardziej skupia się na historii bolszewickiej Rosji i komunistycznych Chin, a miłość pomiędzy bohaterami jest tylko uzupełnieniem i ukazaniem losów zwykłych ludzi.

Jednym słowem książka jest piękną historią, która spodoba się dla fanów romansu, fanatyków wplatania w fabułę prawdziwych historii.
Dzięki temu, że matka autorki była zmuszona do wyjechania z Rosji i osiedlenia się w Chinach a później Indiach, ta dzięki tym wspomnieniom nakreśliła piękną historię powoli rozwijającego się uczucia w trudnych, przełomowych dla kraju latach. Piękny obrazowy język pozwala w trakcie lektury lepiej się w nią wczytać, świetnie nakreśleni bohaterzy i realistyczne opisy dzielnic chińskich pozwalają oddać się lekturze w pełni.

Są książki, które nie pozwalają się oderwać od przedstawionej w nich historii, które musimy przeczytać do końca, bez względu na to, co się dzieje wokół nas. Zatapiamy się w nie i nie zauważamy, kiedy historia się kończy, chociaż wydawało się nam, że minęła zaledwie chwila, a jak się okazuje to już kilka godzin. Taką książką w ostatnim czasie była historia pióra Rebeccy...

Akcja jest dość jednostajna , wszystko rozwija się dopiero pod koniec książki. Nie poszerza ona jednak horyzontów.Jest przeciętna ,nie zmusza do refleksji .

Akcja jest dość jednostajna , wszystko rozwija się dopiero pod koniec książki. Nie poszerza ona jednak horyzontów.Jest przeciętna ,nie zmusza do refleksji .

bardzo ciekawa i wciągajaca historia :) początek może byc lekko zniechęcający, zarówno w kwestii samej fabuły jak i języka szczególików w opisach, ale warto przebrnąć kawałeczek dalej... polecam!

bardzo ciekawa i wciągajaca historia :) początek może byc lekko zniechęcający, zarówno w kwestii samej fabuły jak i języka szczególików w opisach, ale warto przebrnąć kawałeczek dalej... polecam!

Ksiazka dosyc ciekawa, ale nie dosc, zeby wciagnac mnie gleboko w swoj swiat. Nie doczytalam jej do konca, wiec nie wiem jak sie skonczyla.. nie jest ani hipnotyzujaca ani uzalezniajaca.. powiem szczerze, ze taka sobie ..

Ksiazka dosyc ciekawa, ale nie dosc, zeby wciagnac mnie gleboko w swoj swiat. Nie doczytalam jej do konca, wiec nie wiem jak sie skonczyla.. nie jest ani hipnotyzujaca ani uzalezniajaca.. powiem szczerze, ze taka sobie ..

Przeniosła mnie w świat którego dotąd nie znałam. Chiny w dodatku zaczątki komunizmu, ten kraj w tym czasie kojarzył mi się jedynie z szarością i brudem (nie wiem czemu;).
Autorka w mistrzowski sposób ukazuje problemy tamtego okresu konflikty narodowościowe, wojnę domową, triady oraz uzależnienie od opium... Mimo tylu problemów dostrzegamy piękno.
Wciągająca akcja, wyraziste postaci głęboko zapadają w pamięć...

Przeniosła mnie w świat którego dotąd nie znałam. Chiny w dodatku zaczątki komunizmu, ten kraj w tym czasie kojarzył mi się jedynie z szarością i brudem (nie wiem czemu;).
Autorka w mistrzowski sposób ukazuje problemy tamtego okresu konflikty narodowościowe, wojnę domową, triady oraz uzależnienie od opium... Mimo tylu problemów dostrzegamy piękno.
Wciągająca akcja,...

Rok 1917 malutka Lidia jest wywożona wraz z matką i ojcem na Syberię.
Dziesięć lat później śledzimy losy nastoletniej Lidii i jej matki pięknej lecz nadużywającej alkoholu Walentyny w Junchowie w Chinach. Lidia żyjąc w skrajnej nędzy, chcąc utrzymać dach nad głową oraz zdobyć jakiekolwiek pieniądze na jedzenie para się kradzieżą. I tak pewnego razu uciekając trafia w ciemny zaułek starej chińskiej dzielnicy, gdzie grozi jej porwanie i sprzedaż do burdelu. Z opresji wybawia ją Chan, młody chińczyk uprawiający walki Kung-fu i tak zaczyna się niezwykły związek młodej Rosjanki z Chińczykiem.
W książce śledzimy kulturę przedwojennych Chin, ale również poznajemy europejskie osiedla w centrum chińskiego miasa. Poznajemy stosunki między Chińczykami a obcymi "białymi diabłami", jak Chińczycy nazywają obcych.
Rosyjska konkubina jest również opowieścią o nierównościach klasowych, rasowych w ówczesnym czasie: restauracje tylko dla Europejczyków, Chińczyk wyłącznie sługa; o miłości bez szans na przyszłość.
Akcja książki to również okres niepokojów politycznych w Chinach, zmagania Kaj-szejka z Mao Tse Tungiem, chociaż jak dla mnie to tło jest trochę mało sprecyzowane.
Polecam.

Rok 1917 malutka Lidia jest wywożona wraz z matką i ojcem na Syberię.
Dziesięć lat później śledzimy losy nastoletniej Lidii i jej matki pięknej lecz nadużywającej alkoholu Walentyny w Junchowie w Chinach. Lidia żyjąc w skrajnej nędzy, chcąc utrzymać dach nad głową oraz zdobyć jakiekolwiek pieniądze na jedzenie para się kradzieżą. I tak pewnego razu uciekając trafia w ciemny...

nie przebrnęłam ...
poddałam się po 4 rozdziale, nie mój klimat

nie przebrnęłam ...
poddałam się po 4 rozdziale, nie mój klimat

Początek był obiecujący. Po jakiś 100 stronach zaczęło być nudno i mało ciekawie. Czytałam i momentami kartkowałam. Dopiero koniec był nawet dość ciekawy. Ale i tak się wynudziłam.

Początek był obiecujący. Po jakiś 100 stronach zaczęło być nudno i mało ciekawie. Czytałam i momentami kartkowałam. Dopiero koniec był nawet dość ciekawy. Ale i tak się wynudziłam.